امیر امینی، کارگردان تئاتر از شهر لاهیجان، درباره‌ تازه‌ترین اثر خود با عنوان «انسان، خطای آخر» در گفت‌وگو با خبرگزاری کرد پرس می‌گوید: نمایش ما نوشته‌ خانم آرزو علیپور و محصول استان گیلانه. اثریه با نگاهی جهانی به مفهوم صلح و پرهیز از خشونت. از ابتدا هم هدفمون این بود که کاری بسازیم که پیامش از مرزها عبور کنه و حرفش فقط برای یک ملت نباشه، بلکه برای همه‌ انسان‌ها معنا داشته باشه.

او در توضیح مضمون اثر ادامه می‌دهد: قصه از زایش انسان شروع می‌شه؛ از اون لحظه‌ای که آدم قدم به دنیا می‌ذاره و کم‌کم دنبال قدرت، تسلط و برتری می‌ره. ما نشون می‌دیم که چطور انسان در مسیر پیشرفت، ابزار و سلاح‌های بزرگ‌تر و خطرناک‌تری می‌سازه، تا جایی که به بمب اتم می‌رسه و خیال می‌کنه می‌تونه دنیا رو در اختیار خودش بگیره. اما در واقع، همون‌جا نقطه‌ سقوطشه... همون‌جا که انسان به خودش آسیب می‌زنه.

امینی با نگاهی امیدوارانه می‌گوید: در میانه‌ نمایش، بچه‌ها وارد صحنه می‌شن. اونا جلوی بمب‌ها می‌ایستن و با حضورشون حلقه‌ای از صلح شکل می‌دن. این صحنه برای من خیلی مهمه؛ چون پیام نمایش دقیقاً از همون‌جا شروع می‌شه. اون حلقه‌ صلح یعنی امید، یعنی یادآوری اینکه دنیا هنوز می‌تونه با مهربونی، همدلی و خیرخواهی ادامه پیدا کنه.

او درباره‌ حضور خود در جشنواره تئاتر خیابانی مریوان توضیح می‌دهد: برای من جشنواره مریوان یه اتفاق خاصه. بارها توی دوره‌های مختلفش حضور داشتم و هر بار یه تجربه تازه بوده. امسال هم برای اولین‌بار با نمایش «انسان، خطای آخر» به این جشنواره اومدم و خیلی خوشحالم که در هجدهمین دوره کنار مردم مریوان هستم. این جشنواره واقعاً بی‌نظیره، چه در سطح ملی و چه بین‌المللی. فضای صمیمی و مردمیش با هیچ جشنواره‌ای قابل مقایسه نیست.

امینی در پایان با تأکید بر هدف اثر می‌گوید: ما از فرم خیابانی استفاده کردیم تا پیام صلح راحت‌تر و بی‌واسطه‌تر به مخاطب برسه. حضور هم‌زمان کودکان و بزرگ‌سالان توی صحنه یه استعاره‌ست؛ نشونه‌ای از پیوند نسل‌ها برای ساختن جهانی بدون خشونت. هدفمون فقط هشدار درباره‌ خطر تسلیحات نیست، بلکه دعوت به نوع‌دوستی، همزیستی و باور به انسانیت در زمانه‌ایه که جهان سخت بهش نیاز داره.