به گزارش کردپرس به نقل از تلویزیون پیام، در مراسمی که برای حمایت از مردم غزه و فلسطین در شهر اربیل برگزار شد ماموستا علی باپیر رهبر جماعت عدالت کردستان با ارائه سخنانی بر درد مشترک مردم کرد و فلسطین  تاکید کرد و آنها را قربانی سیاستهای صاحبان قدرت دانست.

رهبر جماعت عدالت کردستان در سخنرانی خود گفت که آنان قصد داشتند در پارک ملبند، مراسم حمایت از مردم غزه و فلسطین را برگزار کنند اما مسئولان به بهانۀ حفظ امنیت، مانع این کار شدند. با این وجود ما معتقدیم که مردممان را به نحوی تربیت کردەایم کە متعهد هستند و ما خود را بیش از کسانی کە از سامان و ثروت این مملکت بهرە می برند، مسئول می دانیم و احساس تعهد می کنیم. اگر کسانی در سایۀ این اقلیم منتفع شدە و از آن می خورند، برعکس ما در سایۀ وجود این اقلیم، خوردە شدەایم (زیانمند شده ایم). اما این گونە نیست کە در راستای حفظ منافع و امنیت اقلیم، آنان از ما دلسوزتر و مصرتر باشند.  

علی باپیر افزود: ما رسما درخواست برگزاری تجمع کردە بودیم. طرفداران و تربیت شدگان مکتب ما به اصول اخلاقی و انسانی متعهد هستند و به دنبال آشوب و تنش آفرینی نیستند. ما برای حمایت از مردم فلسطین و بویژه مردم غزه در این محل گرد آمده ایم. همه شاهد هستیم که یهودیان صهیونیستی چگونه این مردم ستمدیده را آتشباران می کنند و بر سرشان آهن و آتش می ریزند. آهن و آتشی که رژیم صهیونیستی از آمریکا و کشورهای غربی دریافت کرده است. مسلمانان غزه نیز تنها مانده اند و کسانی بر آنان حکومت می کنند که کمترین واژه تحقیر آمیز که بتوان درباره آنان به کار برد آن است که بگوییم مردمانی هرزە و بی شرم هستند.

برخی از مردم می گویند ما از حماس حمایت نمی کنیم زیرا ایران با آنان همکاری می کند. کجای این موضوع اشکال دارد؟ در همین کشور عراق از تمامی جریانها اعم از اپوزسیون، سنی ها، کردها، در مقاطع مشخص چه کمکهایی که در دشمنی با صدام از ایران دریافت کردیم!! کسانی هستند که نصف عمر خود را در کرج و نقده و دیگر شهرهای ایران سپری کرده‌اند. آیا ایران همکاری کمی با ما داشته است؟ آیا ما سپاسگزار ایران نبودیم که با ما همکاری کرد؟ آیا همکاری ایران در آن مقطع ایراد نداشته اما اکنون ایراد دارد؟ نه تنها ایرادی ندارد بلکه باید از ایران تشکر هم بکنیم. آیا کشورهای عربی صف بسته اند که با فلسطین همکاری کنند تا ما بگوییم ایران حمایت نکند چون شیعه است!؟ کجایند؟ آیا دولت دیگری وجود دارد که آنقدر جوانمردی و شهامت داشته باشد که بگوید کسانی که قتل عام می شوند برادر دینی یا ملی من هستند؟ جز ایران چه کشوری گفت؟ اگر ایران با آنان همکاری کند باید این را ایراد تلقی کرد؟  

برخی نیز می گویند چرا به فلسطین نمی روید؟ من در پاسخ می گویم اکنون فلسطین در محاصره است و امکان رفتن به آنجا فراهم نیست. ما در زمان خود آنقدر مبارزات چریکی و نبرد در کوهها را تجربه کرده ایم که ترسی از رفتن نداشته باشیم. اما اکنون وضعیت به این گونه است. البته بعید هم نیست. اگر این جنگ به درازا بیانجامد و امکان رفتن برای مردم اقلیم و عراق فراهم نباشد از دیگر جاها مردمانی به فلسطین خواهند رفت. مسلمانان نمرده اند و سلطه یهود تا آخر نخواهد پایید. میلیونها مسلمان هستند که آماده اهدای خون و جان خود برای دفاع از مسلمانان هستند.