یک صبح پاییزی است و «مرغ سحر ناله سر نمی کند!». فرزندان، به سختی از خواب صبحگاهی بیدار می‌شوند. از مدرسه و شور و تحرک و دوستی‌های سرخ و سفید و آبی خبری نیست. گوشی پدر، مادر و یا اگر دستشان به دهانشان برسد، گوشی خودشان را در بین خواب و بیداری روشن می‌کنند تا با قیافه‌ای بعضاً گرفته، به شاد متصل شوند. اما همیشه کامروا نیستند. این نرم افزار، ناشادی می کند و به هر کسی دل نمی‌دهد که چهزه‌ی مبارکش را ببیند. پس از دقایقی بالاخره چشم خواب‌آلود فرزند به جمال «شاد» روشن می‌شود و لو برای تنها چند دقیقه باشد.

این شاهنامه آخرش خوش نیست! قطعی و وصلی‌ها همچنان تا ظهر ادامه پیدا می‌کند. معلم کلافه است؛ دانش آموز کلافه تر. ظهر که می‌رسد، هر دو خسته‌اند و حاصل تلاششان گاهی دستمایه‌ی خنده‌ی آدم‌های سطحی‌نگر اطراف می شود و مُشتی دلواپسی برای فردای دانش‌آموزی می ماند که لابد پدر و مادر به فردایش امیدها بسته‌اند.

آن طرف معلم هم با مشکلاتی از این دست همراه است. نمی‌تواند به شبکه وصل شود. نازِ «شاد» گاهی در حدی است که دبه در می‌آورد و هیچ فایلی را نمی‌پذیرد و تنها باید کلمات و جملات را رد و بدل کند.

فضای کلاس هم جالب است. مدیر آموزشگاه در کلاس حاضر است و همیشه سر و گوشی آب می دهد که ... ناظم مدرسه هم در کلاس حضوری گاه رعب‌آور دارد. جنبه‌ی نظارتی، آنقدر در سطح بالاست که هیچ پرنده‌ای بی‌اجازه‌ی مدیر، معاون و معلم خیال پرزدن در کلاس مجازی «شاد» را ندارد.

ابزارهای مناسب برای آموزش مجازی وجود ندارد. حتی اکثر مدارس کشور هم از کمترین امکانات برخوردار نیستند. اما آن بالانشین‌ها مدام در مدرسه‌ای بزک کرده، استودیو افتتاح می‌کنند و در بوق و کرمنا می‌دمند و با چانه‌های گرم، تمام مشکلات را در همان سطح کلمات تکراری حل می‌کنند!.

تدبیر تعطیلی کلاس‌ها کاملاً عاقلانه است. اما همه می‌دانند یادگیری وقتی رودررو نباشد، کیفیت کار کاملاً پایین می‌آید. معلم برای کلاس مجازی آموزش ندیده است. دانش‌آموز با این فضا اخت نشده است. سیستم نظارتی آموزش و پرورش نباید انتظار معجزه داشته باشد. برخی از اولیای دانش آموزان نیز توقعاتی بالا دارند.

همه‌ی اینها را اگر در یک سو رها کنیم، نمی‌توانیم از ناکارآمدی اپلیکیشن شاد بگذریم. آیا دولتی که داعیه‌ی پیشرفت‌های تکنولوژیک دارد، پس از 8 ماه نباید یک نرم افزار قوی، بروز، کارآمد و از همه مهمتر قابل دسترس در همه ساعات روز برای خیل دانش‌اموزانش فراهم می‌کرد؟ آیا در کنار شبکه شاد نمی‌توان به پک‌های آموزشی و سایر مواد اموزشی فکر کرد و آنها را در اختیار دانش آموزان گذاشت؟ واقعیت این است که خروجی کار چنین شبکه‌ای آنقدر ناامید کننده است که هرگز نمی‌توان به کارایی‌اش در کمترین حد ممکنِ دانش‌افزایی باور داشت.

اما ذکر این نکته هم خالی از لطف نیست؛ تجربه نشان داده هر اپلیکیشنی فیلتر شود، بهتر از قبل قابل استفاده است. این را همه‌ی ما حد اقل درباره‌ی تلگرام به لطف فیلترشکن‌های رنگارنگ، تجربه کره‌ایم. لطفاً شاد را فیلتر کنید که هم بازار مخالفان و موافقان در این سرمای پاییزی گرم شود و قدری بر سر و کله‌ی هم بزنند و کمتر به گرانی و رنج‌های دیگر فکر کنند و از دیگر سو این پنجره‌ی حداقلی، براحتی باز شود و همه برای رفع تکلیفی عجیب، راحت‌تر باشیم.

شب است. دلهره‌ی شاد و کلاس مجازی‌اش خیال میلیون‌ها دانش آموز و معلم را برای فردایی که می‌آید، آشفته می‌کند. پاییز قرار است به شب‌های طولانی زمستان برسد. مرغ سحر ناله می کند و داغ مرا تازه...

* مدیرمسئول هفته نامه صدای آزادی