به گزارش کردپرس، در کوهستان‌های صعب‌العبور قندیل، جایی که طی بیش از چهار دهه نامش با درگیری‌های مسلحانه و جنگ چریکی گره خورده بود، اکنون نشانه‌های روشنی از یک تغییر تاریخی دیده می‌شود. منطقه‌ای که سال‌ها پایگاه اصلی حزب کارگران کردستان، پ.‌ک.‌ک، به‌شمار می‌رفت، امروز چهره‌ای متفاوت به خود گرفته است؛ چهره‌ای که از کاهش آشکار فعالیت‌های نظامی و آغاز تحولی ساختاری و سیاسی حکایت دارد.

مشاهدات میدانی نشان می‌دهد فضا در قندیل دیگر مانند گذشته سنگین و امنیتی نیست. تونل‌ها و استحکاماتی که زمانی نقش شریان‌های حیاتی پ‌ک‌ک را ایفا می‌کردند، اکنون تا حد زیادی جمع‌آوری شده یا خالی مانده‌اند. در بسیاری از نقاط، رفت‌وآمد مردم محلی، دامداران و کامیون‌های حامل کالا آزادانه جریان دارد و حضور مسلحانه‌ای که در گذشته بر همه چیز سایه می‌انداخت، به‌طور محسوس کمرنگ شده است. همین تغییرات ساده اما معنادار نشان می‌دهد که سبک زندگی چریکی، که دهه‌ها بخش جدایی‌ناپذیر از هویت این منطقه بود، در حال عقب‌نشینی است.

در این میان، برگزاری مراسم سوزاندن سلاح‌ها از سوی برخی اعضای پ‌ک‌ک نقطه عطفی مهم در این روند به‌شمار می‌رود. این اقدام نمادین که با پوشش رسانه‌ای همراه بود، از سوی رهبران گروه «اعلام رسمی ورود به مسیر سیاسی» توصیف شده است؛ لحظه‌ای که قرار است پایان یک دوره و آغاز مسیر تازه‌ای را رقم بزند.

رهبران و سخنگویان پ‌ک‌ک تأکید می‌کنند که این تغییر یک واکنش مقطعی نیست، بلکه نتیجه سال‌ها بازنگری در رویکرد فکری سازمان است. آنان می‌گویند امروز تمرکز اصلی پ‌ک‌ک بر دموکراسی مشارکتی، حفاظت از محیط زیست و برابری جنسیتی است؛ اصولی که در ساختار مدیریت گروه نیز بازتاب یافته و اکنون الگوی «رهبری مشترک زن و مرد» به‌عنوان سازوکار اصلی اداره سازمان به‌کار گرفته می‌شود.

با این همه، واکنش دولت‌ها و طرف‌های منطقه‌ای به این تحول یکدست نیست. ترکیه همچنان با بدبینی به این تغییر نگاه می‌کند و بر ضرورت خلع سلاح کامل پ‌ک‌ک و انحلال ساختار نظامی آن تأکید دارد. در سوی دیگر، دولت عراق و حکومت اقلیم کردستان هرچند حضور پ‌ک‌ک را رسماً غیرقانونی اعلام کرده‌اند، اما عملاً کنترل سختگیرانه‌ای بر رفت‌وآمد و فعالیت‌ها در قندیل اعمال نمی‌کنند. جامعه کرد نیز با ترکیبی از امید و احتیاط به این تحول می‌نگرد؛ چرا که تجربه شکست مذاکرات صلح در سال‌های گذشته هنوز در حافظه جمعی زنده است.

با وجود این تردیدها، بسیاری معتقدند این تغییرات می‌تواند فرصتی تازه برای کاهش تنش و باز شدن مجدد مسیر گفت‌وگو فراهم کند. اگر روند فعلی ادامه یابد، قندیل ممکن است از نماد جنگ و مقاومت مسلحانه به نماد ورود به عرصه سیاست تبدیل شود؛ تغییری که می‌تواند معادلات امنیتی و سیاسی منطقه را دگرگون کند.

به نظر می‌رسد امروز، برخلاف سال‌های گذشته، در فضای قندیل بیش از صدای جنگ، نشانه‌های زندگی عادی و امید به آینده شنیده می‌شود. این‌که آیا این روند به صلحی پایدار منجر خواهد شد یا نه، پرسشی است که زمان به آن پاسخ خواهد داد؛ اما بی‌تردید آنچه اکنون در قندیل رخ می‌دهد، آغاز فصلی تازه در یکی از طولانی‌ترین منازعات خاورمیانه است.