به گزارش کردپرس، اقلیم کردستان عراق همواره به عنوان جزیره ثبات در دل عراق پرآشوب توصیف شده و در رسانه های غرب از آن به عنوان « عراقی دیگر» یاد شده است. غربیها همواره از اقلیم کردستان به عنوان منطقه ای یاد کرده اند که می تواند در دل خاورمیانه پرآشوب، دموکراسی در آن توسعه یابد. با این حال، در مواقعی، مقاله ها و تحلیل های انتقادآمیزی در مورد سابقه سه دهه حکومت دو خاندان بارزانی و طالبانی منتشر می شد که در آنها از کشورهای غربی، بویژه آمریکا که متحد کردها نامیده می شود، خواسته می شد هوای این دموکراسی را داشته باشد و از حمایت بی چون و چرا از اقلیم کردستان و یا کردهای سوریه دست بردارد و صداهای ناراضی کردهای معترض را بشنود.

مهاجرت هزاران تن از کردهای عراق به بلاروس و لهستان در چند ماه اخیر برای یافتن مکانی امن تر از اقلیم کردستان که در آن هم کار پیدا شود و هم کسی آنها را سرکوب نکند، به یک بحران جدی تبدیل شده است. کشته شدن نزدیک به 30 تن از مهاجران در کانال مانش میان انگلیس و فرانسه که بیشتر آنها کرد بودند، مهاجرت کردهای عراق به اروپا را به تیتر اصلی برخی از رسانه های مشهور در غرب تبدیل کرده است.

اما سوال اصلی بنگاه های خبری و تحلیلی غرب این است که چرا کردها از اقلیم کردستان که « جزیره ثبات» در دل عراق پرآشوب است، فرار می کنند. با این که گفته شده که کردهای عراق از بحران اقتصادی این منطقه به دلیل گرفتار شدن اقلیم کردستان به کاهش منابع مالی فرار می کنند اما بیشتر رسانه های غربی به مسئله سرکوب اعتراضات مردمی و حتی زندانی شدن هرچه بیشتر منتقدان نیز اشاره می کنند.

انتقاد این رسانه ها از شیوه و سیستم حکمرانی در اقلیم کردستان، که در سی سال گذشته در انحصار دو حزب حاکم دموکرات کردستان به رهبری بارزانی ها و اتحادیه میهنی به رهبری طالبانی ها بوده، اکنون به یکی از موضوعات معمول در بیان علت فرار کردها از عراق تبدیل شده است.

در روزهای اخیر نشریه واشنگتن ایگزامینر و امریکن کنزرواتیو با انتشار دو مقاله در مورد علت فرار کردهای عراق از این کشور و ایجاد بحران در مرزهای اروپا، علت اصلی این مهاجرت های مرگ آور را خسته شدن کردها از زندگی در منطقه ای دانسته اند که زمانی آن را سرزمین دموکراسی رو به رشد می دانستند اما نه وضعیت اقتصادی مردم بهبود یافته و نه دموکراسی در آن رشد کرده است؛ قدرت در سه دهه گذشته همواره میان دو حزب حاکم تقسیم شده و احزاب اپوزیسیون نیز نتوانسته اند کوچکترین تغییر را به نفع مردم ایجاد کنند.

برخی از رسانه های غربی حتی پا را از این فراتر گذاشته و معتقدند سرنوشتی که اقلیم کردستان به آن دچار شده ممکن است در شمال سوریه نیز تکرار شود و این منطقه نیز که به دلیل مبارزه با داعش، در دل جهانیان و جامعه بین المللی جای باز کرده است، ممکن است در آینده مسیر اقلیم کردستان را در حکومتداری در پیش بگیرد.

امریکن کنزرواتیو شدیدترین انتقاد را به سابقه حکمرانی در اقلیم کردستان داشته و معتقد است آنچه امروز در اقلیم کردستان شاهد آن هستیم با آنچه غربیها و بویژه آمریکا به آن امیدوار بودند بسیار متفاوت است چرا که فساد در این منطقه ریشه دوانده و اثری از رفتارهای دموکراتیک از سوی حکومتی که توسط دو حزب حاکم قبضه شده، دیده نمی شود.

این نشریه از این که خودمدیریتی کردها در شمال سوریه نیز به سرنوشت حکومت اقلیم کردستان دچار نشود ابراز تردید کرده است. این نشریه آمریکا را به سبب حمایت بدون چون و چرا از احزاب حاکم در اقلیم کردستان، عامل ایجاد بحران مهاجران و مجبور شدن کردها به کوچ از این منطقه دانسته است.