عثمان خالدی در سال ۱۳۱۴ خورشیدی (مطابق سال ۱۹۳۵ یا ۱۹۳۶ میلادی) در روستای «کیمنه» از توابع هورامان تخت در استان کردستان ایران زاده شد. 
خانواده‌اش دارای پیشینه‌ای هنری بود: پدر، مادر و عموهای او نیز به آواز و موسیقی محلی علاقمند بودند و در محیطی خانوادگی با فرهنگ آواز و سرود بزرگ شد. 
از کودکی، عثمان نسبت به آواز هورامی گرایش پیدا کرد و در محافل محلی آواز می‌خواند. 
اولین گام جدی او در موسیقی به دهه ۱۹۶۰ میلادی بازمی‌گردد؛ در سال ۱۹۶۵، ترانه‌ای از او در رادیو کردی کرمانشاه منتشر شد و نام «عثمان هورامی» به‌عنوان هنرمندی مطرح شناخته شد. 
پس از این موفقیت، به شهرهای مختلف کردنشین مانند سنندج، سقز، کرکوک و حتی مناطقی مثل حلبچه رفت و اجراهایی داشت که نوع آواز او را در میان مردمان منطقه رواج داد. 
گفته می‌شود که در طول عمر هنری خود، نزدیک به ۱۷۰۰ کاست از اجراها و آوازهایش ضبط شد (البته این عدد در منابع رسمی تأیید قطعی ندارد). 
عثمان هورامی به‌عنوان «استاد آواز سیاوچمانه» شناخته شده است. این سبک آواز محلی هورامی، با ساختار خاص لحن و موسیقی همراه است و ظرافت‌های ویژه‌ای دارد. 
او با اجرای ترانه‌هایی به زبان هورامی / کردی و حفظ اصالت‌های فرهنگی منطقه، از جمله انتقال مفاهیم، افسانه‌ها و احساسات مردمی، سهم بزرگی در حفظ هویت موسیقی منطقه داشت. 
اگرچه عثمان تحصیلات دانشگاهی نداشت اما استعداد خدادادی‌اش، تعهد به ضبط و نشر ترانه‌ها در رادیو و عرصه عمومی و محبوبیتی که در میان مردم یافت، او را در زمره اساتید موسیقی محلی قرار داد. 
عثمان هورامی در طول زندگی هنری خود موفق به دریافت نشان بلوط طلایی، نشان افتخار هنری گلاویژ، مدال کنگره مشاهیر کُرد و جایزه‌ی شانزدهمین جشنواره آواز ایران شده است.
در اواخر دهه ۸۰ میلادی، عثمان دچار عارضه‌ای در حنجره شد که توانایی او را در خوانندگی محدود ساخت و عملاً به پایان فعالیت کنسرتی و اجرای عمومی او انجامید. 
پس از آن، او کمتر در صحنه حضور یافت، اما میراث هنری‌اش همچنان زنده ماند و یادگارهای صوتی او میان مردم منطقه حفظ شد. 
جشن‌ها و مراسم های زیادی برای بزرگداشت عثمان هورامی به منظور گرامی‌داشت نقش او در فرهنگ موسیقی کردی و حفظ میراث منطقه‌ای. برگزار شده است، 
او نزد اهالی هورامان و دوست‌داران موسیقی محلی نماد صداقت، اصالت و تعهد به موسیقی بومی محسوب می‌شود. وی اغلب با واژه «بلبل هورامان» توصیف شده است.
عثمان هورامی اکنون ۸۸ سال سن دارد و در شهر مریوان زندگی می‌کند.
وی را میتوان نماینده‌ای از پیوند هنر با فرهنگ منطقه‌ای دانست زیرا او نه تنها خواننده‌ای توانمند بلکه حامل میراث موسیقی هورامی بود که توانست با صدایش هویت فرهنگی مردم منطقه را تقویت کند. اگرچه مشکلات جسمی باعث کاهش فعالیت‌هایش شد، اما آثارش هنوز در گوش و دل مردمی که به زبان و سرزمینش عشق می‌ورزند زنده است.