به گزارش خبرگزاری کردپرس، در یادداشت سارا فلاحی آمده است:

احیای برجام و ورود مجدد آمریکا به آن و لغو کامل تحریم های ایران اساس مذاکرات وین است.مذاکرات غیر مستقیم ایران و آمریکا با واسطه گری کشورهای ۱+۴ به کندی در حال انجام است.آن چه از فضای این مذاکرات به گوش می رسد این است که واسطه ها در کش و قوس واسطه گری خود تلاش می کنند بیشتر مبتنی بر منافع خود واسطه گری کنند تا منافع طرف های اصلی منازعه و مذاکره! و این اولین چالش این مذاکرات است چون معلوم نیست واقعیت پیام های رد و بدل شده میان آمریکا و ایران چیست و چقدر اطلاعات رد و بدل شده واقعی و چقدر مبتنی بر تاویل و تفسیر واسطه هاست.

نکته مهم دیگر این است که ایران روی لغو یکباره همه تحریم ها اعم از هسته ای،حقوق بشری، موشکی، بانکی، نفتی و ...و سپس راستی آزمایی لغو تحریم ها متمرکز است و طبق راهبرد ترسیم شده توسط مقام معظم رهبری به غیر از آن راضی نمی شود و نباید از این استراتژی عدول کند چون قبلا یکبار از سوراخ مذاکرات برجامی گزیده شده است به همین خاطر صرفا با قبول این شرایط توسط آمریکایی هاست که ایران به تعهدات برجامی خود بر می گردد. هر چند آن چه واسطه ها از طرف آمریکایی به هیات ایرانی رسانده اند این است که آمریکایی ها پذیرفته اند تمام تحریم های موضوعی از قبیل تحریم های نفتی، بانکی، بیمه ای، پتروشیمی، کشتیرانی و ...را لغو کنند اما چالش اصلی در این بخش، اصرار آمریکایی ها بر عدم لغو تحریم های موشکی،حقوق بشری و یا به اصطلاح آن ها تروریستی افراد و نهادهای مختلف است؛ اصراری که تداوم آن می تواند به ترک میز مذاکره توسط ایرانی ها منجر شود و تیم مذاکره کننده ایرانی نیز توجیه شده است نباید بدون رفع همه تحریم ها تن به توافق دهد.

چالش مهم دیگر در مذاکرات، مبحث راستی آزمایی و شیوه آن و مدت زمان طولانی عملیاتی شدن آن است که هر دو طرف در مورد آن تا کنون نتوانسته اند به نتیجه واحدی برسند. نکته قابل توجه در این مذاکرات این است که ایران از یک طرف نباید وارد مذاکرات فرسایشی شود و اسیر وقت کشی آمریکایی ها شود و از سوی دیگر نباید شتابان و بی مهابا به سمتی برود که بدون تضمین منافع ملت، مذاکرات را به اتمام برساند.

چالش دیگر تفاوت در لیست تحریم هایی است که دو طرف ارائه می دهند. آمریکایی ها بیش از ۱۸۰۰ نوع تحریم بر ایران تحمیل کرده اند و نباید لیست تحریم های آمریکا با ایران متفاوت باشد و آن ها اقلام کمتری را در دستور لغو قرار دهند.این چالش از آن جهت مهم است که بدعهدی و عبور آمریکایی ها از قوانین بین المللی مسبوق به سابقه است و احتمالا به همین خاطر نخواهند همه تحریم ها را لغو کنند.

در کنار چالش های مذکور توجه به چند نکته ضروری است: اولا اعتماد به امضا و تعهدات شخصیت های آمریکایی که در برجام منجر به تراژدی عدم لغو تحریم ها، خروج آمریکا از برجام و تحریم های پسابرجامی شد نباید در وین تکرار شود. ثانیا مذاکره زیر سایه تهدید، ترور و خرابکاری که با یک تقسیم کار بین آمریکا و رژیم صهیونیستی در حال انجام است نیز نباید در نقش شمشیر داموکلس برای ایران، ظاهر شود. شهادت سردار سلیمانی و شهید فخری زاده و خرابکاری در نطنز ۱ و ۲ نمونه های تقسیم کار میان آمریکا و اسرائیل برای تضعیف ایران و تن دادن آن به برجام های موشکی و حقوق بشری است؛ تقسیم کاری که خرابکاری در نطنز ۲ به قصد خالی کردن دست ایران در مذاکرات و حمله به مظاهر قدرت ایران صورت گرفت اما با رفتن ایران به سمت غنی سازی ۶۰ درصد، حامل نتایج برعکس و قدرت نمایی ایران شد تا جایی که به شدت دست ایران را در مذاکرات بالا برد و تیم بایدن به شدت دچار استیصال شد.

واکنش آمریکا و هم پیمانان غربی اش به غنی سازی ۶۰ درصد حامل این پیام مهم بود که عقب نشینی نکردن در برابر نظام سلطه و اتخاذ استراتژی مقاومت فعال، بهترین برگ برنده ایران در مذاکرات است و آمریکایی ها نباید از رفتار ایرانی ها به این نتیجه برسند که ایرانی ها تحت هر شرایطی اهل مذاکره هستند و خسارت هایی که با خروج از برجام و اعمال تحریم های پسابرجامی بر ایران تحمیل کرده اند فاقد اهمیت است و آن ها بدون هزینه می توانند دوباره به برجام بازگردند و هر موقع هم مایل بودند می توانند از تعهدات بین المللی خارج شوند!