سرویس آذربایجان غربی-«محمدطاها یوسفی» مهم‌ترین خاطره نوجوانی‌اش تماشای مردانی بود که با دست خالی، روستا را به مقصد کوهستان مرزی ترک می‌کردند او حالا یکی از نجاتگران پایگاه سه‌راهی جلدیان پیرانشهر است و مهم‌ترین انگیزه‌اش از امدادگر شدن کمک به کولبرانی است که همچنان در سوز زمستان در کوه گرفتار کولاک و سرما می‌شوند و می‌گوید: «وصیت کرده‌ام هر وقت مُردم من را در این پایگاه دفن کنند. افتخار من این است که امدادگر هستم، امدادگر می‌مانم و امدادگر می‌میرم».
