به گزارش کردپرس، انتخابات اخیر عراق، حزب دموکرات کردستان به رهبری مسعود بارزانی را دوباره در جایگاه یکی از مهم‌ترین بازیگران سیاسی کشور قرار داده است؛ حزبی که نه‌تنها رهبری اقلیم کردستان را در اختیار دارد، بلکه اکنون در روند شکل‌دهی به دولت و نهادهای فدرالی نیز نقش تعیین‌کننده یافته است.

پیشتازی کردها و خیز دوباره حزب دموکرات کردستان

حزب دموکرات کردستان با کسب ۲۷ کرسی در پارلمان عراق—از مجموع ۳۲۹ کرسی—جایگاه خود را به‌عنوان بزرگ‌ترین نیروی کرد تثبیت کرد. این حزب در موصل، مرکز استان نینوا، نیز بیش از نیروهای سنی عرب رأی کسب کرد؛ منطقه‌ای که همیشه پایگاه قدرتمند جریان‌های عربی بوده است.

در مقابل، حزب اتحادیه میهنی کردستان به رهبری بافل طالبانی با ۱۸ کرسی حضور خود را حفظ کرد و همچنان یک وزنه مهم در محاسبات دولت‌سازی است.

اربیل، کانون چانه‌زنی برای تشکیل دولت جدید عراق 

با این نتایج، اربیل به مقصد اصلی نیروهای سیاسی عراق برای ائتلاف‌سازی و تعیین نخست‌وزیر آینده تبدیل شده است. محمد شیاع السودانی، نخست‌وزیر فعلی، تنها چند روز پس از اعلام نتایج راهی اربیل شده است؛ سفری که به گفته منابع، تلاشی فوری برای جلب حمایت کردها جهت تداوم نخست‌وزیری اوست.

شرایط دشوار سودانی برای جلب حمایت بارزانی

با وجود نیاز سودانی به آرای کردها، حزب دموکرات کردستان نگاه مثبتی به عملکرد دولت او ندارد. فشارهای اقتصادی و مالی دولت فدرال—قطع موقت حقوق کارمندان اقلیم و توقف صادرات نفت از خط لوله جیحان—تنش‌هایی جدی ایجاد کرده و جامعه اقلیم را در آستانه ناآرامی قرار داده است.

با این حال، رهبران اقلیم می‌دانند که این فشارها تصمیم شخصی سودانی نبود، بلکه ناشی از سیاست‌های چارچوب هماهنگی است. اکنون برخی از همین گروه‌ها برای تشکیل بزرگ‌ترین بلوک پارلمانی به دنبال ائتلاف با حزب دموکرات کردستان هستند—حتی اگر به معنای کنار گذاشتن سودانی باشد.

انتخاب «میان بد و بدتر» برای بارزانی؟

تحلیلگران می‌گویند بارزانی احتمالاً در نهایت از میان «دو بد» یکی را انتخاب خواهد کرد—و آن‌هم احتمالاً سودانی است—اما این بار با شروط مشخص و تضمین‌های عملی. زیرا کردها معتقدند چارچوب هماهنگی پس از انتخابات گذشته وعده‌های گسترده‌ای داد، اما پس از تثبیت قدرت، هیچ‌یک را اجرا نکرد.

سودانی با وجود پیروزی انتخاباتی، تنها ۴۵ کرسی از طریق ائتلاف «بازسازی و توسعه» به دست آورده و برای تشکیل دولت ناچار به ایجاد ائتلافی گسترده است. مجموع کرسی‌های کردها بیش از ۵۰ کرسی است (حزب دموکرات کردستان، اتحادیه میهنی کردستان، نسل نو، جنبش موضع، اتحاد اسلامی و جماعت عدالت)، و همین موضوع آن‌ها را به «گروه تعیین‌کننده نخست‌وزیر آینده» تبدیل می‌کند.

در شرایطی که تشکیل دولت جدید عراق وارد مرحله حساسی شده، کردها در موقعیتی قرار گرفته‌اند که می‌توانند نه‌تنها دست بالا را در مذاکرات داشته باشند، بلکه مسیر دولت آینده، سیاست‌های نفتی، و روابط بغداد–اربیل را تعیین کنند.

اهرام ویکلی