اما بدنبال تغییر دولت ها تغییر برخی جایگاه های سیاسی اجتناب ناپذیر و برای مدیران سیاسی پدیده ای پذیرفته شده است. از طرفی حق ورود به صحنه های انتخاباتی برای هر مدیری خارج از وقت اداری محفوظ است و تازمانی از اموال و سرمایه های دولتی استفاده نکند نه اینکه جرم نیست بلکه در راستای ترغیب جامعه به مشارکت امری پسندیده است.

اما بعضی مدیران هستند که از ویژگی خاصی برخوردارند و تغییر چهره با پشت پا زدن به عقبه سیاسی خود با هدف بقاءاز اخلاق بارز آنان می باشد. فردی در کردستان که در دولت های نهم و دهم احمدی نژادتر از محمود احمدی نژاد بود و در دولت روحانی گوی سبقت از روحانی هم ربوده بود و بخاطر برخی اخلاق های خاصی توانست به جایگاه سفیر دست یابد و حال هنوز در دولت فعلی مسئولیت دارد که آهنگ دولت بعدی را نموده است.

هرچند دولت سیاس روحانی نیز از تذبذب شخصیتی ایشان مطلع بود که او را به سفارت برگزید تا بهانه مطالبات جامعه کردستانی را برطرف کند چرا که هر وقت حضرت اجل روحانی بیاد اقوام می افتاد از ایشان هم بعنوان سفیر این جامعه نام ببرد درصورتی که سفیرمتغیرالاحوال بعلت تذبذب رفتاری نتوانست عطش جامعه قومی را برآورده نماید.

در حالی که ده ها مدیر فرهیخته و کارآمد وجود داشت دولت متملق پرور به این مدیر اپورتونیست تن داد تا جامعه قومی کردی را تحقر نماید. فردی که در اوایل دولت روحانی نزدیک بود رئیس دولت را تا اعلی درجه ممکن بالا ببرد حال با نزدیک شدن به تغییر دولت توسن اندیشه را از قبله عالم خود بسوی دولت آینده تغییر می دهد امید می رود دولت آینده ضمن استفاده از سرمایه های ملی و منطقه ای مجال چرخش های پیاپی و پیچ های هرزه گرد را به افرادی که دولت ها را ابزاری نگریسته ندهند چنین چرخش های سودآوری توهین به شعور جامعه می باشد آقای سفیر که به اشتباهی سراز وزارتخارجه درآورده است نتوانست الفبای مرام دیپلماتیک را از این چند ساله فراگیرد که حداقل اداب سیاسی را مراعات کند سفیر محترم که هنوز خط سیاسی اش حداقل برای خودش مشخص نشده گویا از مشرب سیاسی بیرون اشباع شده و مجددا هوای بازگشت به داخل را در سر میپروراند ولی عامه مردم میگویند اقای سفیر لطفا دور زدن ممنوع!