به گزارش کردپرس، متن این یادداشت که در اختیار کردپرس قرار گرفته به شرح زیر است:

نام استاندار آذربایجان‌غربی ناخودآگاه ذهن را به سمت کتاب «شهریار»«ماکیاولی» می‌برد. لغت شهریار در زبان فارسی به معنای حاکم و فرمانروای یک منطقه است و ماکیاولی ایتابیایی در کتاب شهریار، (Prince) آئین و سیاست فرمانروایی-اداره کردن جامعه-را بسط و شرح می‌دهد. ماکیاولی متهم شد برای مدیریت جامعه و حکومت‌داری به شهریاران پندهای ضد اخلاقی داده است. وی در این کتاب می‌گوید: «داشتن صفات خوب چندان مهم نیست. مهم این است که پادشاه فن تظاهر به داشتن این صفات را خوب بلد باشد. حتی از این هم فراتر می‌روم و می‌گویم که اگر او حقیقتاً دارای صفات نیک باشد و به آنها عمل کند به ضررش تمام خواهد شد درحالی‌که تظاهر به داشتن این‌گونه صفات نیک برایش سودآور است».

با برگزاری اولین نشست رسانه‌ای شهریاری استاندار آذربایجان‌غربی بر همگان عیان شد که «فعلاً» هیچ نقطه اشتراکی در سیاست شهریاری استاندار و «شهریار»ی ماکیاولی وجود ندارد. در این نشست خبری، وی نشان داد نه در ظاهر و نه در باطن ضرورتی نمی‌بیند که با قانون‌گریزان مماشات و مدارا نموده و مصالح جمع را، به خاطر منافع عده‌ای خاص، فدا کند. وی دریافته که مدیریت این استان درایت و تدبیر می‌خواهد نه سیاست ورزی و دنباله‌روی از جریان گرایی قومی و حزبی. این استان تاکنون بارها، سیاست «ماکیاولی» برای شهریاری را تجربه کرده. استاندارانی که به متأثر از آموزه‌های وی، مهره‌چینی کردند، به نماینده و رسانه باج دادند و از هیچ کاری ابایی نداشتند تا چند صباحی بیشتر، میز ریاست در کف داشته باشند. این‌چنین است که توسعه این استان مدت‌هاست قربانی ماکیاولیسم شده و از پیشرفت و توسعه، نه قرابتی، نه جلالی و نه سعادتی نصیبش، نشده است.

شهریاری در این نشست به‌روشنی نشان داد که شناخت لازم از شرایط این استان را دارد. شهریاری بر ارزش‌های اخلاقی مثل تقوا تأکید می‌کند، خصلتی که ماکیاولی برای فرمانروایان نمی‌پسندد. شهریاری استاندار از نقد بی‌رحمانه و درست، ابایی ندارد، او باج نمی‌دهد چه اینکه «هرکس که حسابش پاک است از محاسبه چه باک است». او اما نشان داد که اهل تعامل با رسانه‌هاست و ارزش کار رسانه‌ها را درک می‌کند. چهار ساعت نشستن با اصحاب رسانه در اولین رویارویی مطبوعاتی، شاهد خوبی برای این ادعا است. شهریاری نیک می‌داند که پیشرفت و توسعه استان بدون توسعه زیرساخت‌های اقتصادی ممکن نخواهد بود و این‌یک نگاه علمی و واقع‌بینانه است. این سیاست به این معناست که شهریاری استاندار نمی‌خواهد مثل شهریاران ماکیاولی با زور و قدرت فرمانروایی خود را مدیریت کند. شهریاری استاندار بر لزوم تعامل با مرکز و رایزنی با آنها برای مدیریت هرچه بهتر استان اعتقاد دارد و باید این سیاست را هم به فال نیک گرفت و شاید فقدان ارتباط استانداران پیشین با مرکز، یکی از موانع توسعه‌نیافتگی این استان بوده است.

این‌ها علائم و نمادهایی از سیاست‌ها یا به‌عبارتی خط‌مشی‌های شهریاری برای مدیریت این استان است که بعد از ماه‌ها سنجش و صبوری، اکنون از خود بروز داده است؛ اما این سیاست‌ها برای اثبات این ادعا که شهریاری استاندار هیچ قرابتی با «شهریار»ی ماکیاولی ندارد، کافی نیست. شهریاری استاندار در عمل نیز باید ثابت کند که یک عمل‌گرای اخلاق‌مدار است تا یک ماکیاولیست.

*این یادداشت بیانگر نظرات و دیدگاه نویسنده آن است و انتشار آن در خبرگزاری کردپرس معنی تایید محتوای آن توسط این خبرگزاری نیست.