به گزارش خبرگزاری کردپرس، من بچە بودم و عضو تیم فوتبال پرسپولیس ایلام، بحث ۳۵ سال پیش است. درست ۳۵ سال از حادثه بمباران زمین فوتبال چوار و اتفاق دردناک آن می‌گذرد و این زمین فوتبال، اکنون نمادی از گل‌های پرپر شده به شمار می‌رود.
بمباران زمین فوتبال چوار بمبارانی بود که از سوی جنگنده‌های نیروی هوایی عراق در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۶۵ در زمین فوتبال در بخش چوار استان ایلام و در هنگام برگزاری مسابقه فوتبال بین جوانان استان ایلام کە همە هم غیرنظامی بودند انجام شد و منجر به شهادت غیرنظامیان شد.
بمباران در دقیقه ۵۵ این بازی انجام شد و لحظاتی هولناک و صحنه‌های دلخراشی را برجای گذاشت، پیکرهای خونین و پاره‌پاره فوتبالیست‌های جوان زمین خاکی فوتبال را خونین کرد. چنین جنایت جنگی در تاریخ ورزش جهان بی‌سابقه بوده است.
در طول هشت سال جنگ ایران و عراق، کُردها در دو سوی مرز و حتی در بغداد متحمل جنایت‌های زیادی شدند کە یکی از آنها، تبدیل رویداد ورزشی استانی بە حمام خون بود.
اگر بە تاریخ جنگهای جهان نظری بیفکنیم چنین جنایتی حتی در طول جنگهای جهانی نیز بر علیە ورزشکاران غیرنظامی، رخ ندادە است.
جای تاسف و تاثر دارد کە در سالگرد این جنایت و کشتە شدن پانزدە تماشاچی و داور و بازیکن کە یک کودک چند ماهە نیز در میان آنان دیدە می‌شود، هنرمندان و شاعران و روزنامەنگاران و اهالی رسانەها و حتی ورزشکاران کُرد و حداقل تیمهای فوتبال زنان و مردان در مناطق کُردنشین هیچ‌گونە اقدامی ولو سمبلیک و فرهنگی و در حد نصب یک نوار سیاە بر روی لباس و یا گرفتن عکس و پلاکارد این شهدای کُردزبان و مظلوم انجام ندادند در حالیکە در روزهای گذشته مسابقەی سالیانەی گرافیست‌های ایرانی در ایلام و با مضمون واقعەی دلخراش زمین فوتبال چوار برگزار شد و آثار برگزیدە این نیز جام جهانی فوتبال قطر و بەمنظور جهانی نمودن این رخداد ضدبشری بە نمایش در خواهند آمد.
همچنین چندین سال پیش دربی پایتخت، بین تیمهای فوتبال پرسپولیس تهران و استقلال تهران بە نام همین شهیدان نامگذاری شد و هر دو تیم با پلاکارد شهدای زمین فوتبال چوار عکس یادگاری گرفتند.
چرا کاپیتان محبوب "وریا غفوری" کە عزیز همەی ماست و "بختیار رحمانی" لژیونر کُرد در اروپا و نیز تیم فوتبال "دالکُرد" کە متعلق بە کُردهای سوئد است در معرفی این جنایت اقدامی نمیکنند؟ و چرا باید تیم فوتبال سردار بوکان، بە عنوان همزبانان ما و دیگران چون نیک بنگرند، خود صاحبان این عزا هستند، چنین اقدامات فرهنگی را انجام ندهند؟
چند سال پیش یک تهیەکنندەی فارس‌زبان نیز فیلم سینمایی "مستطیل قرمز" را با داستانی نیمەواقعی در این رابطە ساخت کە سرشار از تم‌های کُردی و تصاویر زیبا در معرفی رسم و رسومات کُردی ایلامی و نیز شرح این واقعە بود، سوال این است کە چرا هنرمندان عزیز کُرد در این رابطه اقدامی نکردەاند؟
و ایضا در حالی کە بعضا برخی رسانەهای ملی و منطقەای در ایران و در سالگرد این فاجعەی هولناک بە هر نحوی اطلاع‌رسانی می‌کنند، چرا رسانەهای مجازی و غیرمجازی مناطق کُردنشین در این رابطە حتی یک خبر و گزارش هم چاپ نکردە و نمیکنند، مگر نە اینکە این کشتەشدگان مظلوم کُرد بودەاند؟ و مگر نە اینکە این جنایت منحصر بە فرد جهانی در منطقەای کُردنشین رخ دادە است؟
درد دل‌ها زیاد است و بە قولی "از دست عزیزان، چە بگویم؟ گلەای نیست"
شاید کوتاهی از خود ما ایلامیان بودە کە هم این واقعە را درست بە برادران و خواهران کُرد خود معرفی نکردەایم و هم سایر جنایت‌هایی کە صدام در جریان ژینوساید قومیتی و فرهنگی موسوم بە انفال و تعریب مناطق کُرد فیلی‌نشین عراق انجام داد کە باعث شد بیش از بیست و دو هزار جوان و نوجوان این قوم کُرد ساکن در عراق عربی، در مقابرالجمعی صدامیان، زندە بەگور شوند و بیش از پانصد هزار تن از آنان از عراق اخراج شوند و بیش از دو میلیون و نیم نفر از آنان از موطن کُردی و چندین هزارسالەی خود در شرق دجلە و همجوار با مرز ایران بە میان اعراب کوچاندە شوند و بە کار بردن نام کُرد فەیلی در شناسنامەهای عراقی ممنوع شود و تاکنون نیز بیش از صد هزار کُرد فەیلی در عراق و ایران و سراسر جهان فاقد شناسنامە اند کە اولین حق هر انسان است.
*شاعر و نویسنده ایلامی
نظر شما