به گزارش کرد پرس، طبق آمار رسمی، تنها در ۷ ماهه نخست امسال، میزان تلفات جاده ای در محورهای استان ۲ درصد افزایش در تعداد جان باختگان و ۲۰ درصد افزایش در تعداد مجروحان نسبت به مدت مشابه سال گذشته داشته است.

محورهای سنندج – مریوان، سقز – بانه و سنندج – کامیاران همچنان در صدر فهرست پرخطرترین مسیرهای کردستان قرار دارند؛ مسیری که برای بسیاری از خانواده ها، انتهایش نه مقصد سفر، بلکه مقصدی تلخ در پزشکی قانونی بوده است.

در حالی که استان های دیگر یکی پس از دیگری پروژه های ایمن سازی و چهارخطه سازی جاده های خود را به سرانجام می رسانند، کردستان همچنان در انتظار تحقق وعده هایی است که سال ها روی کاغذ مانده اند؛ در برخی محورهای پرتردد حتی گاردریل مناسب یا علائم هشداردهنده ابتدایی وجود ندارد و رانندگان هر روز با دلهره از پیچ های خطرناک و مسیرهای تاریک عبور می کنند.

رئیس اداره ایمنی و ترافیک اداره کل راهداری و حمل ونقل جاده ای کردستان در این باره با اشاره به وضعیت موجود، گفت: ما قبول داریم که در بخش راه مشکلاتی وجود دارد؛ در حال حاضر ۱۶ نقطه پرتصادف در استان شناسایی شده که رفع خطر از ۹ نقطه انجام شده و مابقی در دست اقدام است؛ اما روند اجرای پروژه ها کند است و نیازمند حمایت ویژه در سطح ملی و استانی هستیم.

بیژن گل محمدی علت این کندی را بیشتر در کمبود اعتبارات دانست و افزود: متأسفانه روند تخصیص بودجه به استان مطلوب نیست و پروژه های ایمن سازی با تأخیر پیش می رود؛ جاده باید «بخشنده» باشد، یعنی اگر راننده اشتباهی مرتکب شد سزاوار مرگ نباشد؛ اما زیرساخت های ما هنوز به این سطح نرسیده اند.

با این حال، به نظر می رسد که مشکل کردستان فقط محدود به کمبود بودجه نیست؛ ضعف در نظارت، نبود اولویت بندی در پروژه ها و تصمیم گیری های مقطعی و غیرکارشناسی از دیگر عواملی است که باعث شده وضعیت جاده های استان سال ها بدون تغییر اساسی باقی بماند.

هرچند مسئولان از اجرای طرح هایی همچون «پویش سفیران ایمنی راه ها»، مانورهای امدادی و برنامه های آموزشی سخن می گویند، اما آنچه در واقعیت دیده می شود، افزایش تلفات و تداوم ناایمنی در مسیرهای حیاتی استان است.

یکی از رانندگان محور سنندج – مریوان در گفت وگویی کوتاه گفت: هر روز در این جاده شاهد تصادف هستیم. سال ها وعده داده اند این مسیر چهارخطه شود، اما هنوز همان جاده باریک و خطرناک است. تا کی باید خانواده ها قربانی بی توجهی شوند؟

واقعیت تلخ این است که در کردستان، خطر تنها در پیچ های جاده نیست؛ در پیچ وخم تصمیم ها و وعده های تکراری نیز کمین کرده است و اگر مسئولان واقعاً به شعار «جاده ای برای زندگی، نه مرگ» باور دارند، باید از پشت میزها خارج شوند و تصمیمات را به اقدام تبدیل کنند؛ تا زمانی که این اتفاق نیفتد، تیتر خبرهای حوادث کردستان همچنان با واژه  «تصادف» آغاز شده و هر بار، خانواده ای دیگر داغدار خواهد شد.