به گزارش کردپرس، بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها درباره توافق کردها و دمشق بر سر نحوه ادغام نیروهای دموکراتیک سوریه در ارتش سوریه نوشت: کردها با دولت دمشق بر سر مکانیزم ادغام نیروهای خود در ارتش ملی سوریه به توافق اولیه دست یافته‌اند. مظلوم عبدی، فرمانده کل SDF، گفته است که «ده‌ها هزار سرباز و هزاران نیروی امنیت داخلی» قرار است تحت چارچوب وزارت دفاع سوریه و در قالب «تشکیلات نظامی بزرگ» ادغام شوند. او تأکید کرده که نیروهایش «در جایگاه‌هایی محترمانه متناسب با تجربه و سابقه خدمت‌شان» به کار گرفته خواهند شد.

این توافق پس از درگیری‌های اوایل اکتبر در محله‌هایی از حلب میان نیروهای کرد و نیروهای وفادار به دولت صورت گرفت. پس از این تنش‌ها، عبدی برای مذاکره به دمشق رفت؛ هم‌زمان نیز رئیس‌جمهور سوریه با تام باراک، فرستاده ویژه آمریکا، و فرمانده سنتکام دیدار کرد. نتیجه این مذاکرات اعلام آتش‌بس میان SDF و ارتش سوریه در ۷ اکتبر بود که اجرای آن نیز توسط وزیر دفاع سوریه و استاندار حلب تأیید شد.

در همین حال، گزارش‌هایی از توافق ترکیه و دمشق برای همکاری امنیتی و ارسال تسلیحات به سوریه منتشر شده است. طبق این گزارش‌ها، آنکارا در هفته‌های آینده قصد دارد خودروهای زرهی، پهپاد، توپخانه، موشک و سامانه‌های پدافندی در اختیار دمشق قرار دهد. ترکیه همچنین خواستار گسترش محدوده مجاز عملیات نظامی خود در خاک سوریه از حدود ۳ مایل به ۱۹ مایل است تا بتواند نیروهای کردی را هدف قرار دهد. آنکارا YPG – که بخش عمده‌ای از SDF را تشکیل می‌دهد – را شاخه‌ای از حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) می‌داند که در فهرست گروه‌های تروریستی ترکیه و ایالات متحده قرار دارد.

تحلیل کارشناسان بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها (FDD):

دیوید آدسنیک، معاون پژوهش FDD:

> «شیطان در جزئیات پنهان است. مظلوم عبدی می‌گوید نیروهایش به‌عنوان تشکیلات نظامی بزرگ در ارتش ادغام می‌شوند؛ اما آیا دمشق با این تعریف موافق است؟ آیا برداشت کردها و دولت سوریه از این ‘تشکیلات بزرگ’ یکی است؟»

احمد شراوی، پژوهشگر FDD:

«ترکیه به SDF تا پایان سال مهلت داده بود که با ارتش سوریه ادغام شود یا منتظر عملیات نظامی باشد. اگر ادعای عبدی درست باشد، دیگر بهانه‌ای برای حمله ترکیه باقی نمی‌ماند. در عین حال، سکوت دمشق معنادار است. گفته‌های عبدی کاملاً در تضاد با موضع هفت‌ماهه دمشق است که تأکید داشت نیروهای کرد باید ‘به‌صورت فردی’ و نه به شکل یگان‌های سازمانی، در ارتش ادغام شوند. اگر این تغییر موضع واقعاً رخ داده باشد، امتیازی بزرگ از سوی دمشق است – امتیازی که احتمالاً شریکان ترکیه‌ای از آن خرسند نخواهند بود.

در مجموع، تحلیل FDD نشان می‌دهد که اگرچه این توافق می‌تواند گامی مهم در مسیر عادی‌سازی روابط کردها و دمشق باشد، اما اختلافات درباره نحوه ادغام، میزان استقلال ساختارهای نظامی کردی، و فشارهای ترکیه هنوز می‌تواند روند صلح را به چالش بکشد