همانطور که در یادداشت ها و مقاله های گذشته نیز عنوان کرده بودیم بحران بی سابقه و عمیقی که میان روابط آنکارا – واشنگتن به وجود آمده است هرچند با موضوع زندانی بودن کشیش برانسون آمریکایی در ترکیه آغاز شده است ولی بحرانی نیست که تنها دلیل آن زندانی بودن این کشیش مسیحی باشد، بنابراین آزاد برانسون هم هر چند تنش های 2 ماه اخیر در روابط ترکیه و آمریکا را کم خواهد کرد ولی به معنی حل تمام مشکلات و از میان برداشتن بحران های موجود در روابط این دو متفق استراتژیک نخواهد بود. این موضوع را می توان از پیامی که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بعد از آزادی برانسون صادر کرد نیز به وضوح مشاهده کرد. ترامپ در خصوص آزادی برانسون به خبرنگاران در خصوص این که آیا با آزادی برانسون تحریم هایی که علیه ترکیه صورت گرفته است لغو می شود یا نه می گوید: «ما در خصوص مسئله برانسون با ترکیه توافقی صورت نداده ایم». در واقع ترامپ با این پیام اعلام می کند که تحریم هایی که علیه ترکیه بعد از مسئله برانسون به وجود آمده است با آزادی برانسون لغو نخواهد شد.

بحرانی که در روابط ترکیه – آمریکا به وجود آمده است به فاکتورهای مختلفی ارتباط پیدا می کند که آزادی برانسون به تنهایی قادر به حل و فصل آن نیست. زندانی بودن برانسون در ترکیه در واقع یک بهانه برای روندی بود که آمریکا در تلاش برای مجازات ترکیه بود. ترکیه ای که در برابر تحریم های آمریکا علیه ایران مقاومت کرده و بر عدم رعایت تحریم های اعمال شده علیه ایران تاکید می کند، ترکیه ای که انتقال پایتخت رژیم اشغالگر قدس از تل آویو به بیت المقدس را به شدت محکوم کرده و در جامعه بین المللی نقشی فعال علیه این اقدام ایفا کرد و ترکیه ای که با نزدیکی بیش از اندازه به روسیه و خرید سامانه دفاع موشکی پیشرفته S-400 آمریکا در عرصه روابط بین المللی در ردیف 2 قرار داد. بنابراین مسئله بسیار عمیق و گسترده تر از آن بود که آزادی برانسون را ختم ماجرا اعلام کرد. اگرچه آزادی برانسون به نحوی صورت گرفت که هر دو طرف راضی از این آزمون بیرون آمدند، ترامپ پیش از برگزاری انتخابات موفق به بازگرداندن برانسون به آمریکا شده و احترام گسترده ای در بین جامعه مسیحیت آمریکا کسب کرد و ترکیه علی رغم تمام فشارهای سیاسی و دیپلماتیکی با رای دستگاه قضایی که همواره بر مستقل بودن آن تاکید می کند این حکم را صادر کرد. در واقع با نگاه به حکمی که دادگاه ازمیر برای برانسون صادر کرده است وی از اتهامات وارد شده تبرئه نشده و به جرم جاسوسی 3 سال حبس برای وی در نظر گرفته می شود ولی با در نظر گرفتن حبس 2 و نیم ساله وی مدت محکومیت به اتمام رسیده و وی پس از تحمل حکمی که بر علیه اش صادر شده است از زندان آزاد می شود. بنابراین بدین ترتیب رجب طیب اردوغان و دولت ترکیه بدون کوچکترین دخالتی در مسئله آزادی برانسون این موضوع را که در هر تریبون بین المللی به آن تاکید می کنند به اثبات می رساند که دستگاه قضای ترکیه یک مجرای مستقل از دخالت های سیاسی است!

اگرچه مسئله برانسون همانگونه که باب میل دو طرف حل و فصل شده است ولی ده ها مسئله دیگر همچنان پابرجا است که هر کدام به مراتب بیشتر از مسئله برانسون پتانسیل تداوم بحران آنکارا – واشنگتن را در خود جای می دهد. به خصوص با در نظر گرفتن مواضع روز گذشته رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه علیه شرق فرات در شمال سوریه و صدور پیام عملیات نظامی به آن منطقه که در واقع تحت کنترل مشترک آمریکایی ها – کردها می باشد حامل این پیام است که بحران آمریکا – ترکیه ادامه خواهد داشت. مسئله عبدالله گولن، پرونده آک بانک ترکیه در آمریکا، حمایت های تسلیحاتی و لجستیکی آمریکا از کردهای سوریه در کنار مسائلی که در بالا به آن ذکر کردیم خوشبینی برای آینده روابط ترکیه – آمریکا در دوران پسابرانسون را از بین می برد.

خبرگزاری کردپرس/ سرویس ترکیه/ محمد شریفی کرجان