به گزارش کردپرس، گروهی از تحلیلگران و پژوهشگران برجسته حوزه ترکیه که با نشریه ترکی ریکاپ مصاحبه کرده اند، معتقدند سال ۲۰۲۶ برای این کشور نه سال رقابت انتخاباتی، بلکه دوره‌ای برای بازآرایی قدرت در داخل، تشدید تنش‌های منطقه‌ای و تداوم فشارهای اقتصادی و اجتماعی خواهد بود؛ سالی که می‌تواند مسیر آینده سیاسی ترکیه و جایگاه منطقه‌ای آن را به‌طور جدی تحت تأثیر قرار دهد.

سیاست داخلی؛ تثبیت اقتدار به‌جای رقابت سیاسی

به‌گفته سرن سلوین کورکماز، هم‌بنیان‌گذار مؤسسه استان‌پول، حاکمیت ترکیه در سال ۲۰۲۶ تمرکز خود را نه بر جلب آرای عمومی، بلکه بر «مهندسی میدان سیاست» از طریق ابزارهای حقوقی، نهادی و امنیتی قرار خواهد داد. او می‌گوید پرونده‌های قضایی مربوط به شهرداری استانبول و اکرم امام‌اوغلو همچنان محور فشار بر حزب جمهوری‌خواه خلق (CHP) باقی می‌ماند و احتمال تشدید آن‌ها وجود دارد.

کارشناسان تأکید می‌کنند این روند با هدف فرسایش سازمانی اپوزیسیون و محدودسازی ظرفیت رقابت سیاسی دنبال می‌شود. هم‌زمان، بحث‌ها پیرامون اصلاحات قانونی، تغییرات احتمالی قانون اساسی و گفت‌وگوهای مرتبط با مسئله کُردی، به شکاف‌های عمیق‌تر در اردوگاه مخالفان دامن زده است.

جامعه سیاسی؛ ناامنی و بدبینی فراگیر

سدا دمیرالپ، استاد علوم سیاسی دانشگاه ایشیک، معتقد است احساس بی‌عدالتی، ناامنی و بدبینی اجتماعی در سال ۲۰۲۶ به نیروی غالب سیاست داخلی تبدیل خواهد شد؛ احساسی که دیگر محدود به رأی‌دهندگان اپوزیسیون نیست و در میان بخشی از حامیان دولت نیز گسترش یافته است.

به‌گفته او، این فضا سیاست را بیش از پیش به تقابل میان «رهبر قدرتمند» و «جامعه‌ای پراکنده و بی‌اعتماد» سوق می‌دهد؛ روایتی که می‌تواند هم موقعیت رجب طیب اردوغان را تقویت کند و هم اپوزیسیون را به‌سوی جست‌وجوی چهره‌ای مقتدر و تقابلی سوق دهد. در همین چارچوب، بحث جانشینی در حزب عدالت و توسعه نیز پررنگ‌تر خواهد شد.

احزاب و انتخابات؛ آماده‌سازی برای سناریوهای زودهنگام

برک اسن، استاد دانشگاه سابانجی، می‌گوید دولت در سال آینده تلاش خواهد کرد با تثبیت نسبی اقتصاد و طرح مباحث حقوقی، زمینه را برای نامزدی دوباره اردوغان فراهم کند. در مقابل، اپوزیسیون ۲۰۲۶ را سال آماده‌سازی برای انتخابات احتمالی زودهنگام در ۲۰۲۷ می‌داند.

به‌گفته اسن، رهبری اوزگور اوزل در CHP تثبیت می‌شود و بحران داخلی جدی در این حزب انتظار نمی‌رود. در مقابل، جنبش سیاسی کُردی با محدودیت گزینه‌ها و ابهام راهبردی روبه‌روست و حزب دم (DEM) در شرایطی پرریسک قرار دارد. حزب «خوب» (İYİ) نیز ممکن است بار دیگر به بازیگر اصلی جریان ناسیونالیستی تبدیل شود.

مسئله کُردی و سوریه؛ گره‌خورده به تحولات منطقه

کارشناسان متفق‌القول‌اند که سرنوشت مسئله کُردی در ترکیه بیش از هر زمان دیگری به تحولات سوریه وابسته است. ازگی باشاران، پژوهشگر دانشگاه آکسفورد، احتمال توافقی میان دمشق و نیروهای دموکراتیک سوریه (SDF) را مطرح می‌کند که در آن، این نیروها ضمن حفظ نوعی خودمختاری اداری، در ساختار ارتش سوریه ادغام شوند.

به‌گفته او، این توافق که تحت فشار آمریکا و ترکیه شکل می‌گیرد، رضایت کامل آنکارا را تأمین نخواهد کرد و تنش‌های مقطعی در طول ۲۰۲۶ ادامه می‌یابد، هرچند هزینه‌های بالای جنگ مستقیم مانع از رویارویی گسترده خواهد شد.

اقتصاد و جامعه؛ تداوم فشار معیشتی

در حوزه اقتصادی، ایریس جبره، تحلیلگر مالی، هشدار می‌دهد که مبارزه با تورم در سال ۲۰۲۶ دشوارتر می‌شود و خطرات ارزی همچنان پابرجاست. او تأکید می‌کند که بخش واقعی اقتصاد با محدودیت دسترسی به اعتبار مواجه خواهد بود و هرگونه شل‌شدن سیاست‌های پولی می‌تواند دستاوردهای ضدتورمی را از بین ببرد.

در بعد اجتماعی نیز، هاجر فوغو، فعال حوزه فقر، از تعمیق نابرابری و فقر ساختاری خبر می‌دهد. افزایش فقر کودکان، کار کودک، ترک تحصیل و ناامنی غذایی از جمله چالش‌هایی است که به‌گفته او می‌تواند سال ۲۰۲۶ را به نقطه‌ای بحرانی برای انسجام اجتماعی ترکیه تبدیل کند.

جمع‌بندی

برآیند دیدگاه کارشناسان نشان می‌دهد ترکیه در سال ۲۰۲۶ با ترکیبی از تثبیت اقتدار در داخل، تنش‌های مزمن منطقه‌ای، فشارهای اقتصادی و نارضایتی اجتماعی روبه‌رو خواهد بود. این تحولات می‌تواند نه‌تنها معادلات سیاسی داخلی، بلکه جایگاه منطقه‌ای و بین‌المللی این کشور را نیز وارد مرحله‌ای تازه و پرریسک کند.