به گزارش کردپرس، روزنامه شرق الاوسط در مطلبی که به بررسی وضعیت کردهای سوریه و پرداخته، معتقد است آمریکا به عنوان متحد کردهای سوریه و روسیه به عنوان حامی اتحاد کردها و دمشق به کردهای سوریه خیانت کرده و ممکن است این خیانت در میانه تهدیدهای ترکیه تکرار شود.
در این مطلب ادعا شده که روسیه برخلاف عملیات‌های گذشته ترکیه علیه کردهای سوریه، این بار نمی خواهد ترکیه عملیات نظامی جدیدی علیه کردها انجام دهد. با این حال، با توجه به نیاز روسیه به همراهی دیگر در چالش‌هایی که مسکو با آن روبه‌رو شده، رئیس جمهور روسیه طرح جدیدی را به ترکیه پیشنهاد کرده که می تواند کردهای سوریه را که از نظر ترکیه تهدیدی برای امنیت ملی این کشور محسوب می شوند، محدود کند.
بر اساس گزارش این روزنامه، طرح جدیدی که پوتین هنگام دیدار با اردوغان مطرح در نشست تهران یا دیدار دوجانبه سوچی مطرح کرد، متفاوت بوده و شامل موارد زیر است:
اولا، اجازه گسترش حملات پهپادی به‌جای تهاجم نظامی علیه رهبران حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) یا یگان‌های مدافع خلق کرد که آنکارا آن‌ها را به حزب کارگران کردستان وابسته می‌داند داده می‌شود. به این معنی که ترکیه به جای حمله زمینی و درگیری با نیروهای سوریه و کرد، می‌تواند علیه اهداف موردنظر خود از سامانه‌های موشکی روسیه استفاده کند. و در نتیجه نیز همین اتفاق رخ داد به‌ویژه اینکه کردهای سوریه از هدف قرارگرفتن برخی رهبران خود خبر می‌دهند که نه به حزب کارگران کردستان ترکیه تعلق داشتند و غیرنظامی هم بودند.
یکی دیگر از پیشنهادهای این طرح میزبانی مسکو از نشست‌های امنیتی در سطح بالا بین مقام‌های سوریه و ترکیه به منظور بررسی احتمال برآورده کردن خواسته‌های ترکیه بدون انجام تهاجم زمینی و استقرار در خاک سوریه است. به همین خاطر، پایتخت روسیه در چند روز اخیر میزبان نشست‌های یادشده بود.
سومین مورد قرار دادن توافق‌نامه آدانا در سال ۱۹۹۸ بین آنکارا و دمشق روی میز مذاکره و تلاش برای فراهم کردن زمینه امضای توافق‌نامه «آدانا ۲» است که منعکس‌کننده واقعیت امروزی سوریه باشد و مسیر هماهنگی امنیتی سوریه و ترکیه را برای تضمین امنیت مرزها، مبارزه با تروریسم و همکاری‌های سیاسی آینده هموار کند. سخنان مولود چاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه، در مورد «حمایت سیاسی» از دمشق علیه کردها، بازتاب‌دهنده این موضوع بود.
چهارمین مورد تلاش روسیه برای سوق دادن دمشق و «نیروهای دموکراتیک سوریه» به سمت همکاری و هماهنگی نظامی، اجرای رزمایش‌های مشترک و دادن مهلت بیشتر به استقرار نیروهای ارتش سوریه در مناطق تحت نفوذ کردها در شرق فرات است. هدف از این اقدام حفظ برتری نظامی دمشق بر نیروهای دموکراتیک سوریه است تا اینکه زمان خروج نیروهای آمریکایی از شمال شرق سوریه فرا رسد یا با گذشت زمان، بساط گروه‌های مسلح وفادار به واشنگتن برچیده شود.
در واقع، مسکو با این اقدام، مسیری را هموار می‌کند که از یک سو نیروهای دموکراتیک سوریه را به آغوش میهن برمی‌گرداند و از سوی دیگر زمینه بازگشت ارتش سوریه به شرق فرات را فراهم می‌کند.
البته احتمال موافقت روسیه با عملیات نظامی محدود ترکیه در منطقه تل‌رفعت در حومه حلب با هدف خنثی کردن سکوهای موشکی که به عنوان تهدید و منبع حمله علیه ارتش ترکیه و گروه‌های وفادار آن در عفرین به شمار می‌روند وجود دارد. البته زمان اجرای این عملیات به رخدادهایی مربوط به انتخابات آینده ترکیه و تفاهم‌های مسکو و آنکارا در مورد پرونده‌های دیگر از جمله پرونده «معامله غلات» اوکراین مرتبط است.
علاوه بر آن، این عملیات ممکن است به نزاع آمریکا و روسیه در مورد مسیر سیاسی ژنو نیز وابستگی داشته باشد؛ به‌ویژه اینکه پس از اصرار مسکو مبنی بر لزوم برگزار نشدن نشست کمیته قانون اساسی سوریه در ژنو، واشنگتن در تلاش است تا اوایل ماه آینده، میزبان نشستی سیاسی در ژنو درباره سوریه باشد.
از سوی دیگر و در سایه تنش بین دو ابرقدرت روسیه و آمریکا، آنکارا پیشنهاد داد جلسات « تدوین قانون اساسی سوریه» در دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در کشور دیگری برگزار شود؛ به این معنی که در کشمکش بین واشنگتن و مسکو، آنکارا با پیشنهاد روسیه همسویی نشان داد.
در واقع، این تنها مسکو نیست که با عملیات زمینی گسترده ترکیه در شمال سوریه مخالف است؛ بلکه واشنگتن و تهران نیز با چنین عملیاتی از سوی ترکیه مخالف‌اند. البته هر کشور برای مخالفت با عملیات یادشده دلایل و انگیزه‌های خود را دارد. آمریکا و غرب این نگرانی را دارند که عملیات ترکیه در شمال سوریه ممکن است به کاهش مشارکت نیروهای دموکراتیک سوریه در نبرد علیه داعش منجر شود.
آنکارا نیز با توجه به نزدیک شدن زمان برگزاری انتخابات ترکیه در اواسط سال ۲۰۲۳، از هشدارهای واشنگتن و اعمال تحریم‌های احتمالی که اردوغان رویارویی با آن‌ها را نمی‌خواهد، ابراز نگرانی می‌کند. علاوه بر آن، واشنگتن با دستیابی مسکو به ترتیبات امنیتی، سیاسی، نظامی و اقتصادی بین دمشق و قامشلی هیچ مخالفتی ندارد؛ به‌ویژه اینکه مقام‌های ایالات متحده پیوسته تاکید دارند که حضور نظامی آن‌ها در سوریه تا پایان دولت جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، ادامه دارد. بنابراین حضور نظامی آمریکا در سوریه برای همیشه ادامه نخواهد داشت و کردها باید این مسئله را در نظر داشته باشند.
با این حال، مخالفت با عملیات گسترده زمینی ترکیه در شمال سوریه نتوانست برای چتر آمریکا مانعی ایجاد کند تا ترکیه را از راه‌اندازی حملات پهپادی به قلمرو سوریه باز دارد. فقدان جدیت واشنگتن در ایستادگی مقابل آنکارا و جلوگیری از عملیات نظامی آن در شمال سوریه، کردها را به یاد خیانت‌های قبلی آمریکا در خاورمیانه می‌اندازد. در سال ۲۰۱۹، آمریکا با عقب‌نشینی ناگهانی از شرق فرات، کردها را در وضعیت دشواری قرار داد و باعث شد کردها با حمایت روسیه درصدد همکاری با دمشق برآیند. همچنین وسوسه‌های مسکو کردها را به یاد خیانت روسیه در عملیات سپر فرات در سال ۲۰۱۶ و عملیات شاخه زیتون در سال ۲۰۱۸ انداخت.
آیا پیمان‌شکنی‌های آمریکا و روسیه راه را برای حرکت کردها به سمت دمشق هموار خواهد کرد؟
منبع: الشرق الاوسط
نظر شما