خبرگزاری کردپرس _ یلدا، مهرگان، نوروز، تیرگان، سپندار مزدگان و ... یادگارانی اند که هزاره های تاریخ را لحظه به لحظه، نفس به نفس، جنگ به جنگ، جشن به جشن و سینه به سینه در نوردیده اند و هماره چونان روحی اهورایی، جان نامید از مرارت های ایرانی ها را مرهمی و امیدی خوشایند بوده اند.

جشن هایی که هم آوایی و هم آهنگی ایران را در جان تک تک قوم هایش نواخته و برای همبستگی و یک پارچگی ایران، چون روحی مشترک، جان بخشیده و مهر بخشیده اند.

جشن های ایرانی، نه فقط بهانه ای برای گرد آمدن بوده اند که کارکردی بس بزرگ و گران برای فرهنگ و خاک و تمدن ایران داشته اند که همین همبستگی سرزمینی اکنون، وامدار همین جشن هایی بوده است که گاهی بسیاری در سده ها ناآگاهانه و جفاوارانه، برای حذف آن کوشیده اند و اما این جشن ها مظلومانه و گله مندانه، برای ایران و ایرانی ها زنده مانده و خود را در کشاکش جورها، نگاه داشته اند.

و یلدا همچنان، ورای مرزهای خاکی ایران تا آنجا که روح ایران می زید، امتداد دارد و ایرانی ها کنون در هر مرز و سرزمین دیگری به یاد نیای اهورایی شان، آن را گرامی می دارند و بزرگ میدانندش.

تا هر کجا که یلدا هست، تا هر آنجا که نوروز می زید، ایران نیز هم جان دارد و جان می بخشد و ما ایرانی ها از کران تا کران مرزها فرهنگی ناگزیریم که این امانت پدری را از گزند هر نابخردی و ناپاکی بدور داشته و چون جان خویش، آن را برای جانان میهن ، به فردای ایران پیشکش کنیم.

ایران ورای این خاک همیشه گلگون به خون شهید، در روح یلدا، نوروز، تیرگان، مهرگان، سپندارمزدگان و ... می زید و تا هر کجا که سفره ی یلدا پهن است، گسترده و باقی ست.

عاقبت نیز این روزها، این شبها میگذرد و ما هم چون پدرانمان، در ذره ذره های خاک ایران خواهیم بود و خواهیم خفت و این روح اهورایی ایران است که در دمادم روزگار، یلدا را تا نوروز، نوروز را تا تیرگان، تیرگان را تا مهرگان و مهرگان را تا یلدا بالنده تر و دست فشان تر می زید ومی پاید و هستی را تا نهایت تاریخ نگران خواهد ماند.

یلدا، نه تنها در تن ما و خاک وطن که در روح های ابدی پدران ما و جان ایران و تمام آنان که برای این خاک شریف از آغاز آدم، تا کنون رفته اند بزرگ است و گرامی است و عزیز...

یلدا، جشنی است که در بی کران زمان میزید و در ورای جغرافیای ایران امتداد دارد!

یلدا زادروزی برای دوباره خورشید در سرزمین خورشید است.