به گزارش کرد پرس، طرح های غیر کارشناسی که در کردستان به اجرا درآمده یکی پی از دیگری خود را نمایان می کند. ساخت نیروگاه حرارتی در دهلیز شمالی شهر و پترو شیمی در دهلیز جنوبی، شهر را درحلقه ای از آلایندگی قرار دادند که حال با ایجاد ذوب آهن مشکل کمبود آب هم بر حاصلخیز ترین دشت های استان تحمیل می شود.

پس ازسال ها مدیریت هنوز ظرفیت های توسعه استان نزد مدیران سیاسی احصا نشده است کافی است به برخی زمینه های علمی ظرفیت های توسعه استان دقت شود آنگاه سیستماتیک مشاهده خواهد شد که قابلیت های استان درفرصت های دیگر نهفته است.

البته از دانش آموختگان مدرسه سیاسی که نبض اقتصاد را به دست گرفته اند از این بیشتر نمی توان انتظار داشت وقتی که مراکز آموزشی را به باشگاه های سیاسی تبدیل می کنند خروجی آن هم بیشتر از این نخواهد بود. لا اقل به چند پایان نامه دانشگاهی مراجعه کنند تا بفهمند که کردستان استعداد صنعتی شدن را ندارد. کردستان در زمینه های صنایع جانبی کشاورزی و گردشگری و تجارت خارجی و همچنین صنایع دستی می واند سرآمد همه استان های همطراز خود باشد. مدیران نمی خواهند کمی سنجیده تر عمل کنند دشت حاصلخیز قروه و دهگلان به تنهایی قادر به تامین مواد پروتئینی بیش از هشت استان کشور را دارد که خود جهشی بی نظیر در توسعه استان ایجاد خواهد کرد. در استانی که مرکزش دارای بزرگترین حاشیه نشینی کشور بلکه به تعبیری منطقه خاورمیانه می باشد با ایجاد چنین طرح غیر کارشناسی باید شاهد تعطیلی روستاهای آن دشت باشیم که جمعیت آن به شهرهای اطراف از جمله سنندج سرازیر می شود. نمونه عینی آن اجرای طرح غیر کارشناسی نیروگاه همدان در دشت فامنین می باشد که این انبار غله استان را به کویری لم یزرع تبدیل کرد آبی که به این هیولای مصنوعی تخصیص داده می شود می واند دشت یکصدو چهل هزار هکتاری قروه و دهگلان را به سرزمینی آباد تبدیل کند که آبادانی روستاها و کاهش حاشیه نشینی را بدنبال خواهد داشت. یقینا با این نسنجیدگی کار پس از چند سال دیگر شاهد یک فاجعه زیست محیطی و بدنبال آن هدر رفتن ثروت ملی کشور را شاهد خواهیم بود.

البته اگرچه این طرح برای استان نان نداشته باشد اما آب آسیاب سیاسیون را تامین خواهد کرد تا زینت بخش دفتر خاطراتشان باشد.