کردپرس-  نفرت و شیدایی همواره دو مانع اساسی برای شناخت است. از سویی دیگر بجای پرداختن به برنامه ها اگر به اشخاص پرداخته شود و آنها را یا مسبب فجایع و یا یک ابر قهرمان نشان دهیم باز کمکی به اعتلای برنامه ها نکرده ایم. البته کسی منکر وجود و نقش افراد به عنوان بانی تحول یا مسبب زوال نیست ولی منطقی تر آنست که به رسم ها بیشتر توجه کنیم تا اسم ها. البته پرداختن به برنامه ها و نقد آنها خریدار چندانی ندارد و چون هیجان نمی آورد مورد اقبال نیست.

مثلا اگر در مورد یک پدیده بنویسی کمتر مورد توجه هستی تا پخش با آب و تاب فلان سخن یا فلان مصاحبه مدیر!

واقعیت تلخ آنست که ما در استان ایلام با مشکلات فراوانی روبرو هستیم و کمتر منتقد یا رسانه ای به آنها ورود می کند اگر هم ورود می کند فورا موضوع به صندلی اول مدیریت آن دستگاه کشیده می شود. منتقد همه چیز را از صاحب آن صندلی می بیند و مدافع هم چنان سینه چاک می شود و دست به تخریب منتقد می زند که نقد کننده ترجیح می دهد جانب سکوت را در پیش گیرد.

نقد کارشناسی دیریست که در این استان به لبه پرتگاه رسیده است و دیگر گویی کمتر کسی است با آمار و ارقام و استدلال پای در میدان نقد بگذارد .هر روز اخبار هیجانی به گوش می رسد حتی خبر ها هم با چاشنی تعریف و تمجید منتشر می شود در حالیکه خبر باید فارغ از هر سو گیری چه به نفع یا ضرر باشد و بین تحلیل و خبر باید تفاوت قائل شد .با این روند ما می مانیم تله انبار شدن مشکلات و به انتظار تعویض های مکرر!

نویسنده: محمد رستمی فعال فرهنگی و همیار طبیعت