خبرگزاری کردپرس _ ده سال شیون و فریاد دوستداران کرمانشاه برای حفظ بیمارستان مسیح، در صبحی تعطیل داستان آن بنا نیز چون بسیاری از داستان های دیگر در زیر چرخ های بولدوزورهای زورمند و توضیحی پسین از برخی مسئولین کرمانشاه به آخر رسید. اما در میان چند نکته هست که نمی توان از آن غافل ماند.
در تحلیل گفتمان پسا تخریب و انتخاب روز تخریب "تکیه ی اخوت" و "بیمارستان مسیح" ( سرنوشت تکیه در روز تعطیل قبل از عید نوروز و بیمارستان مسیح در روز تعطیل تشییع شهدای خدمت، به بولدوزور سپرده شد) اشتراکاتی هست که بیشتر، خاطر را به هم آغوشی نامبارک اتاق فکری ناپیدا با کاسبانی ثروت اندوز می برد که قصد حذف دوره هایی از تاریخ شهر را با حذف آثار و ابنیه های منتسب به آن دوران را توامان با کسب ارزش افزوده ساختمان های تجاری چند ده میلیاردی دارند.
در تحلیل چنین فجایع فرهنگی و تمدنی که مختص کرمانشاه است، نمی توان از نتیجه پژوهش چندی قبل مرکز پژوهش های مجلس پیرامون ساخت و پاخت اداری در کشور و رتبه نخست کرمانشاه در میان استان های دیگر غافل شد.
هرچند در میان سکوت رخوت بار مدیران ارشد استان، پاسخگویی دادستان به افکار عمومی،پیرامون تخریب بیمارستان مسیح در قیاس با سکوت پیشین پیرامون تخریب بنای "تکیه اخوت" نکته ی مثبتی محسوب می شود اما در گفته های وی نکاتی هست که نمی توان از آن براحتی گذشت؛
وی در بندهایی می گوید:
"در مدت زمانی که میراث فرهنگی، بیمارستان مسیح را ثبت ملی کرده بود هیچ اقدام خاصی جهت مرمت و نگهداری این بنا انجام نشد."
"این بنا به صورت متروکه رها و محل تجمع معتادها شده بود، حتی قسمتی از اموال آن به سرقت رفته و دو مرتبه آتش‌سوزی در این محل صورت گرفته بود."
در تحلیل این جمله های دادستان شهر، "ترک فعل" مسئولین در قبال حفظ این اثر، کاملا روشن و محرز به نظر می رسد و این ابهام پیش می آید که چرا دادستانی در جایگاه مدعی عموم و حافظ منافع مردم تا کنون در قبال این" ترک فعل "بر علیه افراد و مسئولین خاطی اقامه دعوا نکرده است؟
وی در پایان توضیحاتش، چنین بیان می دارد:
"البته آثاری از بیمارستان تاریخی باقی نمانده بود و فقط مالک خرابه‌ها را پاکسازی کرده است"
هرچند تطبیق گواه شاهدین و عکس های اخیر آن بنا با صحت آنچه که وی گفته است کار دشواری ست، اما این سوال پیش می آید که آیا در خاطر حافظان حقوق عامه میتوان تفاوتی میان "خرابه " و "یادگار تمدنی " قائل شد؟
آیا روح و قدمت اثر مهم است یا پنجره و در آن؟
اگر قرار باشد هر بنایی که بنابر عدم حسن کارکرد مسئولین و مدیران و دست تاراج زمانه از هویت اصیل خویش به دور مانده باشد را "خرابه " و اثری در خور "پاکسازی" بدانیم
فهرستی به قرار زیر را میبایست جهت "پاکسازی" به عالیجنابان پیشنهاد داد و انتظار "پاکسازی" آنها را دور از ذهن ندانست.
معبد آناهیتا، پاتاق، شکارگاه خسرو پرویز، کاخ ساسانی قصر شیرین، بازار فیض اباد، خانه مرحوم امام جمعه در بافت قدیم، تکیه فیض آباد ، منزل خدیوی و ... .
نظر شما