او با ابراز خوشحالی از برگزاری این رویداد هنری، گفت: خدا را شکر که تئاتر هنوز زنده است. خدا را شکر که ما در مریوان زیبا، با مردمان بی‌نظیر و مهربانش شاهد اجرای نمایش‌های زیادی هستیم. وقتی در خیابان‌ها و مغازه‌ها راه می‌رویم و با مردم حرف می‌زنیم، می‌بینیم همه در جریان لحظه‌لحظه جشنواره هستند. این یعنی مردم زنده‌اند، شهر زنده است و تئاتر هم زنده است.

نعیمی در ادامه به ارزیابی کلی جشنواره پرداخت و افزود: با تمام کمبودها و سختی‌ها، جشنواره تا این لحظه نمره‌ نسبتاً قبولی می‌گیرد. جامعه ما در یکی از سخت‌ترین دوره‌های خودش در چند دهه اخیر به سر می‌برد؛ تحریم‌ها، مشکلات اقتصادی و شرایط دشوار اجتماعی باعث شده بودجه‌های فرهنگی کاهش یابد و طبیعتاً جشنواره مریوان هم از این شرایط مستثنا نیست. اما در همین وضعیت سخت، این‌که بتوانیم شور و شوق ایجاد کنیم، گروه‌ها را با انگیزه دعوت کنیم و شاهد اجرای آثار با کیفیت باشیم، جای خسته نباشید و تقدیر دارد.

این کارگردان و داور تئاتر که دومین حضور خود را در جشنواره خیابانی مریوان تجربه می‌کند، درباره‌ تفاوت این دوره با سال‌های گذشته، گفت: در سال‌های پیش، بخش بین‌الملل جشنواره یکی از جذاب‌ترین بخش‌ها بود و گروه‌های خارجی هم حضور داشتند. امسال به دلیل محدودیت‌های مالی امکان دعوت از گروه‌های بزرگ خارجی فراهم نشد. البته این مسئله نباید از ارزش کار جشنواره کم کند، چون همین‌که در چنین شرایطی این رویداد برگزار می‌شود، خودش اتفاق بزرگی است.

او در ادامه افزود: انتظار داشتن از مسئولان و دولت برای برگزاری جشنواره‌ها با کیفیت بالا حق هنرمندان است. جشنواره فقط متعلق به هنرمندان نیست، بلکه متعلق به مردم است. وقتی مردم راضی باشند و احساس تعلق کنند، جشنواره به هدفش رسیده است.

نعیمی یکی از لحظات به‌یادماندنی این دوره را اجرای نمایش برای زندانیان عنوان کرد و گفت: دیروز همراه با گروهی به زندان رفتیم و برای زندانی‌ها نمایش اجرا شد. باور کنید همان لحظه احساس کردم جشنواره دارد درست عمل می‌کند. وقتی تئاتر به میان مردم و حتی به دل فضاهای خاص مثل زندان یا روستاها می‌رود، یعنی روح تئاتر در جریان است. شنیدم در چند روستای اطراف مریوان هم گروه‌ها به اجرا رفته‌اند، و این فوق‌العاده است.

او در پایان ضمن آرزوی موفقیت برای شرکت‌کنندگان، گفت: به‌عنوان داور دوست دارم شاهد تئاترهایی نو، فکرشده و متفاوت باشم؛ نه تکرار مکررات. حتی در میان کارهایی که شاید داوران را کاملاً راضی نکنند، باز هم می‌توان ردی از خلاقیت و تجربه‌های تازه دید. امیدوارم تا پایان جشنواره تئاترهای خوب و پیشرو بیشتری ببینیم. خسته نباشید می‌گویم به همه دست‌اندرکاران، گروه‌های شرکت‌کننده و از صمیم قلب درود می‌فرستم به مردم بافرهنگ، شریف و مهربان مریوان و کردستان که همیشه در میزبانی درخشان‌اند.