به گزارش کرد پرس، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج که امسال سی و پنجمین سال فعالیت خود را پشت سر گذاشت، در طی سه دهه ابتدای عمر این واحد دانشگاهی به عنوان یکی از مراکز آموزش عالی اثر گذار از حیث کمی و کیفی در استان شناخته شده بود، متأسفانه در چند سال اخیر و با واگذاری سکان مدیریت این واحد دانشگاهی به فردی غیر دانشگاهی نه تنها از اثر بخشی آن در جامعه در مقایسه با سایر مراکز آموزش عالی دولتی و غیردولتی استان کاسته شده است بلکه در اکثر شاخص های ارزیابی به عنوان یک مرکز آموزش عالی دچار تنزل چشمگیری شده است.

اخیراً مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی کشور در سطح بندی واحدهای دانشگاه آزاد کشور و ابلاغ الگوی سازمانی آنها بر اساس شاخص های سطح یندی دانشگاه ها، 26 استان کشور را در سطح «ویژه» رتبه بندی نمودند اما متأسفانه و همانگونه که پیش بینی می شد نام دانشگاه آزاد سنندج در این میان به چشم نمی خورد در حالی که واحدهای دانشگاهی مراکز استان های هم جوار مانند کرمانشاه، همدان، لرستان، آذربایجان غربی و شرقی، چهار محال بختیاری، کهکیلویه و بویراحمد و ... که همواره دانشگاه آزاد سنندج از آنان برتر بوده است در این لیست به چشم می خورد و حتی برخی از دانشگاه های مستقر در شهرستان های غیر مرکز استان از جمله شهر قدس، اسلامشهر، بروجرد، پرند و ... در زمره واحدهای دانشگاهی ویژه طبقه بندی گردیده اند. این افت چشمگیر در دانشگاه آزاد سنندج علیرغم وجود ظرفیت های انسانی و فیزیکی مستعد و مناسب رخ داده است. منحل شدن دانشکده ها یکی پس از دیگری، غیرفعال شدن روبه تزاید رشته های تحصیلی به دلیل عدم استقبال دانشجویان، کاهش شدید دانشجویان، درخواست های متعدد انتقال اساتید به خارج استان، زیان ده بودن دانشگاه و ... از دلایل سقوط سطح این واحد دانشگاهی می باشد. انحلال دانشکده کشاورزی با رشته های متعدد در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا و با وجود بیش از 20 عضو هیأت علمی استادیار و دانشیار که در بهترین دانشگاههای کشور تحصیل نموده اند از ره آوردهای جدید مدیریت این واحد دانشگاهی است. تلاش روسای واحدهای دانشگاهی مراکز استان های همجوار استان کردستان علیرغم تعداد زیاد و رقابت مراکز آموزش عالی دولتی و غیر دولتی که دامنه فراگیر کشوری دارد، توسعه و ارتقای این واحدهای دانشگاهی را به دنبال داشته است به گونه ای که در ابلاغ تعیین سطح ویژه 26 مرکز استان و سایر شهرستان های فوق الذکر روسای آنان از سوی مدیران دانشگاه آزاد کشور مورد تقدیر قرار گرفته اند، لکن زمانی که مدیری تمام فرصت مدیریتی و فعالیت های خود را صرف ارتباطات غیر دانشگاهی و چرخش های سیاسی تکراری برای بقا نماید نتایجی بهتر از این را نمی توان انتظار داشت.