به گزارش خبرگزاری کردپرس، از مهم ترین رفتارهای انتخاباتی غلط در حوزه شمالی استان ایلام، دادن تک رای به یکی از کاندیدهای قبیله است؛ در حالیکه در قبیله ها افراد بیشتری برای انتخاب شدن هستند ولی کادر مستطیلی سفید می ماند.

در گذر از مانع بزرگ تحقق مردم سالاری ناب در استان ایلام که به زعم تمام عقلا، نگاه قبیله ای به انتخابات مجلس (و شوراهای اسلامی شهر و روستا) است، رفتارهای سیاسی بعضا پذیرفته شده ای وجود دارد که گویی عبور از آن بسیار سخت می باشد. حربه تک رای بارزترین رفتار انتخاباتی منفی در مناطق قبیله ای حوزه شمالی استان است که برای متحد کردن طوایف و سهم گیری در قدرت استفاده می شود. حوزه جنوبی نیز چون یک نماینده برای انتخاب شدن دارد این موضوع به چشم نمی آید ولی وجود دارد.

تعریف اصلاح طلبانه جریانات نواندیش در ایلام سعی در اصلاح این رفتار انتخاباتی داشت و به شعار یک رای قبیله، یک رای سیاسی تبدیل شد؛ شعاری که اگر خوب دقت شود باز هم در ذات خود قبایلی است و بیشتر به یک تاکتیک برای اخذ آراء دوم شبیه است تا گفتمانی اصلاح طلبانه.

انتخابات در ایلام را می توان در دو سطح سیاسی و قبیله ای مورد سنجش قرار داد. در سطح سیاسی، تمام علایق به دو دسته بزرگ اصلاح طلب و اصولگرا تقسیم می شود و هر کس که بخواهد خارج از این دو حیطه خود را معرفی کند برچسب نفاق می خورد. مستقل بودن در ایلام تعریفی برای آن در نظر گرفته نمی شود و وابستگی چپی و راستی خط کش سنجش افراد شده است؛ با این اوصاف، متاسفانه نخبگان سیاسی استان ایلام با گرایش های قوی قبیله ای که دارند نتوانسته اند تاثیر چشمگیری در بهبود مردم سالاری ناب داشته باشند. آنها در خوشبینانه ترین حالت با واقعیت انگاشتن نگاه قبیله ای و تاثیر آن در رای آوری، قبیله ها را به اسارت خویش درآورده اند و با استفاده از روابط خویشاوندی، قبیله ها را در رهن جریانات سیاسی و زد و بندهای پشت صحنه قرار می دهند. شعار یک رای قبیله و یک رای سیاسی، سعی در تلفیق قبیله گرایی و فرآیند مدرن انتخابات دارد که بیشتر از هر شعار دیگری قبیله گرایانه بوده و ره آورد مثبتی برای استان نداشته است.

در این میان جای تعجب است که در حوزه شمالی استان ایلام کانون های قبیله ای، علی رغم داشتن گزینه های متعددی که به نوعی شایستگان قبیله هستند، باز هم اصرار بر به رسمیت شناختن تنها یک گزینه از سوی قبیله برای شرکت در انتخابات مجلس دارند.

نخبگانی که دنبال پیروز کردن قبیله خود و سهیم شدن در قدرت و جهت دادن منافع به سمت مناطق خود هستند، چرا مخالف حمایت از دو کاندید شایسته در جغرافیای ایل هستند؟ چرا تمام سعی آنها در اجماع قبیله بر روی یک نفر است؟ در حالی که می توانند دو نفر را برای اجماع معرفی کنند و برای آنها در رقابت با سایر مناطق بزرگ ایلی پایه رای محکمی ایجاد کنند، چرا تمام سعی آنها در ارائه یک گزینه واحد است؟

یکی از مشکلاتی که فعالان انتخاباتی با رویکرد قبیله گرایانه با آن رو به رو هستند، این تصور است که در صورت اجماع روی دو نفر باید ستاد مشترکی برای آنها ایجاد شود و به نوعی ائتلاف برسند.

وقتی که ریزتر می شوی می بینی که هر کدام از دو یا سه کاندید شاخص در قبایل، به طوایف و عشیره های کوچک تر تقسیم می شوند و در صورت برد یکی از دو کاندیدای مطرح شده نمی توانند از وی سهم خواهی کنند! نخبگان بدانند که این نگاه آنها اصلا درست نیست و همان طور که ماه ها نشست های غیررسمی برای به اجماع رسیدن و ارائه یک گزینه انتخاباتی برگزار می کنند، می توانند علایق روستاها و تیره های جزء را کنار بگذارند و به کل ایل فکر کنند. در حالیکه برای یک نامزد منسوب به روستای خود تلاش می کنند، از مردم بخواهند دو نفر مورد نظر را در قبیله خویش انتخاب کنند.

قبایل اگر اصرار به نگاه قبیله ای دارند بهتر است دو نفر را از قبیله خود انتخاب کنند و اصلاً جای نفر دوم را روی برگه رای خالی نگذارند. ما در برابر انتخاب دو نفر برای استانمان مسئولیم و اگر اصرار بر انتخاب قبیله دارید، به دو نفر از قبیله رای بدهید و بهترین را انتخاب کنید.

اما دلیل دیگر و اصلی تر اینکه در جغرافیای قبایل به اجماع برای دو نفر نمی رسند و اصرار بر انتخاب یک نفر دارند باز هم ناشی از وجود و غلظت یک نگاه قبیله ای دیگر است. عده ای معتقدند که در صورت به اجماع رسیدن قبایل برای انتخاب دو نفر در قبیله خویش، دیگر نمی توانند از قبایل دیگر رای بیاورند. به سبب ازدواج های میان قبیله ای بسیاری از طوایف به نوعی فامیل یکدیگرند و آن کادر خالی را برای چانه زنی در قبایل دیگر کنار گذاشته اند.

اگر می خواهیم انتخابات در استان ایلام به دروازه های عقلانیت و انتخاب آگاهانه نزدیک شود، اگر می خواهیم رفتارهای دوگانه انتخاباتی مبتنی بر تزویر کنار گذاشته شود و از رواج بی اعتمادی و رقابت های منفی قبایل جلوگیری کنیم، اگر از انتخابات مبتنی بر نمک گیر شدن و وعده های توخالی و دیدارهای چهره به چهره و قسم نامه خوردن خسته شده ایم و اگر می خواهیم که یک بار برای همیشه متمدنانه رای بدهیم و از اشاعه بی اعتمادی در لایه های مختلف اجتماعی جلوگیری نماییم، باید از انتخاب های قبیله گرایانه دست برداریم و چنانچه اصرار به حمایت از شایستگان فامیل و هم ایل داریم، تک رای ندهیم و از همه شایستگان ایل خود حمایت کنیم.