به گزارش خبرنگار کردپرس، وقتی در ۱۰ آوریل ۱۸۴۷ در مجارستان به دنیا آمد هیچکس فکرش را نمی کرد که نتیجه این تولد تبدیل به سلطان و امپراطور دنیای روزنامه نگاری جهان شود.
«جوزف پولیتزر» مردی خودساخته که از صفر آغاز نمود و ترقی کرد. کسی که جایگاه روزنامه های آمریکا مدیون اوست.
«پولیتزر» که خود از طبقه فقیر بود با درک عمیقی که از این قشر جامعه داشت بنای یک روزنامه نگاری مردمی را نهاد. او معتقد بود که باید به عنوان یک روزنامه نگار خود را وقف آرمان مردم کنند.
این مرد مجاری تبار غول بزرگ رسانه ای بود که مرز میان واقعیت و داستان را مشخص کرد و نشان داد کسانی که با تقلب و دروغ راه خود را به قله روزنامه نگاری باز می کنند چگونه زمین می خورند.
«پولیتزر» از همان روزهای نخستین به عنوان خبرنگار می کوشید تا صدای مردم باشد و این رؤیایی بود که از زمان مهاجرتش به آمریکا در سر داشت. او روزنامه نگاری بود که از فاصله طبقاتی میان فقیر و غنی می نوشت. در واقع روزنامه نگاری به او این امکان را داد تا صدای منحصر به فرد خود را به گوش مردم برساند، صدایی که توسط آن بتواند مردم را از استثمار شدن توسط صاحبان قدرت و ثروت برهاند.
روزنامه برای «پولیتزر» فرصتی بود تا حس مسئولیت اجتماعی اش را ارضا کند. او حس می کرد فقرا به مدافع نیاز دارند و او می تواند مدافع شان باشد.
«پولیتزر» برای خود رسالتی داشت؛ رسالت پیدا کردن فساد و رسوا کردن آن با استفاده از نوشته های خود و در عین حال حفظ هرچه بیشتر دقت در گزارش گری. این روش جسورانه او خیلی زود موفق شد و در عرض ده سال تاکتیک های «پولیتزر» به او امکان داد تا پله های ترقی روزنامه نگاری را یکی بعد از دیگری پشت سر بگذارد.
این سلطان و نابغه دنیای روزنامه نگاری پس از رفتن به نیویورک (شهر مرکز روزنامه نگاری) روزنامه مخصوص خود را تأسیس می کند. «پولیتزر» معیار اصلی در کار را دقت می دانست و می گفت «معیار اصلی ما دقت است. ما انواع فسادها و کلاهبرداری ها را افشا می کنیم و در حوزه عمومی با همه شرارت ها می جنگیم و خودمان را وقف آرمان مردم خواهیم کرد».
هدف اصلی «پولیتزر» تأسیس روزنامه ای برای مهاجران و طبقه کارگر بود و برای جلب این گروه، در روزنامه خود انقلابی اساسی را به وجود آورد. روزنامه های آن زمان بیشتر برای طبقه مرفه نوشته می شدند و توسط احزاب سیاسی حمایت می شدند و بنابراین «پولیتزر» می خواست با سبک جدیدی از اخبار وارد بازار رسانه شود و با تجربه ای که داشت می دانست درباره چه چیزی حرف بزند.
همین جسارتش باعث می شود موفقیت او چندین برابر شود و یا در واقع باید گفت موفقیتی که «پولیتزر» به دست آورد مدیون جسارتی است که در پیش گرفت.
به گفته «میچیو کاکو» از اساتید فیزیک نظری «فکر کردن بدون در نظر گرفتن مرزها و قید و بندها همان کاری است که یک نابغه باید بکندو نوابغ باید از محیط اطرافشان جدا شوند تا بتوانند جرقه الهام را ببینن، جرقه ای که می تواند نیروی محرکه حرکت به سمت آینده باشد و «پولیتزر» دقیقاً همین کار را در عرصه روزنامه نگاری کرد».
«پولیتزر» برخلاف رقبای خود قصد داشت با قدرتی که به دست می آورد بتواند به اصلاحات دامن بزند و همین باعث شد که او تا سال ۱۸۹۵ تبدیل به یک غول مطبوعاتی شود و توانست صنعتی که پیش از این مخصوص اقشار مرفه بود را به رسانه ای برای توده ها تبدیل کند.
این بنیان گذار روزنامه نگاری مردمی در جهان کلید واژه اش دقت بود به طوری که جای جای دفتر روزنامه اش را با برچسب دقت پر کرده بود چون اعتقاد داشت که گزارش گری باید دقیق باشد و حاضر نبود برای رسیدن به موفقیت تن به هر کاری بدهد. «پولیتزر» بر اصول خود وفادار ماند هرچند ممکن بود این پافشاری بر اصول به بهای از دست رفتن امپراطوری او در روزنامه تمام شود.
گرچه «پولیتزر» در زمان های ناچار شد کمی از اصول خود فاصله بگیرد اما برای جبران این اشتباه و حفظ اعتبار خود اقدام به کمک دو میلیون دلاری به دانشگاه کلمبیا کرد و این مبلغ برای تأسیس نخستین مدرسه روزنامه نگاری آمریکا به کار برده شد.
امروزه یکی از میراث های «پولیتزر» دانشکده ای است که در تمام دنیا یکی از پایگاه های برتر تربیت روزنامه نگارها محسوب می شود و اما میراث دیگر او که برایش مهم تر بود جایزه ای است که اسم «پولیتزر» را بر خودش دارد. جایزه ای که بیش از هرچیز دیگری بیانگر مفهومی است که او از روزنامه نگاری در ذهن داشت. جایزه ای که این روزها بزرگ ترین و مهم ترین جایزه روزنامه نگاری دنیاست.
«جوزف پولیتزر» در ۲۹ اکتبر سال ۱۹۱۱ در بندر «چارلستون کارولینای جنوبی» دیده از جهان فروبست و در گورستانی واقع در «برونکس نیویورک» به خاک سپرده شد.
شاید هیچکس به عمق علاقه او به روزنامه نگاری پی نبرد. علاقه ای که حتی در وصیف نامه اش هم نمایان است. «من شدیداً به پیشرفت و ارتقای حرفه خبرنگاری علاقه مندم و زندگی ام را در این حرفه سپری کردم و به آن به عنوان حرفه ای بی نظیر نگریستم. معتقدم که اهمیت شگفت آن به خاطر تأثیراتش بر اذهان و افکار عمومی است. مایلم که در جذب جوانان باشخصیت و توانا به این حرفه کمک کرده و همچنین آنانی را که در این حرفه مشغول به کار هستند یاری دهم تا به بالاترین درجات روشنفکری و اندیشمندی و اصول اخلاقی نائل شوند.»
باید دانست که روزنامه های امروزی مدیون افرادی چون «پولیتزر» هستند. ایده اخبار مشتری پسند به عنوان شکلی از سرگرمی دستاورد او و دیگر همکارانش هست که حالا تبدیل به الگویی برای رسانه های امروز شده است. /
نظر شما