به گزارش خبرنگار کردپرس، چیزی نمانده به آغاز سال نو، می خواهی بدانی شعار و نام امسال چیست. شبکه یک را می گیری و به «حمایت از کالای ایرانی» می رسی، در این میان ناخودآگاه کنترل تلویزیون را نگاهی می کنی پشت آن نوشته شده «made in china».

خانواده دور سفره هفت سین نشسته اند. مشغول تبریک گفتن به یکدیگر هستند که نگاهت به وسایل سفره هفت سین می خورد. سفره ای با تزییناتی زیبا و خوش رنگ. آینه و شمعدان کوچک سفره را بر می داری و باز هم برچسب غریبی می بینی «made in china».

گوشی ات باتری خالی کرده. دنبال شارژر هستی. شارژر را که بر می داری باز هم «made in china» را می بینی. ساعتی می گذرد قصد رفتن به میهمانی را داری. لباس میهمانی را که می خواهی بپوشی ناگهانی برچسب داخل لباس را نگاه می کنی اینجا هم «made in chain» را می بینی، مارکی که فروشنده می گفت بهتر از این پیدا نمی کنی.

در میهمانی هستی. همه مشغول احوالپرسی و تبریک نوروز هستند. یکسری از وسایل دکور کنار بوفه توجه ات را جلب می کند. نزدیک تر که می شوی جمله ریزی را می بینی. جمله ای که برای خواندنش باید ریزبین شوی «made in china».

همراه دوستانت به قصد گشت به بازار نوروزی می روی. در یکی از فروشگاه های معتبر که بسیار هم مشتری دارد حتی در این روزهای تعطیل، از ابتدای ورود غربت تولید بومی را می بینی. وسایل تشریفات فروشگاه از کوچک ترین تا بزرگ ترین آن، همه به برچسب نام آشنای «made in china» مزین شده اند.

در غرفه صنایع دستی توقف می کنی. اینجا جایی است که باید با نام ایرانی عجین شده باشد و حداقل در این غرفه انتظارت تنها دیدن کالای ایرانی بالا می رود. اما در کمال تعجب یکسری صنایع دستی کپی شده توسط چین را می بینی و با دهانی باز، خیره و بلند می گویی نه! اینجا هم «made in china»؟!

خانمی می خواهد برای دوستش هدیه بگیرد. می گوید وسیله ای را پیدا نمی کند که ساخت چین نباشد! حتی اگر اصل جنس چینی نباشد اما وسایل اولیه آن چینی است.

غربت تولید داخلی

فروشنده های فروشگاه، قیمت ارزان کالای کپی شده چینی را هشداری در برابر کالای ایرانی می دانند و معتقدند وضعیت معیشتی بسیاری از مردم به گونه ای است که این روزها به کیفیت توجهی ندارند و تنها قیمت اجناس را می پرسند. حتی اگر به آنان بگوییم این وسیله کارآیی ندارد و یکبار مصرف است گوش نداده و باز هم می خرند.

از طرفی دیگر با وجود اینکه کالای چینی بازار را قبضه کرده اما نه خبری از تشویق و ترغیب به خرید تولیدات داخلی وجود دارد و نه اجناس کیفی به راحتی در دسترس است.

بسیاری از شهروندان که به کیفیت کالا اهمیت می دهند بر این باورند که فروش اجناس فاقد کیفیت مقبول نیست و در واقع به زیان مشتری است اما در مقابل اجناس کیفی تولید داخلی هم معرفی نمی ‌شوند.

به گفته «علیرضا معتمد» بازار براساس عرضه و تقاضا است و به عنوان مثال پیراهن های چینی در بازار به وفور دیده می شود اما اکثر ما می دانیم که در همین قروه تولیدی پوشاک با کیفیت بهتر وجود دارد که مردم از این مسئله اطلاعی ندارند.

مطابق اظهارات این شهروند قروه ای نقش مسئولان ناظر و متولی در معرفی تولیدات مرغوب و بومی در حد صفر بوده و تنها اقدام صورت گرفته به برخورد با برخی کم فروشی ها، گران فروشی ها و اظهار نظرهای پشت تریبونی محدود شده است.

کیفی سازی؛ اولویت اول

هرچند سالهاست بر استفاده از کالای ایرانی تأکید می شود اما در مقابل عده ای دیگر از شهروندان هم کیفیت کالای ایرانی را همسان کالای چینی می دانند و معتقدند هر دو به ضرر خریدار است. آن طور که «صادق خیرخواه» می گوید حمایت از کالای ایرانی نیازمند کیفی سازی است و تنها با شعار و حرف، رونق داخلی محقق نخواهد شد.

با تمامی تلاش های صورت گرفته برای حمایت از تولید بومی اما ناخواسته بازار قروه به محل آب شدن اجناس چینی تبدیل شده و حتی به صراحت اعلام می شود که کالایی خاص، چینی است تا جایی که اجناس چینی حتی مجال عرض اندام را به تولیدات بومی و با کیفیت نمی دهند. در واقع حمایت از کالای ایران؛ شعاری است که همین ابتدای سال با گشتی در بازار، عمل به آن را می توان در سایه ابهام دید. ابهامی از جنس کیفیت، قیمت، سلیقه، خلاقیت و ... .

این روزها در بازار موجی از وسایل چینی طعنه می زنند به کالای ایرانی. با این وجود اگر اندکی مسئولان به فرصت سازی سال های اقتدار ملی و مسئله اشتغال، نوآوری و شکوفایی، همت مضاعف و کار مضاعف، جهاد اقتصادی، تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی، مدیریت جهادی، اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل و در نهایت تولید و اشتغال رسیده باشند می توان به نقاط ضعف تولید داخلی پی برده و از منبر حرف به میدان عمل قدم نهاد به طوری که دیگر روی هیچ کالایی «made in china» دیده نشود./