به گزارش کردپرس، از زمانی که طرح تنفس جنگل های شمال کشور به اجرا در آمده، مافیای چوب به جنگل های زاگرس روی آورده و چشم طمع سوداگران به این جنگل ها دوخته شده است. از یک سو آتش به جانش افتاده و سالانه هزاران هکتار و میلیون ها درخت را از بین می برد و از سوی دیگر سوداگران چوب، تیشه به ریشه اش می زنند و سالانه ده ها تن چوب را از این جنگل ها خارج می کنند.

چند سالی است که خبر قاچاق چوب از جنگل های زاگرس زیاد به گوش می رسد، چوب هایی که به راحتی با غفلت دستگاه های مربوطه، از جنگل استخراج شده اند. کامیون های حامل بار چوب  که قابل پنهان کردن نیست  به راحتی از زیر تیغ بازرسی رد می شوند و به مقصد می رسند؛ البته برخی هم گاهی اوقات به دام می افتند. اما این به دام افتادن ها در حدی نیست که بازدارنده باشد. 

اما این درختان دیگر قطع شده اند و منابع طبیعی باید پیش از قطع شدن آنها دست به کار می شد و مانع این اقدام می شد. چرا که برای همین چوب هایی که به راحتی قطع می شوند و به راحتی از کردستان خارج می شوند، بیش از ۲۰۰ سال زمان مورد نیاز است تا دوباره رویش پیدا کند.

پعلاوه بر اینکه بخشی از درختان جنگل های کردستان از استان خارج می شود، بخشی هم قطع می شوند تا با ایجاد مزارع کشاورزی منبع درآمدی برای ساکنان منطقه ایجاد شود و این در حالی است که تاکنون حداقل در طول ۲۰ سال گذشته اقدامی از سوی منابع طبیعی برای جلوگیری از قطع درختان جنگل های منطقه نشده است.

همین غفلت، فرصتی برای سودجویان شده و مزارعی را در دل این جنگل ها برای خود ایجاد کرده اند. بر اساس آنچه که کارشناسان عنوان می کنند مساحت زمین های کشاورزی مریوان ۲۰ سال پیش ۱۱ هزار هکتار بوده اما حالا این میزان به ۲۲ هزار هکتار رسیده است که قطعا برای رسیدن به این میزان زمین کشاورزی، این جنگل ها هستند که نابود شده اند و درختان بسیاری قطع شده اند تا زمینی کشاورزی به دست آید و زمینه درآمدی برای عده ای شود.

بخشی دیگر از درختان هم به منظور ذغال گیری قطع می شوند و برای هر کیسه ذغال سه اصله درخت قطع می شود و به این ترتیب تمام درختان جنگل های زاگرس با روالی که در پیش گرفته است تا چند سال دیگر چیزی از آن باقی نمی ماند.

زاگرسی که خاستگاه میلیون ها گونه گیاهی و جانوری است و چرای بیش از ۵۰ درصد دام کشور یعنی بیش از ۳۵ میلیون راس دام سبک و سنگین از طریق این مناطق تامین می شود و همچنین ۵۰ درصد از آب فلات ایران از آن تولید می شود.

با زوال آن حیات تمام این گونه های گیاهی و جانوری، حیوانات و انسان ها به خطر می افتد و باید مانع آن شد. شاید منابع طبیعی نتواند مانع بخشی از آتش سوزی ها که جان این جنگل ها می افتد و ناشی از گرمای هوا است، بشود اما می تواند مانع قطع درختان آن به دست انسان شود.