به گزارش کردپرس، صلاح الدین دمیرتاش رئیس مشترک پیشین حزب دموکراتیک خلق ها (HDP)، در یادداشتی با طنزی تلخ به به توصیف ویژگی های حزبی به نام «حزب ترکیه» پرداخت. حزبی که از سوی ایدئولوژی حاکم بر ترکیه به عنوان حزبی متعلق به ترکیه به رسمیت شناخته می شود.
دمیرتاش در این یادداشت که برای نشریه دیکن ارسال کرده بود، به توصیف ویژگی های «حزب ترکیه» پرداخت. او نوشت: «اگر یک حزب سیاسی به بیان ظلم، بی عدالتی و بی قانونی که بر کردها، علویان، ارمنی ها و سایر گروه ها در این سرزمین ها روا داشته می شود، بپردازد و از حقوق همه مردم بدون تبعیض دفاع کند، می گویند آن حزب، حزب ترکیه نیست.»
او در ادامه با بیان این که اگر حزبی از سیاست های حکومت در عرصه خارجی دفاع نکند، او یک حزب متعلق به ترکیه محسوب نمی شود، نوشت: «اگر یک نفر برای حل مسئله خواستار گفتگو شود، بدون این که کسی کشته شود، او نیز متعلق به یک حزب ترکیه نیست. همچنین اگر کسی خواستار به رسمیت شناخته شدن زبان ها و فرهنگ های مختلف برای تحقق صلح و همزیستی در کنار هم باشد، او نیز یک فرد متعلق به حزب ترکیه محسوب نمی شود.»
دمیرتاش در ادامه نوشت: «کسانی که از شرکت های دولتی تا وزارتخانه ها میلیون ها دلار پول مردم را به جیب زده و دولت را غارت می کنند، حزب ترکیه نامیده می شوند. کسانی که می گویند در این کشور ملتی جز ملت ترک و زبانی جز ترکی وجود ندارد، آنها می توانند حزب ترکیه باشند. همینطور کسانی که می گویند غذای علوی ها و کردها را نخورید و اعلامیه پخش می کنند که با علوی ها و کردها داد و ستد نکنید، آنها نیز جزو حزب ترکیه هستند.»
دمیرتاش در ادامه با بیان این که هدف از تشکیل ائتلاف دموکراسی، بودن در کنار همه ستمدیدگان و همه مردم از نژادها و باورهای مختلف است، نوشت: «ما حزب ترکیه نیستیم و نخواهیم بود. به همین دلیل ما راه سوم (ائتلاف دموکراسی) را انتخاب کردیم. دولت، ارباب، نگهبان، شکنجه گر و راهزن مردم نیست بلکه دولت نوکر مردم است. نوکر همه شهروندان با همه زبان ها و هویت ها نه تنها یک زبان و هویت.»
او در ادامه نوشت: «در اینجا دو ترکیه داریم، یکی ترکیه نژادپرستان دزد و راهزن؛ دومی ترکیه مردم، کارگران و زنان. اگر موافق ایدئولوژی رسمی حکومت نژادپرست و غارتگر ترکیه نباشید، حتی اگر راه حلی برای همه مسائل این کشور پیدا کنید، باز هم شما را به نام حزب ترکیه به رسمیت نمی شناسند.»
دمیرتاش در پایان از HDP به عنوان حزبی نام برد که با حمایت مردم بر انواع فشارها فائق آمده است. حزبی که هم «سوزن را به خود می زند و هم جوالدوز را به آنها که استحقاقش را دارند.»
او با مخاطب قرار دادن احزاب اپوزیسیون بدون این که نامی از آنها ببرد، تنها راه نجات ترکیه را درونی شدن خط رادیکال دموکراتیک و تغییر جسورانه در همه کسانی دانست که ادعای دموکراتیک کردن جمهوریت را دارند.
نظر شما