به گزارش کردپرس، بسیاری از فعالان زن مشهور در اقصی نقاط جهان با نوشتن نامه ای به رئیس سازمان منع سلاح های شیمیایی (OPCW) خواستار مجازات ترکیه به دلیل استفاده از سلاح های شیمیایی در عملیات نظامی در اقلیم کردستان شدند.

به نوشته روژنیوز، بسیاری از نام های مشهور جهانی مانند نانسی فریزر، سیلویا مارکوس و سحر آیدار، از رئیس سازمان OPCW خواستند تا به مسئولیت های خود عمل کند و درباره استفاده ترکیه از سلاح های شیمیایی در عمیلات علیه کردستان عراق تحقیق کند.

در این نامه آمده است:
«امروز به عنوان زنانی از کشورهای مختلف جهان در رابطه با موضوعی بسیار نگران کننده به شما مراجعه کرده ایم. ادعاهایی مبنی بر استفاده ترکیه از سلاح های ممنوعه وجود دارد. حکومت ترکیه از آوریل عملیاتی نظامی علیه نیروهای کُرد و غیر نظامیان در شما عراق به راه انداخته است. این عملیات در خاک کشور همسایه نه تنها نقض قوانین بین المللی است، بلکه به دلیل استفاده از سلاح های ممنوعه جنایت جنگی محسوب می شود.

بر اساس داده های مرکز رسانه های و ارتباطات نیروهای مدافع خلق (HPG) ارتش ترکیه در 5 ماه گذشته در مجموع 138 بار از سلاح شیمیایی در کردستان عراق استفاده کرده است که در نتیجه آن بسیاری از نیروهای HPG جان خود را از دست داده اند. ارتش ترکیه در این حملات وحشیانه نه تنها گریلاها بلکه غیر نظامیان را نیز هدف قرار می دهد. برای مثال در 4 سپتامبر ارتش ترکیه در حمله شیمیایی به روستای هیروره باعث آسیب رساندن به یک خانواده روستایی شد. تیم های مدافع صلح مسیحی شاخه عراق اعلام کردند که سلامتی این خانواده بر اثر حمله شیمیایی از بین رفته است.

ادعای استفاده دولت ترکیه از سلاح های شیمیایی چیز جدیدی نیست. همین گزارش ها در سال های 2010، 2013 و 2019، بر اساس اسناد تصویری و گزارش های کارشناسی در مطبوعات بین المللی بازتاب یافت. ترکیه در 17 اکتبر 2019 از فسفر سفید در حمله هوایی علیه شهر کردنشین سرکانی در شمال سوریه استفاده کرد. در نتیجه ده ها نفر از جمله زنان و کودکان به شدت مجروح شدند. متأسفانه در آن زمان هم سازمان های بین المللی و دولت ها در برابر جنایات ترکیه سکوت کردند.

تاریخ مملو از جنایاتی است که دولت ها علیه افراد یا مردم آسیب پذیر مرتکب شده اند. برای جلوگیری از این امر قوانین، سازوکارها و سازمان های بین المللی ایجاد شده اند که به نفع کل بشریت هستند. اما متأسفانه، ما همچنان شاهد انجام حملات وحشیانه هستیم زیرا این مکانیسم ها و سازمان ها به طور مستمر به تعهدات خود عمل نمی کنند.

درباره کردها نه قوانین ملی و نه قوانین بین المللی کار نمی کنند. اگرچه ترکیه کنوانسیون سلاح های شیمیایی را امضا کرده است، اما سال هاست که در مقابل چشمان افکار عمومی جهانی و سازمان های بین المللی بدون پاسخگویی مرتکب این جنایت ها می شود.

اگر اقدامات رژیم وقت عراق متوقف می شد، حمله شیمیایی علیه مردم کرد در شمال عراق توسط رژیم صدام حسین در سال 1988 قابل پیشگیری بود. اما این مداخله پس از این که 5 هزار قربانی گرفت، پس از 15 سال انجام گرفت.

ما زنان نمی خواهیم با سکوت و بی تفاوتی شریک این جنایت باشیم. از شما به عنوان رئیس سازمان منع تسلیحات شیمیایی انتظار داریم، مسئولیت خود را به جا بیاورید. برای این کار باید اتهامات جدی درباره ترکیه را بررسی کرده، درباره آنها روشنگری کنید و ترکیه را در قبال جنایاتی که انجام داده است مورد بازخواست قرار دهید.»

فهرست برخی نام های زنان و انجمن های زنان امضا کننده این بیانیه:

سیلویا فدریچی، نویسنده-نظریه پرداز و استاد علوم اجتماعی-ایالات متحده
نانسی فریزر، نظریه پرداز، استاد فلسفه و سیاست - ایالات متحده آمریکا
گلوریا استاینم، نویسنده و موسس نشریه زن و مرکز رسانه زنان - ایالات متحده آمریکا
دبرا وینگر، بازیگر – ایالات متحده آمریکا
شارلوت بانچ، استاد بازنشسته، مدیر مؤسس مرکز رهبری جهانی زنان - ایالات متحده آمریکا
مارینا سیترین، دانشیار جامعه شناسی - ایالات متحده آمریکا
جوی جیمز، استاد علوم انسانی - ایالات متحده آمریکا
جویا میسرا، استاد جامعه شناسی در دانشگاه ماساچوست، رئیس بخش تحقیقات جنسیت انجمن جامعه شناسی آمریکا - ایالات متحده
دبی بوکچین، روزنامه نگار و نویسنده - ایالات متحده
مردیث تاکس، نویسنده - ایالات متحده
میریام میراندا، دبیر OFRANEH - هندوراس
کلودیا کورول، عضو انجمن حمایت از حقوق زنان ABYA YALA - آرژانتین
مارگارا میلان، استاد دانشگاه - مکزیک
سیلویا مارکوس، نویسنده - مکزیک
شریل هیلز، رئیس اتحادیه بین المللی زنان (IAW) - کانادا
مرکز روابط خارجی زنان کُرد (REPAK) – اقلیم کردستان
پلتفرم چند ملیتی زنان – ایران
جبهه دموکراتیک زنان – پاکستان
سازمان زنان انقلابی افغانستان (RAWA) – افغانستان
سلای غفار، سخنگوی حزب همبستگی افغانستان – افغانستان
بلقیس روشن، نماینده مجلس ملی افغانستان
گیتا ساهگال، نویسنده و تهیه‌کننده، بنیان‌گذار انجمن خواهران سیاه‌پوست؛ و زنان علیه بنیادگرایی - هند
هلدا خصمی، رئیس سازمان زنان SERUNI - اندونزی
سازمان صلح، توسعه و حقوق بشر معت - مصر
دکتر آنجلا المعمری، رئیس مرکز مطالعات راهبردی حمایت از زنان و کودکان - یمن
فتحیه حزم، انجمن زنان دموکراتیک تونس - تونس
بشری آلتای، مرکز تحقیقات و توسعه انسانی سبا - عراق
شیرین کریم مراد، رئیس کمیته زنان جبهه دموکراتیک خلق - عراق
دکتر ماها السکبان، استاد دانشگاه – عراق
انصاف عبدالله، مدافع حقوق زنان - سودان
دکتر هبا حدادینی، فعال حقوق زنان – اردن
کنیر عبدالله محمد عزیز، نویسنده، از فرمانداری سلیمانیه - اقلیم کردستان
رمزیه محمد، سخنگوی Kongra Star - کردستان سوریه
ریما برکات، رئیس مشترک شورای دادگستری شمال شرق سوریه
امان فتاح، رئیس مجمع صلح زنان سوریه - لبنان
دکتر سوفیا زازا، رئیس انجمن بهداشت - لبنان
مونا یایا، رئیس جمعیت حقوق بشر صحراوی - صحرای غربی
راهیلا گوپتا، عضو انجمن خواهران سیاه‌پوست، روزنامه‌نگار – بریتانیا
انجمن دفاع زنان از کردستان سوریه (روژاوا) مادرید - اسپانیا
انجمن آزادی کردستان سوریه در مادرید – اسپانیا
لورنا دلگادو واراس، نماینده پارلمان - سوئد
امینه کاکاباوه، نماینده مجلس - سوئد
سحر آیدار، نماینده پارلمان – نروژ
سوفی مارهاگ، نماینده پارلمان - نروژ
هگه بائه نیولت، نماینده پارلمان - نروژ
آنینا جندریکو، هنرمند – سوئیس
ماجا هس، پزشک - سوئیس
انجمن "زنان از روژاوا دفاع می کنند" - آلمان
جانسو اوزدمیر، نماینده پارلمان - آلمان
شیدا قورت، روزنامه‌نگار و نویسنده – آلمان
الیف کوچوک، هنرمند – آلمان
آنتونلا والنتی، استاد دانشگاه کالابریا - ایتالیا
انجمن حمایت از زنان افغان (CISDA) – ایتالیا
دکتر پالمیرا تاولارو، استاد دانشگاه - ایتالیا
دوناتا چیریکو، مدرس دانشگاه کالابریا - ایتالیا
ماریا لورا کورادی، پژوهشگر – ایتالیا