به گزارش کردپرس، دریاچه ارومیه در پی سیاست های نادرست مدیریتی در طول بیش از ٣ دهه اخیر اکنون به شوره زاری تبدیل شده که هر چه آب به خوردش می دهند قورت می دهد و خبری از احیا نیست.

این وضعیت ثمره پروژه های اغلب شکست خورده ستاد احیای دریاچه ارومیه در سال های اخیر است. برنامه هایی که تنها به رها سازی آب به دریاچه نمکی ختم شدند ولی در کنار آن خبری از اصلاح زیر ساخت های مرتبط نبود! رها سازی صرف هم نتیجه ای جز تبخیر در فصل گرما و تبدیل شدن نگین فیروزه ای ارومیه به یک تالاب فصلی نداشته است.

با شروع فصل گرما اما وضعیت دریاچه ارومیه دوباره بحرانی و بخش اعظم آب های رهاسازی شده اخیر هم تبخیر شده است.

بنا بر اعلام رسمی مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌غربی «از سال ۹۳ تا ۱۴۰۲ بر اساس برنامه ابلاغی باید، ۴ میلیارد مترمکعب به دریاچه ارومیه آب رهاسازی می‌شد درحالیکه در این ۹ سال ۷ میلیارد مترمکعب آب رهاسازی شده است».

مجید رستگاری سامانه انتقال آب از سدکانی‌سیب توسط تونل به رودخانه گدار و سامانه انتقال آب از سد سیلوه توسط تونل ۲۳ کیلومتری به سد چپرآباد و مدول دوم تصفیه‌خانه ارومیه و کانال انتقال پساب را ٣ پروژه مهم سخت‌افزاری در جهت رساندن آب به دریاچه ارومیه خواند و گفت: «سامانه انتقال آب از کانی‌سیب به دریاچه ارومیه یکی از برنامه‌های سخت‌افزاری بود که با حضور رییس جمهوری افتتاح شد و تاکنون ۱۷۲  میلیون مترمکعب آب از این طریق به دریاچه ارومیه منتقل شده‌است».

مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌غربی افتتاح خط انتقال آب از سد سیلوه-تونل ۲۳کیلومتری -سد چپرآباد و رودخانه گدار را از دیگر طرح‌های سخت‌افزاری نجات دریاچه ارومیه برشمرد و افزود: «با آبگیری سدچپراباد در روزهای آتی، ۴۴ میلیون مترمکعب آب از این طریق به دریاچه می‌رسد».

او به رهاسازی پساب تصفیه‌خانه ارومیه به دریاچه ارومیه از طریق کانال انتقال خبر داد و گفت: «این پروژه نیز در راستای وعده استاندار برای افتتاح هر سه ماه یک پروژه برای نجات دریاچه ارومیه تکمیل و به بهره‌برداری رسید و سالانه ۵۱ میلیون مترمکعب پساب تصفیه شده به دریاچه ارومیه رهاسازی می‌شود».

مدیرعامل شرکت آب‌منطقه‌ای آذربایجان‌غربی از لایروبی رودخانه‌ها برای جلوگیری از سیلاب و همچنین رسیدن سریع آب به دریاچه ارومیه خبر داد و گفت: «در همین راستا رودخانه مهاباد، گدار، زرینه‌ و سیمینه‌ و همچنین مسیر اتصال زرینه و سیمینه رود لایروبی شده‌است».

علیرغم رهاسازی های اعلام شده به سوی دریاچه، مساحت دریاچه ارومیه در آغاز اردیبهشت ۱۴۰۲ با انتقال آب به ٢ هزار کیلومتر مربع رسیده بود، اما تنها با گذشت ٢ ماه و آغاز فصل گرما و شروع تبخیر، این مساحت به هزار کیلومتر کاهش یافت.

از سویی دیگر نتایچ یک پژوهش دانشگاه شریف می‌گوید؛ «تراز دریاچه ارومیه به پایین‌ترین سطح در۶۰ سال گذشته رسیده و حالا حجم آب از سال ۹۴ هم کمتر شده است. گزاره بالا به خوبی شرایط به‌شدت بحرانی این‌روزهای بزرگ‌ترین دریاچه داخلی ایران را نشان می‌دهد و از آغاز یک بحران زیست‌محیطی و اجتماعی در آینده نزدیک ایران حکایت دارد. این یافته‌های تازه با آنچه مسئولان مرتبط می‌گویند در تعارض آشکار است و شاید همین یافته‌ها هم دلیل اصلی انتشارنیافتن عمومی و شفاف آمار و اعداد مربوط به دریاچه باشد».

رییس پژوهشکده علوم زمین سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی نیز با بیان اینکه دریاچه ارومیه در شرایط برگشت‌ناپذیر قرار دارد، گفته بود: «ما باید با برنامه‌ریزی شرایطی را فراهم کنیم که محیط پلایایی دریاچه ارومیه به سمت بیابانی‌شدن نرود».

با این حال رهاسازی منابع آبی استان آذربایجان غربی از سدها و رودخانه ها با وجود کاهش شدید حجم ذخایر آب پشت سدهای استان همچنان تنها راهکار است و می تواند در صورت تدوام بر تنش آبی در شهرستان ها دامن بزند، حال آنکه دریاچه روز به روز به کویری از نمک تبدیل می شود/.