به گزارش کردپرس، سه نشریه رویترز، اویل پرایس و نشنال در تحلیل ورود دوباره نفت خام اقلیم کردستان به بازار جهانی اشاره کرده اند که با آغاز دوباره انتقال نفت از طریق خط لوله عراق–ترکیه به بندر جیهان، روزانه حدود ۱۸۰ تا ۱۹۰ هزار بشکه نفت وارد بازارهای بین‌المللی شد و انتظار می‌رود این رقم در ماه‌های آینده به ۲۳۰ هزار بشکه در روز برسد. همین افزایش عرضه باعث شد قیمت نفت برنت حدود ۰.۵ درصد و نفت خام آمریکا نزدیک به ۰.۷ درصد کاهش یابد.
به گفته تحلیلگران، این افت هرچند اندک بود، اما نشان داد بازار نفت همچنان نسبت به تحولات عرضه بسیار حساس است، به‌ویژه در شرایطی که اوپک پلاس نیز آماده افزایش تولید در نشست نوامبر است.

هم‌زمانی با تصمیم اوپک پلاس

اوپک پلاس به دنبال افزودن حداقل ۱۳۷ هزار بشکه در روز به تولید خود است. بازگشت نفت کردستان در چنین فضایی نگرانی‌ها درباره مازاد عرضه را تقویت کرده است. با این حال، واقعیت آن است که اوپک پلاس ماه‌هاست حدود ۵۰۰ هزار بشکه کمتر از سهمیه رسمی خود تولید می‌کند و ظرفیت مازاد عملی آن محدود است؛ بنابراین، خطر واقعی اشباع بازار کمتر از آن چیزی است که در نگاه اول به نظر می‌رسد.

ابعاد سیاسی و امنیتی

طبق گزارش The National، توافق اخیر میان بغداد و اربیل نشان‌دهنده پذیرش ضمنی مشروعیت بخش نفتی مستقل کردستان از سوی دولت مرکزی عراق است، در حالی‌که اربیل نیز حاکمیت فدرال بر صادرات را پذیرفته است. این توافق می‌تواند زمینه‌ساز ثبات مالی بیشتر در اقلیم کردستان و افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران بین‌المللی شود.
ایالات متحده نقش پررنگی در این روند ایفا کرد؛ واشنگتن علاوه بر حمایت از شرکت‌های نفتی خود در اقلیم، به دنبال تقویت عرضه جهانی و کاهش نفوذ روسیه در بازار بود.

چالش‌ها و چشم‌انداز بلندمدت

با وجود این گام مثبت، تردیدها همچنان پابرجاست. شرکت‌هایی چون DNO نروژ به دلیل نگرانی از عدم پرداخت بدهی‌های معوق (بیش از یک میلیارد دلار) هنوز به توافق نپیوسته‌اند. همچنین حملات پهپادی اخیر به برخی میادین نشان داد که تهدیدات امنیتی همچنان می‌تواند جریان تولید را مختل کند.
از سوی دیگر، آینده خط لوله عراق–ترکیه نیز در هاله‌ای از ابهام است. قرارداد کنونی در ژوئیه ۲۰۲۶ منقضی می‌شود و آنکارا خواهان امضای توافقی جدید است که شامل افزایش ظرفیت به ۲.۲ میلیون بشکه در روز و مشارکت در پروژه‌های گازی و برقی شود. همزمان، بغداد گزینه‌های جایگزین مانند خط لوله به بندر عقبه اردن یا احیای خط کرکوک–بانیاس در سوریه را روی میز دارد.

در کل، بازگشت نفت اقلیم کردستان در کوتاه‌مدت تنها کاهش محدود قیمت‌ها را به دنبال داشت، اما در بلندمدت اهمیتی فراتر از ارقام تولید دارد: این اتفاق می‌تواند نشانه‌ای از نهادینه شدن همکاری بغداد و اربیل، تقویت سرمایه‌گذاری خارجی در عراق، و بازتعریف جایگاه راهبردی این کشور در بازار جهانی انرژی باشد.