به گزارش خبرنگار کردپرس، اوایل پاییز است و هوا دارد تمام تلاشش را می کند تا از گرمای تابستان فرار و به خنکای پاییز دل بسپارد. در میان این کشمکش ها و درست یک روز بعد از  نشست سازمان ملل با تحلیل های افکارعمومی، وصل می شوی به «بحران های جمهوریت» از «هانا آرنت». نویسنده، فیلسوف سیاسی و تاریخ نگار آلمانی-آمریکایی و البته نظریه پرداز سیاسی.  

این کتاب که نخستین بار در سال ۱۹۷۲ به چاپ رسید، مجموعه ای است از پژوهش های «آرنت» که در آن از نقطه نظر یک فیلسوف سیاسی به نقش و تأثیرگذاری بحران های موجود در دهه های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ در روند کاری و سیاست گذاریهای دولت آمریکا می پردازد. نویسنده در این کتاب با مستمسک قرار دادن اوراق منتشره ۴۷ جلدی گزارش گران جنگ ویتنام تلاش کرده است تا با واکاوی مضامین آن ها از منظری فلسفی، عمق فریب کاری و بی صداقتی سیاست مداران آمریکایی درگیر در جنگ ویتنام و حکمرانان توتالیتر را که تحت عنوان مصلحت گرایی، اسرار حکومتی، اسرار امپراطوری و… به وارونه نمایی واقعیات برای تسخیر اذهان مردم می پردازند، برملا کند و از رهگذر آن به تبیین چرایی شکاف بین اخلاق و سیاست، گفتار و کردار و فقدان پایبندی سیاست مداران به فضیلت سیاسی پرداخته بر اعتماد به نفس کاذبشان با این گمان که می توانند با دروغ گویی و ریاکاری، تاریخ را دوباره و دوباره بازنویسی کنند و گذشته را با خط مشی سیاسی، در لحظه اکنون منطبق سازند، خط بطلان می کشد.  

«بحران های جمهوریت» را در چهار فصل با عناوین مختلف از «دروغ گویی در سیاست» گرفته تا «نافرمانی مدنی» و «در باب خشونت» و «تفکر در مورد سیاست و انقلاب» می خوانی و پی می بری که «در بالاترین لایه های حکومت، بی صداقتی در سیاست و پایبندی شدید به آن رخنه کرده و دروغ گویی به طور گسترده ای در همه ارکان حکومت اعم از نظامی و غیرنظامی مجاز شده است». 

نویسنده با این کتاب نشان می دهد پشت پرده سیاست چیست. درست آنجا که می گوید «راست گویی هیچ گاه یک فضیلت سیاسی نبوده اما دروغ همیشه ایفاگر نقش ابزاری موجه در تعاملات سیاسی بوده است. دروغ ها اغلب ممکن است از واقعیت باورپذیرتر و مستدل تر به نظر آیند زیرا دروغ گو از قبل واقف است که مخاطبانش توقع دارند چه چیزی را بشنوند و چه چیزی برایشان جذاب تر است». 

با خوانش «بحران های جمهوریت» به عمق این جمله که سیاست پدر و مادر ندارد، می رسی و متوجه می شوی که «نیمی از سیاست خیال سازی است و نیمه دیگرش فن قبولاندن آن خیال ها به مردم…» و در فصل نافرمانی مدنی می آموزی که «نافرمانی مدنی وقتی تأثیرگذار است که از جانب گروهی از اشخاص برای اهداف یا مصالح جمع رخ دهد. این مهم روش مناسبی برای پیش کشیدن قانون غیرعادلانه و یا غیرمعتبر است». 

داری از کثیف بودن چنین سیاستی بالا می آوری که به فصل خشونت می رسی. اقدامی که حکومت های نادرست آن را بسیار می پسندند. در واقع به گفته «آرنت» خشونت آخرین چاره برای حفظ ساختار قدرت در برابر چالش های فردی-داخلی و خارجی است. قدرت و خشونت معمولاً باهم ظاهر می شوند و خشونت می تواند قدرت را نابود کند و باید دانست که حکومت در جایی با خشونت محض وارد میدان می شود که قدرت در حال از دست رفتن باشد.  

اینجای کتاب که می رسی نویسنده تأکید دارد که «وقتی اشخاص صاحب قدرت می شوند؛ چه فرمان روا و یا فرمان بردار، اگر حس کنند که قدرت از آنان می گریزد، نمی توانند در برابر وسوسه جایگزینی قدرت با خشونت مقاومت کنند». 

پایان کتاب نکته جالبی به دیباچه مغزت می خورد. جایی که نویسنده آورده «از دست رفتن قدرت و اقتدار تمام قدرت های بزرگ، به وضوح مشاهده پذیر است؛ حتی با روند انباشت ابزار خشونت در حکومت…». 

«بحران های جمهوریت» با ترجمه «امین عسکری زاده» و «فلورا عسکری زاده» از انتشارات گام نو برای علاقمندان به حوزه سیاست کتابی است قابل تأمل که اندیشه های قبل شده را بازگشایی می کند. /