به گزارش کردپرس، اندیشکده امریکن اینترپرایز ترکیه را به اغراق در اعلام تعداد کشته شدگان جنگ پ.ک.ک و ترکیه و استفاده از آن برای متهم کردن آمریکا به همکاری با گروه های کرد سوریه- که به زعم آنکارا شاخه سوری پ.ک.ک هستند- متهم کرده است. این اندیشکده آمریکایی در ادامه با مقایسه تعداد تلفات جنگ پ.ک.ک و قربانیان نسل کشی ارامنه در ترکیه، از دولت آمریکا خواسته است از همین استدلال ترکیه در سیاست های خود علیه این کشور استفاده کند.
متن یادداشت اندیشکده امریکن اینترپرایز:
« سیاست‌گذاران آمریکا، به دو دلیل باید در مورد عدد 40000 کشته جنگ با پ.ک.ک با تامل نگاه کنند: اولا این عدد و رقم شامل همه کشته های این جنگ از جمله کشته شدن روستاییان و غیرنظامیان توسط ارتش ترکیه می شود و فقط به کسانی اشاره ندارد که توسط پ.ک.ک کشته شده اند. ثانیا، بررسی محتوای روزنامه‌ها در آغاز این جنگ نشان می دهد که عدد 40000 کشته واقعی به نظر نمی رسد. برای مثال، تورنتو استار در 16 آگوست 1992، گزارش داد: «از سال 1984، زمانی که پ‌ک‌ک جنگ خود را برای ایجاد یک کیان مستقل برای 10 میلیون شهروند کرد ترکیه آغاز کرد، حدود 4500 نفر کشته شده‌اند.» آسوشیتدپرس در 14 آوریل 1995 گزارش داد: «از زمانی که پ ک ک کارزار چریکی خود را در سال 1984 آغاز کرد، تاکنون بیش از 15000 نفر کشته شده اند. این حزب به دنبال کسب خودگردانی برای 12 میلیون کرد ترکیه است.» چهار ماه بعد، آیریش تایمز نوشت: «بیش از 17500 نفر در جنگ پ‌ک‌ک برای استقلال یا خودمختاری در جنوب شرقی ترکیه از سال 1984 کشته شده‌اند». به زبان ساده، با افزایش درگیری در بوسنی و افزایش تلفات غیرنظامیان، گردانندگان مطبوعات در ترکیه نیز تعداد تلفات توسط شورشیان پ‌ک‌ک را افزایش دادند تا خشونت علیه کردها را بالا ببرند و از آن علیه کردها استفاده کنند.
به نظر می رسد اولین اشاره به تعداد زیاد کشته ها، ربع قرن پیش با اظهارات ارول اوزکاسماک، یک مقام نظامی ترکیه آغاز شده باشد. به عنوان مثال، در مقاله ای از خبرگزاری فرانسه در 25 آوریل 1998، گزارش شده که: «ارول اوزکاسماک، دبیر کل ستاد ارتش ترکیه گفته است که «پ‌ک‌ک به پایان راه نزدیک می‌شود.» اوزکاسماک، در مراسم افتتاحیه یک نمایشگاه نظامی درباره درگیری در آنکارا افزود که نزدیک به 38000 سرباز و غیرنظامی ترکیه در این درگیری کشته یا زخمی شده اند. با این حال، همان مقاله به نقل از آیدین ارسلان، فرماندار منطقه ای از کردستان ترکیه، نوشت که در 14 سال گذشته 9100 نفر جان خود را از دست داده اند.
یک ماه بعد، خبرگزاری آلمانی Deutsche Presse-Agentur با استناد به "ارقام رسمی" اعلام کرد که 40000 نفر کشته شده اند. به بیان ساده، ارقامی که مقامات ترکیه به آنها اشاره کردند با واقعیت ارتباطی نداشت. در هیچ نقطه‌ای، ناآرامی‌ها در جنوب شرقی ترکیه، با جنگ در بالکان، عملیات تروریستی مسیر درخشان در پرو، یا حتی شورش در بوگنویل، در سواحل گینه نو، سنخیتی نداشته است. اگر ترک ها خواستار پذیرش این ارقام هستند، باید توضیح دهند که چگونه تعداد 40000 ذکر شده امروز هم ثابت مانده است. شاید به این دلیل است ترکیه هیچ توجیه واقعی برای اشغال و بمباران سوریه و کردستان عراق نداشته است؟
اما برخی اعداد واقعی هستند. ارامنه در 24 آوریل 2023، کشته شدن 1.5 میلیون نفر ارمنی در سالهای پایانی امپراتوری عثمانی را گرامی داشتند. آنها صرفاً قربانیانی نبودند که در جنگ گرفتار شده باشند بلکه قربانیان یک کارزار عمدی نسل کشی و پاکسازی قومی بودند که توسط ترک های جوان در زمان حکومت روبه زوال امپراتوری عثمانی انجام شد. مؤسسه موزه نسل کشی ارامنه در ایروان، قتل عام ارمنیان را مستند کرده است.
وزارت امور خارجه آمریکا به جای موافقت با خواسته های دیپلمات های ترکیه که به دنبال وادار کردن واشنگتن به خیانت به متحدان کرد آمریکا در سوریه هستند، استدلال قویتری برای رد خواسته آنکارا دارد: « اگر 40000 کشته در جریان شورش کردها در ترکیه، حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) و هر یک از وابستگان فکری آن باعث عدم صلاحیت آنها در همپیمانی با آمریکا می شود، چرا نباید 1.5 کشته از ارمنیها (بدون ذکر قتل عام جمعیت یونانی و آشوری‌ها) صلاحیت ترکیه برای همپیمانی و همکاری با آمریکا را زیر سوال نبرد؟»
مقامات ترکیه و لابی‌گران آنها نمی‌توانند در مناقشات روشنفکری، نه در مورد نسل‌کشی ارامنه و نه در مورد مسئله کردها پیروز شوند. به همین دلیل است که آنها به دنبال این هستند که به بسیاری از گروه‌های کرد انگ بدنامی بزنند. بهتر است آمریکا به جای دلجویی از ترکیه، همان استانداردهایی را که مقامات ترکیه ترویج می کنند، بر آنکارا تحمیل کند.
کاخ سفید و وزارت امور خارجه آمریکا باید از بازگو کردن آمارهای ساختگی توسط ترکیه دست بردارند بلکه آشکارا و بدون عذر آوردن با اداره خودگردان شمال و شرق سوریه تعامل کنند.»
منبع: اندیشکده آمریکن اینترپرایز
