به گزارش کردپرس، «میرال کیلو» فیلم‌ساز اهل شمال و شرق سوریه، با حضور در سومین جشنواره بین‌المللی فیلم آمد و نمایش فیلم «در باغچه‌ ما یک درخت زیتون بود» که به مهاجرت اجباری کُردهای عفرین می‌پردازد، بر لزوم بازگشت ساکنان آواره‌شده و احیای عفرین به‌عنوان شهری نماد صلح تأکید کرد و گفت که درخت زیتون—نماد پایدار صلح—می‌تواند الهام‌بخش بازسازی امید و زندگی در این منطقه باشد.

به نوشته آژانس خبری مزوپوتامیا، «میرال کیلو» فیلم‌ساز اهل شمال و شرق سوریه که مهاجرت اجباری کُردهای عفرین را در فیلم خود با عنوان «در باغچه‌ ما یک درخت زیتون بود» به مرکز توجه آورده، اظهار داشت: «بیایید برای آن‌که شهر عفرین، که نماد شاخه زیتون صلح است، به شهر صلح تبدیل شود، مبارزه کنیم.»

سومین دوره «جشنواره بین‌المللی فیلم آمد» با شعار «دنیا با داستان‌ها کنار هم می‌آید» با میزبانی شهرداری کلان‌شهر دیاربکر و به همت آکادمی سینمای خاورمیانه و سینه‌بیر ادامه دارد. در این جشنواره، فیلم‌هایی که به موضوع کوچاندن و آوارگی اجباری کُردها می‌پردازند، جلب توجه می‌کنند. فیلم «در باغچه‌ ما یک درخت زیتون بود» که روایت کوچاندن یک خانواده در عفرین تصرف شده توسط ترکیه در سال ۲۰۱۸ را بازگو می‌کند، از جمله آثار حاضر در جشنواره است.

در فیلمی که به کارگردانی میرال کیلو ساخته شده، سفر یک زن ۶۷ ساله به نام الماس به آلمان، زمانی که گروه‌های تندرو مورد حمایت ارتش ترکیه خانه‌اش در عفرین را تصرف می‌کنند، به کابوس تبدیل می‌شود. الماس با وجود آن‌که هنوز کلید خانه‌اش را در دست دارد، نمی‌تواند به روستای خود بازگردد و در فیلم، او نماد امید به بازپس‌گیری زمین و باغ‌های زیتونی است که زمانی از آن‌ها مراقبت می‌کرد.

کیلو تصریح کرد که هدفش از ساخت این فیلم، نشان دادن آن‌ چیزی است که در عفرین رخ داده است. او با بیان این‌که «حضور در این جشنواره برای ما افتخار است»، افزود: «چنین جشنواره‌هایی برای سینمای کُرد بسیار مهم‌اند و استمرار آن‌ها اهمیت دارد. در فیلم، داستان کوچ اجباری یک زن از عفرین را روایت می‌کنیم. عفرین با درخت زیتون شناخته می‌شود و ما نیز این موضوع را در فیلم پرداخته‌ایم.»

کیلو با اشاره به این‌که درخت زیتون نماد صلح است، ادامه داد: «فیلم حول محور کلید خانه، رؤیاهایی که او می‌بیند و درخت زیتون شکل گرفته است. ساخت صلح با رهبری زنان نیز می‌تواند از زاویه درخت زیتون روایت شود. فیلم نشان می‌دهد چگونه خانه و باغ یک ملت خواهان صلح، تصرف می‌شود و چگونه گروه‌های دشمن صلح و دشمن انسانیت، درختان زیتون که نماد صلح‌اند را از ریشه قطع کرده و می‌برند.»

کیلو درباره بازگشت به عفرین نیز گفت: «بزرگ‌ترین آرزوی مردم عفرین، بازگشت به خانه‌هایشان و رسیدن دوباره به درختان زیتون‌شان است. باید مسیر بازگشت هموار شود. اما برای این کار، باید گام‌هایی اعتمادساز برداشته شود. وضعیت عفرین هنوز روشن نیست. رؤیای ما این است که عفرین به شکل سابق خود بازگردد و نماد صلح باشد. بیایید برای تبدیل عفرین—شهر شاخه زیتون صلح—به شهر صلح تلاش کنیم. صحبت از یک روند صلح است و یکی از ستون‌های اصلی آن عفرین است. تنها امید ما این است که شاخه صلح در اینجا دوباره سبز شود. در فیلم سعی کرده‌ایم این موضوع را بازتاب دهیم. همه باید بیایند و در این جشنواره حضور داشته باشند.»