خبرگزاری کردپرس _ در دنیای امروز، تصمیم‌گیری دیگر نمی‌تواند مبتنی بر حدس، تجربه یا گزارش‌های جزئی و غیرسامان‌یافته باشد. پیچیدگی روابط اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی ایجاب می‌کند که مدیران ارشد برای شناخت دقیق وضعیت استان، جهت‌گیری توسعه و تخصیص منابع، از داده و تحلیل آماری به‌عنوان مبنای اصلی تصمیم‌سازی استفاده کنند.

هر تصمیم بدون پشتوانه داده، در واقع نوعی آزمون و خطا با منابع عمومی است؛ اما تصمیم مبتنی بر آمار، ساختارمند، قابل‌پایش و قابل‌دفاع است.
در عصر جدید، داده به‌عنوان سرمایه نرم حاکمیت محلی شناخته می‌شود. همان‌گونه که منابع طبیعی و انسانی دارای ارزش اقتصادی‌اند، داده نیز قدرتی استراتژیک است که می‌تواند مسیر توسعه استان را تعیین کند.

مدیری که به داده متکی است، در واقع از تصویری روشن‌تر از واقعیت برخوردار است؛ از جمعیت و بیکاری تا مصرف انرژی، تجارت، وضعیت مرزها و مهاجرت.
آمار زبان مشترک میان دستگاه‌هاست. وقتی استانداری و سایر نهادهای اجرایی (مانند جهاد کشاورزی، صمت، دانشگاه‌ها یا مرکز آمار) بر پایه‌ی داده‌های واحد تصمیم بگیرند، اختلاف‌ برداشت ها و دیدگاه‌ها کاهش یافته و  امکان اجرایی شدن تصمیم‌ها بیشتر می‌شود

تحلیل داده صرفاً به تولید جدول و نمودار محدود نیست. توان تحلیل جداول و نمودارها و ارائه آن به جامعه و ذینفعان موجب ارتقاء توان تصمیم سازی و تصمیم‌گیری می‌شود. 
مدیرانی که بر داده تکیه می‌کنند، به جای واکنش به بحران، می‌توانند قبل از بروز بحران تصمیم بگیرند.

در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته، مدیریت استانی بدون زیرساخت داده‌ای معتبر ممکن نیست. 
مدیران  به‌جای تصمیم بر پایه برداشت مقطعی،  باید بر  اساس شواهد کمی و کیفی تصمیم بگیرند — تصمیم‌هایی که نه‌تنها دقیق‌تر، بلکه پایدارتر خواهند بود.
داده و آمار نه ابزار تزئینی، بلکه ستون فقرات حکمرانی محلی‌اند. استانی که سیاست‌گذاری خود را بر مبنای داده سامان دهد، در مسیر توسعه شتاب می‌گیرد، فساد اداری را کاهش می‌دهد، و اعتماد عمومی را تقویت می‌کند.

در عصر دانایی، تصمیم بدون داده، نوعی عقب‌ماندگی مدیریتی است؛ و تصمیم آگاهانه، نشان بلوغ و اقتدار مدیران آینده‌نگر است.
میزان پاسخگویی مدیران در یک سال گذشته مبتنی بر داده و آمار  سنجه مناسبی برای برآورد کارآمدی آنها میتواند باشد.