به گزارش خبرگزاری کردپرس، خداداد ابراهیمی در این یادداشت می نویسد:
احدی از نمایندگان مجلس، اخیراً در تذکری شفاهی خطاب به وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی، یکی از مطالبات بازنشستگان کشور را تکرار مکررات فرموده:
“مطالبه جدی و برحق بازنشسته‌ها، اجرای کامل قانون همسان سازی حقوق است و نادیده گرفتن اجرای قانون معنایی جز قانون گریزی ندارد.”
کیست که نداند این روزها و در سال پایانی مجلس یازدهم، اغلب نمایندگان ، به طمع کسب رای و با ژست‌های پارلمانی، برای فرهنگیان و بازنشستگان، یقه پاره می کنند، سینه سپر می کنند و تریبون‌ها را به زحمت می اندازند که؛ منم رستم دستان و حامی معلمان و بازنشستگان و …
به این امید که از ۱۸ صندوق بازنشستگی موجود در کشور، با حدود ۲۳.۶ میلیون نفر جمعیت، بتوانند صندوق خالی رای خود را پُر کنند اما زهی خیال باطل!
چرا که در سایه اهمال و مسامحه نمایندگان، متناسب سازی حقوق بازنشستگان کشوری با شاغلان هم‌گروه و تثبیت اصل همسان‌سازی در قانون مدیریت خدمات کشوری، هنوز در هاله‌ای از ابهام است.
جناب وکیل المله! به عمل کار برآید به سخنرانی نیست. مشکلات و مطالبات عدیده بازنشستگان، به‌ویژه همسان سازی حقوق و حق مناطق جنگی این قشر شریف تا کنون با جیغ و داد و هوار مجلسیان، مرتفع نشده و براین نَمَط هم رفع و رجوع نخواهدشد. چرا که؛
گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله من
آنچه البته به‌جایی نرسد فریاد است
حال که اعتراف می کنید؛ عدم استیفای مطالبات بازنشستگان، قانون گریزی است، چرا مقصران را استیضاح نمی کنید؟
چرا از ۲۰۰ شرکت زیر مجموعه صندوق‌های بازنشستگی ۸۰ درصد این شرکت‌ها زیان ده هستند؟
جز این نیست که این شرکت‌های پُر درآمد، به وسیله مدیران بی کفایت و رانتخوار اداره شده است؟
اصلاً چرا باید دولت مدام به صندوق بازنشستگی بدهکار باشد؟
فلسفه‌ی ورشکستگی و خالی بودن صندوق بازنشستگی چیست؟
باور کنید دیگر حنای وکیل و وزیر برای بازنشستگان رنگی ندارد!
نظر شما