خبرگزاری کردپرس _ زنان کلهر در زندگی سنتی نقشی به مراتب فراتر از مردان دارند و زندگی آنها تنها به خانه‌داری معطوف نمی‌شود آنها در کنار همسرانشان به مشاغل معمول ایل که دامداری و کشاورزی است می‌پردازند. اما در دوره جدید که ایل کلهر به مردم و شهروندان کلهر تغییر یافته‌اند زنان نیز پا به پای مردان رشد یافته‌اند و زمینه‌های فکری در منطقه به حمایت از زن پرداخته و همین امر باعث رشد تحصیلی و حضور پررنگ آنها در اجتماع شده است. زنان در کنار نقش مادری که با فداکاری و از خود گذشتگی همراه است در مشاغل اجتماعی تا حد زیادی از محدودیت خاصی برخوردار نیستند و بسته به استعداد و توانایی که دارند نقش آفرینی می‌نمایند.

دیدگاه در مورد زن باید به فراتر از فرزندآوری برسد و مادر بودن را نباید در این مقوله خلاصه کرد و به شکوفایی او در اجتماع نظر داشت، یعنی مادر در جایگاهی قرار بگیرد که در سرنوشت خود و اجتماعش نقش داشته باشد.

در شهرستان اسلام آبادغرب زنان زیادی وجود دارند که در فعالیت‌های مدیریتی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، زیست محیطی و غیره به جایگاه درخور رسیده‌اند. زنان شاعر، نویسنده و پژوهشگر که برای اجتماع تولید فکر می‌نماید و در جایگاه انسان‌های روشنفکر جامعه قرار گرفته‌اند، زنان و مادران کارآفرین که در زمینه‌های مختلف اقتصادی باعث تحولاتی شده‌اند. نقش زنان در فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و زیست محیطی نیز از مسائلی است که در اسلام آباد آن را می‌توان امید بخش دانست، چیزی که در تعریف امروزی زن باید به نقش او در اجتماع در کنار خانواده نیز نظر داشت که این نگاه تحول آفرین است و توازن را بین جامعه مردان و زنان در جامعه برقرار می‌کند.

مجسمه مادر نمادی از یک زن سنتی نیست بلکه نمادی از یک مادر امروزی است که با تکیه بر هویت و پوشش خویش، ساخته شده است که با دیدی محبت آمیز به فرزند خود نگاه می‌کند و خفتان به تن دارد و روی پیراهن او از نقوش برگ بلوط استفاده شده است.

پوشش به سنتی و مدرن تقسیم می‌شود و تا زنانی با پوشش اصیل دیده می‌شوند آنها را زنان سنتی می‌خوانند. زن با تفکر مدرن زنی است که هویت و داشته‌های فرهنگی و ملی خود را می‌شناسد و با درک آنها را انتخاب و ترویج می‌دهد. حال اگر پوشش سنتی هم باشد میتوان آن را اصل قرار داد و طبق وضعیت امروز در کنار نمونه سنتی نمونه هایی تحول یافته از آن تولید کرد که با فاکتورهای لباس جامعه امروزی همخوانی بیشتری داشته باشد و مدرن بودن نیز بر آن بار شود. این مجسمه نیز در ذات خود اصالت و آگاهی از فرهنگ اصیل مردم منطقه ما را نشان می‌دهد، بازگشتی از سر آگاهی و امیدبخش به هویت اصیل است. همانطور که امروزه شاهد هستیم زنانی در محافل اجتماعی لباس کردی به تن دارند و روی آن کلنجه، خفتان و جلیزقه می‌پوشند.

مادر در فرهنگ ما پوشش اصیل دارد همانگونه که مردان پوشش اصیل دارند. اما تبلیغات فرهنگ غرب زن را به سمت پوشش غیر اصیل خود سوق داده است، ولی در مورد جامعه مردان اینگونه نیست، اگر به برنامه‌های مختلف نگاهی ساده شود این قضیه به راحتی آشکار است که مردان در دنیای غرب پوشش کامل خود را حفظ کرده‌اند -با کت و شلوار و کراوات و یقه‌های بسته- به عنوان لباس رسمی و اصیل در محافل حضور می‌یابند اما زنان تا حدود زیادی به سمت برهنگی سوق داده شده‌اند که باید گفت نه تنها زنان به حقوق خود در بحث پوشش در غرب دست نیافته‌اند بلکه آنها را از پوشش اصیلی که داشته‌اند دور کرده‌اند و اکنون نابرابری بیشتری بین این دو جنس اشکار شده است.

در دنیای مدرن زن حق انتخاب دارد که پوشش خود را انتخاب نماید اما این انتخاب زیر جو روانی رسانه‌ای و تبلیغاتی قرار گرفته و دیگر به آن نمی‌توان انتخاب گفت. به طوری که قبل از اینکه پوششی را انتخاب نمایند این رسانه‌ها و مدلینگ است که بذر انتخاب را در ذهن آنها کاشته است.

انتخاب از سر آگاهی چیزی است که بازگشت به پوشش اصیل را می‌طلبد و با توجه به دغدغه اقوام مختلف ایران برای حفظ هویت خود نزدیکترین و بهترین راه مقابله با پوشش غربی تکیه بر پوشش اصیل اقوام است، پوششی که با شان و منزلت همراه است و در این مجسمه به خوبی می‌توان آن را مشاهده کرد.

«دالگ» در زبان کردی کلهری به معنای مادر است. این مجسمه با پایه آن در ارتفاع چهار متر ساخته شده است. و در مرکز شهر اسلام آباد در خیابان طالقانی نصب شده است.

مجسمه دالگ (مادر) با همت شهردار فرهنگ دوست اسلام آبادغرب مهندس امیرسعید جلیلیان ساخته شد. ایده و طرح موضوع توسط میثم رجبی و ساخت مجسمه توسط استاد مسعود میاور انجام گرفته است. ناظر اجرای طرح نیز مهندس محمدباقر صفری بوده است.