به گزارش کردپرس، عبدالله گل، رییس جمهور سابق ترکیه در سال 2009 به روزنامه نگاران گفت:« قرار است به زودی اتفاقات بزرگی در زمینه مسئله کردها بیفتد.»

همه از آنچه که به نظر می رسید آغازی برای حل رابطه شکننده ترکیه با حزب کارگران کردستان ترکیه یا پ.ک.ک باشد، هیجان زده بودند. پ.ک.ک از نظر ترکیه وامریکا یک سازمان تروریستی محسوب می شود. چهار سال بعد، پیام پر احساس عبدالله اوجالان، رهبر پ.ک.ک از زندان امرالی که به حبس ابد محکوم شده و خواستار زمین گذاشتن سلاح و دنبال کردن راه حل سیاسی بود، امیدها را زنده کرد.

سپس توافقی غیرمنتظره میان حزب کردگرای دموکراتیک خلق ها و مقامات دولت ترکیه در کاخ دولمه باغچه ترکیه در فوریه 2015 به دست آمد. این توافق خوشبینی گسترده ای که نوید حل مسئله را در آینده ای نزدیک می داد ایجاد کرد. اما رجب طیب اردوغان یک ماه بعد اعلام کرد که این توافق را نمی پذیرد. اکنون از سر گیری درگیری ها، جنگ شهری و اعلام وضعیت فوق العاده از سوی اردوغان هر گونه امیدی را برای رسیدن به حل مسئله از بین برده است.

نظر غالب این بود که سیاست نرم اردوغان در برابر مسئله کردهای این کشور باعث از دست دادن طرفدارانش در غرب ترکیه می شد که احساسات ضد کردی در این مناطق بالا بود و در نتیجه اردوغان مجددا به سیاست استفاده از زور روی آورد. دولت ترکیه با بیان این که در حال مبارزه با ترور است، در مقابل هر گونه گشایش پیرامون مسئله کردها مقاومت کرد و حتی پیشرفت کمی را که در این زمینه حاصل شده بود از بین برد. به نظر می رسد که از این به بعد حتی نمی توان از مسئله کردی اسم برد.

این مناقشه درست قبل از انتخابات ماه گذشته دوباره از سر گرفته شد. در آن زمان یکی از این دو پیامد محتمل می نمود: یا دولت تغییر می کرد و یا اردوغان دوباره انتخاب می شد و با اقتدار بیشتری که کسب می کرد مسئله را حل می کرد. اردوغان انتخابات را برد و کردها دوباره توجه خود را به آنکارا متمرکز کردند تا ببینند که آیا راه حلی پیش چشم وجود دارد. اما وقتی وزیر تندرو کابینه دوباره به این سمت انتصاب شد و ژنرال ارشد و جنگ افروز به سمت وزیر دفاع ترکیه انتخاب شد این مناقشه متوقف شد.

قادر قراگوز، شهروند کرد دیاربکری در این باره به المانیتور گفت: « اگر این دو وزیر تغییر می کردند و زبان جنگ، تهدید و توهین به کار گرفته نمی شد، امید به صلح وجود می داشت اما امیدی به رسیدن به صلح با توجه به این که همان افراد مسئول بوده و همان نیروها در راس کار هستند، وجود ندارد.»

آیهان بیلگن، نماینده حزب کردی دموکراتیک خلق ها یا HDP در پارلمان که در مناطق عمدتا کردنشین ترکیه 52 درصد آراء را کسب کرده می گوید یافتن راه حل یک ضرورت است اما تمایل سیاسی زیادی در این راستا وجود ندارد. وی به المانیتور گفت: « ترکیه ممکن است که مسئله کردها را به تاخیر بیاندازد اما این امر مسئله را پیچیده تر می سازد و خونریزی را بیشتر می کند. جز حل هرچه سریع تر این مسئله هیچ راه دیگری وجود ندارد.»

بایرام بوزیل، معاون دبیرکل حزب سوسیالیست کردی نیز معتقد است دولت جدید ترکیه هیچ تمایلی برای حل مسئله کردی به صورتی مسالمت آمیز ندارد. وی می گوید انتصاب افراد تندرو در کابینه مانند سلیمان سویلو، به عنوان وزیر کشور و خلوصی آکار به عنوان وزیر دفاع که رییس سابق ستاد ارتش بوده این مسئله را ثابت می کند.

بوزیل می گوید: « سلیمان سویلو، وزیر کشور کنونی ترکیه سیاستمداری است که این شغل را با ضدیت با کردها به دست آورده است. انتصاب مجدد وی به این سمت در کابینه جدید اثبات کننده ادامه سیاست کنونی است و به ما می گوید که کابینه جدید می خواهد سیاست کنونی را ادامه دهد.»

وی افزود: « رییس جمهور فورا بعد از انتخابات اختیارات جدید واگذار شده به وی را به کار برد که به این معنی است که وی به دنبال قدرت مطلق، مصون از دستگاه قضا، قانونگذاری و رسانه است. همه اینها یک معنی دارد و آن بدتر شدن اوضاع برای کُردها است.»

مهمت وورال، رییس مرکز تحقیقات اجتماعی دجله در دیاربکر نیز از جمله بدبین ها نسبت به مسئله کردها است اما وی گفت که دولت جدید نمی تواند وضعیت را نادیده بگیرد. وی به المانیتور گفت: « رژیم کنونی از حل مسئله کردها دور شده است اما باید به آشتی ناپذیری خود نسبت به مسئله کردها پایان دهد. هیچ راه دیگری برای برون رفت وجود ندارد. آنها چه قدر می توانند این مسئله را به تاخیر بیاندازند.؟»

وی افزود: « هیچ کردی در کابینه وجود ندارد آنها فقط حضور کمرنگی در پارلمان دارند. دولت جدید اشتیاق و تمایلی برای مواجهه با این مسئله ندارد. کردها شهروند و شریک در این جامعه هستند. مهم نیست که رژیم چه قدر مقاومت می کند، مسئله کردها از بین نخواهد رفت.»

وورال نیز مانند دیگران از این که هیچ کردی در کابینه وجود ندارد بدبین است. وی می گوید:« هیچ فردی در کابینه وجود ندارد که خود را کُرد معرفی کند. در مقابل در میان اعضای کابینه افرادی هستند که ضد کردها بوده و مسئله کرد را فقط از دریچه ترور نگاه می کنند. اگر از من بپرسید، دولت حتی وجود مسئله را انکار می کند و اهمیتی برای جستجوی راه حل نمی دهد.»

دولت تاکنون تاخیر در حل مسئله کردهای ترکیه را به گردن پ.ک.ک و خشونت اعمال شده از سوی آن انداخته و مدام تکرار می کند که : « تا زمانی که سلاح در دست آنهاست حل مسئله قابل مباحثه نیست.» اما با وجودی که پ.ک.ک در دو سال گذشته از نظر نظامی عقب نشسته است و راه دیگر به جز جستجوی حل سیاسی مسئله جلوی پای او نگذاشته، این مسئله تحقق نیافته است.

منبع: المانیتور

ترجمه: خبرگزاری کردپرس- سرویس جهان

کد خبرنگار: 40101