به گزارش خبرنگار کردپرس، نهمین جشنواره منطقه ای تئاتر افراد دارای معلولیت زاگرس با اجرای سه نمایش «لافکادیو» به کارگردانی «آرمین دزفولی زاده» از استان کرمانشاه، «لمس تنهایی» به کارگردانی «امیرحسین فاطمی» از همدان و «زنی برای سوختن» به کارگردانی «طیبه کاظمی» از کرمانشاه آغاز به کار کرد.
این سه نمایش که به دلیل برودت هوا با تأخیر برگزار شد تا پاسی از شب ادامه داشت و گروه ها تمام توان خود را برای بهترین اجراها از خود نشان دادند.
لافکادیو؛ نمایشی برای پذیرش و همدلی در جامعه
لافکادیو نمایش اولی بود که به روی صحنه رفت. نمایشی عروسکی- صحنه ای در بخش کودک با محوریت پذیرش و همدلی با نگاهی تازه به تفاوت ها و توانمندیهای افراد دارای معلولیت بوده که به گفته نویسنده و کارگردان آن با ده بازیگر به مدت ۳۰ دقیقه اجرا شد.
«آرمین دزفولی زاده» در گفت و گو با خبرنگار کردپرس بیان کرد که از ده بازیگر این نمایش تعداد ۷ بازیگر آن معلول و ۳ بازیگر دیگر سالم هستند.
او به تأثیر این جشنواره بر جامعه اشاره کرد. «این جشنواره بسیار بر روی دیدگاه جامعه و ذهنیت خود افراد دارای معلولیت اثربخش بوده هرچقدر ادامه دار باشد این اثربخشی بهتر و ملموس تر خواهد بود».
این کارگردان که برای دومین دوره است در این جشنواره شرکت می کند خواستار بالا بردن ظرفیت تعداد حضور شرکت کنندگان و گروه های هنری با بازیگران جهت اجراهای بهتر و موفق تر شد.
لمس تنهایی؛ تلاش برای پذیرش و همدلی
دومین نمایش به نام «لمس تنهایی» از همدان بود که به روی صحنه رفت. این نمایش که داستان تلاش و پشتکار دخترانی است معلول که می خواهند استعدادهای نفهته خود را به پدر و مادرشان ثابت کنند، به گفته کارگردان آن ۶ بازیگر دارد که ۴ بازیگر آن معلول و ۲ بازیگر دیگر سالم هستند.
«امیرحسین فاطمی» برگزاری چنین جشنواره هایی را بر روی افراد دارای معلولیت بسیار زیاد دانست و بیان کرد که تئاتر کمک می کند تا این افراد به یک زندگی عادی سوق داده شوند و به خودباوری و عزت نفس برسند.
او بر توجه به کیفیت آثار نماشی تأکید کرد و خواستار شد که در کار بازبینی بیشتر کیفیت کارها مدنظر قرار گیرند.
«لمس تنهایی» با اجرای متفاوت خود به ویژه سه بازیگر معلول خانم آن، موفق شد نظر تماشاگران را به خود جلب نماید.
زنی برای سوختن؛ تغییر سرنوشت توسط زنان
سومین نمایش «زنی برای سوختن» به کارگردانی «طیبه کاظمی» از کرمانشاه بود که به روی صحنه رفت. این نمایش ۷ بازیگر شامل ۵ بازیگر معلول و ۲ بازیگر سالم داشت که روایتی از زندگی چند زن را بیان می کرد که هرکدام به نوعی با مشکل معلولیت درگیر بودند.
کارگردان این اثر هدف از نمایش خود را در این دانست که زنان قدرت تغییر در مسیر زندگی را دارند و اگر به آنان فضا داده شود می توانند یک زندگی پر از تلخی را شاد و سرزنده کنند.
«طیبه کاظمی» با تأکید بر اینکه نباید قدرت زنان نادیده گرفته شود از تأثیرگذاری این جشنواره و تئاتر بر زندگی معلولان گفت. «چنین جشنواره هایی و در کل هنر تئاتر بسیار بر زندگی و روحیه افراد دارای معلولیت اثربخش است به طوری که خود من اوایل بسیار خجالتی بؤن و از معلولیتم خجالت می کشیدم اما با ورود به تئاتر دیدگاهم تغییر کرد و فهمیدم که معلولیت من یک ویژگی است و همین شد که مسیر را پیدا کرده و فهمیدم می توانم با پر و بال دادن به تواناییهایم از مسیر زندگی لذت ببرم».
او همچنین به تأثیر این جشنواره بر تغییر دیدگاه جامعه اشاره کرد. «این گونه برنامه ها به جامعه نشان می دهند که نباید به افراد معلول به عنوان یک شخص ناتوان که کاری نمی تواند انجام دهد نگاه کرد و بلکه این را به جامعه آموزش می دهد که معلولان هم توانایی انجام بسیاری از امور را دارند».
«کاظمی» در ادامه تأکید کرد که تئاتر معلولان فقط مختص به جشنواره نباشد و برای اجراهای عموم هم تدبیری لحاظ شود و اینکه معلولان هنرمند هم مانند دیگر هنرمندان انجمن نمایشی مخصوص به خود را داشته باشند تا بتوانند بهتر و موفق تر در این مسیر قدم بردارند.
در پایان این نمایش به زنده یاد «بهرام بیضایی» نویسنده و کارگردان برجسته ایرانی تقدیم شد. /
نظر شما