خبرگزاری کردپرس _ ترخیص نخستین محموله کالای کولهبری مردم مرزنشین سرپلذهاب از مرز پرویزخان، اگرچه برای بخشی از مرزنشینان نویدبخش تلقی شد، اما برای مردم قصرشیرین خبری تلخ، ناامیدکننده و آمیخته با حس تبعیض و بیعدالتی بود. مردمی که سالهاست دشوارترین شرایط زندگی در نوار مرزی را با هزینههایی چندبرابری نسبت به کلانشهرها تحمل میکنند، اکنون از ابتداییترین و بدیهیترین حق خود یعنی بهرهمندی از تجارت مرزنشینی محروم ماندهاند.
کولهبری سالهاست به روی مردم قصرشیرین بسته شده؛ آن هم نه بر اساس دلایل شفاف و منطقی، بلکه با بهانههایی که هر بار شکل تازهای به خود گرفتهاند. زمانی عنوان شد که با رسمی شدن مرز پرویزخان، امکان کولهبری وجود ندارد. مدتی بعد وعده دادند به دلیل رسمی بودن این مرز، معبر جدیدی برای کولهبری در کنار آن ایجاد خواهد شد؛ معبری که ایجاد شد، اما هرگز به کولهبری واقعی منجر نشد و تنها به ابزاری برای خریدن زمان و سرگرمکردن افکار عمومی تبدیل شد.
در مقطعی دیگر، اعلام شد پرویزخان منطقه آزاد است و به همین دلیل کولهبری در آن امکانپذیر نیست؛ ادعایی که در عمل با واقعیتهای موجود همخوانی ندارد. چرا که شهرهایی مانند بانه، مریوان و مهران، با شرایطی مشابه، هم از مزایای منطقه آزاد بهرهمند هستند و هم کولهبری در آنها جریان دارد. این تناقضها پرسشی اساسی را در ذهن مردم ایجاد کرده است: اشکال کار دقیقاً کجاست؟
تا چه زمانی مردم قصرشیرین باید تاوان بازیهای سیاسی، تصمیمات فیک و مدیریتهای غیرپاسخگو را بدهند؟ چگونه است که شهرهایی مانند جوانرود و برخی دیگر، با فاصلهای بیش از دو ساعت تا مرز، مرزنشین محسوب میشوند، اما قصرشیرین با فاصلهای کمتر از یک کیلومتر تا خاک عراق، از این عنوان و مزایا محروم مانده است؟ کافی است شبهنگام بر فراز پارک فلاحت قصرشیرین بایستید تا روستاهای عراق را با چشم غیرمسلح مشاهده کنید؛ واقعیتی انکارناپذیر که مرزی بودن این شهر را فریاد میزند.
نبود پزشک متخصص، کمبود امکانات درمانی و بیمارستانی، و مشکلات اساسی و اولیه زندگی، سالهاست دغدغه اصلی مرزداران قصرشیرین بوده است. اکنون اما در اقدامی که از نگاه مردم نوعی دهنکجی و توهین است، نام قصرشیرین از فهرست تجارت مرزنشینی حذف شده و اعتراضات مردمی نیز با سکوت و بیپاسخی مسئولان مواجه شده است.
مردم قصرشیرین خواستهای فراتر از حق قانونی خود ندارند. انتظار میرود مسئولان هرچه سریعتر با شفافیت و صداقت به مطالبات بهحق این مردم پاسخ دهند و در تصمیمگیریهای مرزنشینی، اولویت واقعی را به قصرشیرین، بهعنوان یکی از اصیلترین و نزدیکترین شهرهای مرزی کشور، اختصاص دهند. بیتوجهی به این مطالبه، به تعمیق نارضایتی اجتماعی منجر شده و اعتماد عمومی به سیاستهای مرزی را نیز بیش از پیش تضعیف کرده است.
نظر شما