به گزارش کردپرس، در روزهای باقی مانده به انتخابات بازداشت و سرکوب گسترده علیه روزنامه نگاران و فعالان کرد در ترکیه، افزایش یافت. ده ها تن از روزنامه نگاران و فعالان سیاسی و مدنی، وکلا و حتی نمایندگان احزاب کرد بازداشت شدند. شمار زیادی از آنها روانه زندان شدند. در اینباره با بریوان کوتلو خبرنگار جوان خبرگزاری مزوپوتامیا در کردستان ترکیه مصاحبه کره ایم.

ما بچه های کردستان ترکیه از کودکی طعم ستم را می چشیم

بریوان در معرفی خود می گوید: «من متولد سوروچ اورفا هستم. ما 12 تا بچه هستیم، 6 خواهر و 6 برادر. من بچه دهم هستم. ما هم مثل همه خانواده های کرد ترکیه، تحت فشار و سرکوب دولت زندگی کردیم و بزرگ شدیم. در همان سنین کودکی با ستم دولت آشنا شدیم. پدرم در سال های دهه 80 بارها و بارها شکنجه شد و کتک خورد. بارها و بارها ما را از شهرهای مختلف تبعید کردند. خانواده من در شهرهای زیادی سکونت کرده و باز تبعید شده است. خانواده من در آنتپ زندگی کرده اند بعد به سوروچ تبعید شده اند. من در سوروچ به دنیا آمده ام و بعد باز ما به نورداغی فرستاده شده ایم و من در نورداغی مدرسه رفته ام. بعد هم برای تحصیل به دانشگاه آنکارا رفتم. یکی از خواهرانم به دلیل فعالیت سیاسی در زندان است. یکی از برادرانم هم تحت تعقیب است. این زندگی عادی یک خانواده معمولی کرد در ترکیه است.»

کوتلو درباره دلیل روزنامه نگار شدن خود می گوید: «اولین باری که به روزنامه نگار شدن فکر کردم زمانی بود که یک برنامه درباره کشته شدن موسی آنتر دیده بودم. دوستان آنتر در حال گرامی داشت یاد او بر سر مزارش بودند. بعد از آن هم مستندهایی درباره زندگی موسی آنتر و اوغور مومجو و چند تن دیگر تماشا کردم. وقتی کلاس جهارم ابتدایی بودم تصمیم گرفتم که یک روز روزنامه نگار شوم.»

او ادامه می دهد: «شاید برای این که از موسی آنتر و اسین گوک تپه الهام گرفته ام، از هیچ چیز نمی ترسم، نه از بازداشت نه از کشته شدن. بله من به فوبیای جای تنگ دچار هستم و نمی دانم آیا از زندان زنده بیرون خواهم آمد یا نه اما از زندان و  مرگ نمی ترسم. من می دانم که در کار ما بازداشت هست، کتک خوردن هست، زندان هست. در تابستان گذشته در وان به روی ما سلاح کشیدند، ولی ما دیگر از این چیزها نمی ترسیم.»

در حال حاضر بیش از 100 نفر از روزنامه نگاران کرد در زندان هستند

کوتلو با بیان این که عملیات دستگیری علیه روزنامه نگاران کرد از 21 ژوئن گذشته آغاز شد، می گوید: «این آغاز دستگیری های پیشا انتخاباتی بود. در 21 ژوئن بسیاری از دوستان ما بازداشت شدند که از این میان 16 تن از آنها در 22 ژوئن به زندان افتادند. در 29 اکتبر 11 تن دیگر از دوستان ما به زندان افتادند و پس از آن نیز در ماه آوریل 2023 نیز 6 دوست دیگر ما به زندان افتادند. یعنی در مجموع در 11 ماه گذشته 33 همکار ما به زندان افتاده اند. پیشتر 67 نفر از دوستان روزنامه نگار ما در زندان بودند که در سایه دستگیری های انتخاباتی اخیر به بالای صد نفر رسیده اند.»

زندانی شدن دوستانمان انگیزه ما را قوی تر کرد

کوتلو در توصیف زندگی یک روزنامه نگار کرد در ترکیه می گوید: «روزنامه نگار کرد بودن این گونه است که دوستان من به دلیل استفاده از حق آزادی بیانشان به زندان افتاده اند. این قاعدتا باعث ناراحتی ما شد. اما پیام هایی که دوستان ما از زندان برای ما فرستادند باعث شد تا دوباره روحیه خود را به دست آوریم. 

حالا ما هر کدام مجبوریم به جای دو یا سه نفر کار کنیم تا جای خالی دوستانمان را پر کنیم. این وظیفه ما است. و ما اتفاقا داریم با انرژی بیشتری این کار را انجام می دهیم.»

او در حالی که بغض گلویش را می فشارد می گوید: «ما داریم تلاش می کنیم تا جای خالی دوستان زندانی مان در رسانه ها حس نشود. ما قلم آنها، دوربین آنها و پیامشان را به دوش خواهیم کشید. رسانه آزاد قلم دوستان خود را بر زمین نخواهد گذاشت. ما روزنامه نگاران کرد از سال های دهه 1990 به این سو به شدت تحت فشار و سرکوب قرار داریم. کارمان را ادامه می دهیم. ما بمباران ها و ترور ها و کشتارهایی با عامل مجهول را تجربه کرده ایم. در مجموع روزنامه نگار کرد در ترکیه به طور مداوم تحت فشار و سرکوب است.»

عبدالرحمان گوک یک خبرنگار جنگی در کوبانی بود

گوتلو درباره عبدالرحمان گوک سردبیر مزوپوتامیا که دو هفته پیش به زندان افتاد می گوید: «دوست ما عبدالرحمان گوک که هفته های پیش به زندان افتاد، یکی از روزنامه نگاران ارزشمند در حوزه جنگ است. او خبرنگار منطقه جنگی در کوبانی بود. 21 سال از عمرش را در شرایط بسیار سختی روزنامه نگاری کرد اما هیج وقت دلسرد نشد. ما بچه های موسی آنتر و  ارسوز هستیم و قلم آنها را زمین نخواهیم گذاشت.»

مادران صلح به ما گفتند که اگر لازم باشد خودشان اخبار را خواهند نوشت

او ادامه می دهد: «در شرایطی که ما به شدت تحت فشار قرار گرفتیم باز هم این مردم کرد بودند که به داد ما رسیدند و از ما حمایت کردند. به ویژه مادران صلح، آنها در همه جا به سرکوب روزنامه نگاران کرد اعتراض کردند و به ما هم گفتند اگر همه شما هم زندانی شوید ما نمی گذاریم قلم شما روی زمین بماند و اگر لازم باشد کار شما را خودمان انجام خواهیم داد. این زنان بالای 50 و 60 سال هستند.»

باز هم سیاستمداران اپوزیسیون در برابر بازداشت فعالان کرد سکوت کردند

کوتلو با بیان این که سیاستمدارهای اپوزیسیون درباره بازداشت های گشترده علیه کردها سکوت کرده اند، می گوید: «آنها سکوت کرد اند زیرا AKP هر باری که به ما حمله می کند نام حمله به گروهک های تروریستی را به آن می دهد. وقتی روزنامه نگاران کرد مورد حمله قرار می گیرند همه سکوت را ترجیح می دهند. اما این یک واقعیت است که هر باری که حمله ای علیه رسانه ها آغاز می شود این کردها هستند که اول سرکوب می شوند. بعد این موضوع به رسانه های دیگر هم می رسد. بی عدالتی در آمد (دیاربکر) آغاز می شود و بعد به استانبول می رشد. این نمونه را در موضوع برکناری شهرداری های HDP هم دیدیدم. دیدیم که CHP چگونه سکوت کرد و این موضوع به شهردار خودش هم کشیده شد. بعد هم برای نماینده های آنها نیز پرونده های لغو مصونیت قضائی تشکیل شد. همیشه بی عدالتی ها از کردها و دیاربکر آغاز می شود و بعد به جاهای دیگر کشور تسری پیدا می کند. متاسفانه هنوز سیاستمداران به این موضوع بی توجهی می کنند. این مردم هستند که باید از حق آزادی بیان خود دفاع کنند و از رسانه های تحت سرکوب حمایت کنند زیرا نیاز دارند که کسی حقوق آنها را فریاد بزند.»

حکومت هیچگاه موفق به ساکت کردن ما نشد

کوتلو با اشاره به سرکوب تاریخی فعالان رسانه ای کرد در ترکیه می گوید: «روزنامه نگار کرد از سال های دهه 1990 به این سو در زیر بمباران به کار خود ادامه داد. وقتی روزنامه نگارهای کرد از سوی گروه های ناشناس ترور شدند او کارش را ادامه داد. ده ها تن از روزنامه نگاران کرد در این سال ها به قتل رسیده اند. با این حال روزنامه نگار کرد به کار خود ادامه داده است و ایده آنها را سرلوجه کار خود قرار داده است و به کار خود ادامه داده است. بیش از 100 نفر از دوستان ما در زندان هستند و احمالا تا ساعت های پایانی انتخابات هم شمار دیگری زندانی شوند اما این حقیقت دارد که رسانه کردی سکوت نخواهد کرد و تسلیم نخواهد شد. حکومت هیچگاه نتوانست ما را ساکت کند.»

حزب چپ سبز مورد حمایت اکثرت مردم در کردستان ترکیه است

کوتلو در ادامه با اشاره به این که به عنوان یک روزنامه نگار در میتینگ های ارزرم، آگری ، وان، موش و برخی شهرستان های دیگر شرکت کره است، می گوید: «در همه آنها شرکت شهروندان در میتینگ ها بسیار بالا است. در برخی شهرستان ها مانند آگری و موش احتمال این که حزب چپ سبز همه کرسی های پارلمان را به دست بیاورد بسیار بالا است.آگری HDP در حال حاضر 3 نماینده در مجلس دارد که امیدواریم این دور همه 4 نماینده از آن حزب چپ سبز باشد. اگر غیر از این باشد به خاطر این می تواند باشد که AKP  از سیستم عشیرتی برای به دست آوردن آرا استفاده کند. در حال حاضر هم AKP در میان مردم منطقه به شدت کالاهای مصرفی خوراکی پخش کرده است.»

کوتلو درباره استقبال مردم از حزب چپ سبز به عنوان جایگزی HDP می گوید: «در همه شهرهای کردستان ترکیه مردم به سرعت از حزب چپ سبز به جای HDP استقبال کردند. زن و مرد و پیر و جوان همه در این میتینگ ها شرکت می کنند و همه مردم خواستار رفتن AKP هستند. خواست آنها بسیار ساده است، آزادی است. بین جنبش کردی و دولت یک جنگ در حال رخ دادن است و بیشترین آسیب از این جنگ نیز متوجه مردم می شود.»

او ادامه می دهد: «کردها خواهان آزادی و حل مسئله کرد و به رسمیت شناخته شدن هستند. آنها خواهان از میان برداشته شدن سیاست یکسان سازی (آسیمیلاسیون) هستند.

روحیه مردم در حال حاضر خیلی خوب است. در ارزروم و آگری مردم به شدت از نمایندگی سرری ساکیک و مرال دانش بشتاش بسیار استقبال کردند. بسیاری از نمایندگان در شهرهای مختلف کردستان از بچه های خود کردستان هستند. این موضوع هم خیلی به حمایت مردم افزوده است. زنان بیشترین مشارکت را در حمایت از حزب چپ سبز دارند. در آگری و ارزروم شمار زنان نماینده ما بیشتر از مردان است.»