به گزارش خبرنگار کردپرس، بهمن ماه 95 بود که با حضور استاندار وقت کردستان و دیگر مسئولان استان و شهرستان پروژه شهرک صنعتی قروه 3 به عنوان بزرگترین شهرک صنعتی کردستان در بخش چهاردولی از توابع شهرستان قروه کلنگ زنی شد.

پروژه ای که قرار بود در راستای رونق توسعه و جلوگیری از خام فروشی محصولات منطقه، احداث و راه اندازی شود بعد از گذشت یک سال تنها چیزی که از این طرح به چشم می آید یک زمین و یک بنری که از آن هم چیزی باقی نمانده است. هرچند مسئولان بر روند سریع اجرای این شهرک تأکید داشتند و فراخوان جذب سرمایه گذار دادند اما گویا مثل همیشه شیرینی وعده ها زیاد بود و روند عمل هم کم.

فراموشی وعده ها

این شهرک با مساحت 264 هکتار قرار بود در فاز نخست با صد میلیارد ريال اعتبار حدود 200 واحد صنعتی را در خود جای داده و نوعی در رونق تولید مؤثر واقع شود.

نکته جالب توجه در مراسم کلنگ زنی این پروژه وعده آغاز عملیات اجرایی آن به محض مساعد شدن وضعیت هوا توسط مدیر کل وقت شرکت شهرک های صنعتی کردستان بود که داده شد و حال باتوجه به گذشت یک سال و به قولی سالگرد کلنگ زنی شهرک قروه 3 هیچ کدام از وعده های داده شده مسئولان اجرایی نشده و به گفته اکثریت کارشناسان اقتصادی گویا این پروژه فراموش هم شده است.

هرچند «محمد دره وزمی»؛ رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت کردستان از واگذاری این شهرک به سرمایه گذاران گفت اما با وجود مهیا نبودن زیرساخت های حتی مقطعی، هیچ سرمایه گذاری آماده ورود به این پروژه نیست.

در این میان «عبدالمحمد زاهدی»؛ استاندار وقت کردستان هم مکان یابی این شهرک را مناسب دانست و حضور سرمایه گذاران را ضروری اعلام کرد این در حالی است که تنها مکان مناسب حتی بدون اسکلت بندی هیچگونه جذابیتی برای فعالیت اقتصادی ندارد.

به هر حال اگر مسئولان خواستار ورود سرمایه گذار و رونق صنعت و تولید هستند باید وعده ها را از گفتمان به عمل برسانند. این درست همان گفته نماینده مردم قروه و دهگلان در مجلس شورای اسلامی بود که خواستار خروج از حرف و رسیدن به عمل شد.

به گفته «علیمحمد مرادی» این بستر فراهم شده و امید می رسد به اجرای واقعی و عملی برسد و تنها بر فاز حرف و گفتمان در ردیف انتظار نباشد.

اما گویا ردیف انتظار زورش بیشتر از تمام این مسایل بود چرا که با گذشت یک سال و ادامه دار بودن وعده ها همچنان این پروژه با زخم کلنگ زده شده، بر زمین مانده است.

نگاه کارشناسی نشده

تنها یک تصمیم نادرست کافی بود تا بار دیگر به پروژه های نیمه تمام شهرستان افزوده شود و هزینه هایی هم هدر رود. تصویب پروژه شهرک صنعتی قروه 3 که به دستور فرماندار قروه و تعدادی دیگر از مسئولان شورای برنامه ریزی شهرستان صورت گرفت بدون نظارت کافی و نگاهی کارشناسانه باعث شد تا وضعیت پیشرفت منطقه همچنان زیر بار تحمل وعده ها بماند.

در حالی کلنگ این شهرک بر زمین زده شد که دو شهرک آونگان و دلبران همچنان با حال نزار برای تجهیز زیرساختی خود در انتظار اعتبار و توجه مسئولان هستند. حال با این وضعیت به جای درمان دو شهرک موجود تصمیم برای یک شهرک جدید مقداری نابخردانه و غیر اصولی است.

در همین زمینه کارشناسان اقتصادی معتقدند که بی برنامگی مانع اجرای سریع پروژه ها در شهرستان شده است به گونه ای که به گفته مشاور امور مجلس و توسعه منطقه ای معاون رئیس جمهور متأسفانه برخی از این پروژه ها حتی یک برگ پشتوانه کارشناسی هم ندارند و نتیجه این امر وضعیتی است که در آن به سر می بریم.

«حامد قادرمرزی» با بیان اینکه پروژه های نیمه تمام، اعتماد مردم به مسئولان را خدشه دار می کند، تصریح کرد:«استمرار این وضعیت در منطقه به سمتی رفته که تکمیل پروژه های نیمه تمام عمرانی و پروژه های صنعتی تعطیل نه تنها به عنوان یک مطالبه اقتصادی بلکه به یک مطالبه اجتماعی تبدیل شده، چرا که از یک سو اعتماد مردم را با خود درگیر و از سوی دیگر اقتصاد را بیمار کرده است.»

حکایتی ادامه دار

پروژه های نیمه تمام حکایت ارثیه پیدا کرده و از مسئولی به مسئول دیگر می رسند و در این میان کلنگ هایی که به نام طرح های عمرانی اما بی حساب و کتاب و بدون تأمین اعتبار لازم روی زمین می خورند، حالا معضلی شده و نمک به زخم مردم می پاشد.

شهرک قروه 3 که لقب بزرگ ترین شهرک صنعتی استان را با خود یدک می کشد حال میراثی بدون نظارت کارشناسی و تأمین هزینه به مسئولان آینده شهرستان تقدیم و به لیست پروژه های ناتمام قروه افزوده شد.

در هر صورت حکایت پروژه های نیمه تمام، حکایتی است بسان سریال های ادامه دار که هر روز فصل جدیدی از این سریال ها با ماجراها و شخصیت های جدید به روی پرده می رود. اگرچه مضمون اصلی این سریال ها منابع مالی است اما در کنار این بی پولی، هر روز مشکل جدید بر سر راه قرار می گیرد، از مشکل زمین گرفته تا تغییر مدیران تصمیم گیرنده و اجرایی و پیمانکار و ...

این تعداد پروژه بر زمین مانده که هر کدام می‌تواند علاوه بر رفع نیاز شهرستان، سبب برکاتی چون اشتغال زایی، بالارفتن سرانه توسعه و... شود در واقع ثروت ملی کشور است که اگر به سرانجام نرسند آنچه تا کنون خرجشان شده مستهلک می شود و این یعنی هدر رفتن ثروت ملی.