کردپرس- دهم آذر سالگرد شهادت سیدحسن مدرس، نماینده شجاع مجلس است که با موضعگیریهای آگاهانه و شجاعانه اش در برابر استبداد رضاخانی، از انحرافات زیادی جلوگیری کرد و عاقبت نیز بخاطر ایمان و شجاعت و تعهدش به مردم و حفظ استقلال این آب و خاک تبعید شد و به شهادت رسبد.
از جمله مواضع به یاد ماندنی مدرس، افشاگری و ایستادگی وی بود در مقابل قرارداد ۱۹۱۹ وثوق الدوله با انگلستان که براساس آن اختیار امور مالی و نظامی دولت ایران در دست مستشاران خارجی قرار می گرفت. وثوق الدوله تلاش داشت تا این قرارداد را از طریق لابی ها و دست نشاندگانش در مجلس به تصویب برساند اما فریادهای مدرس از داخل مجلس و افکار عمومی مانع از تحقق این توطئه خائنانه وطن فروشان و خوش خدمتان به بیگانه شد.
امروزه متأسفانه می بینیم که بسیاری از نماینده های مجلس با روابطی بده بستانی که با دیگران برقرار کرده اند، نمایندگی را تبدیل به فرصتی برای جهش مالی خود و اطرافیانشان کرده و در حوزه های نمایندگیشان مافیای اداری تشکیل داده و خود تبدیل به ماشین تولید دروغ شده و در ترویج ریا و نفاق می کوشند یا اینکه با مدرک فوق لیسانس به مجلس مشرف می شوند و بعد با مدرک دکترا یا فوق دکترا برمی گردند و....اگرچه این نوع مدارک ارزشی حقیقی ندارند چون گیرندگانش دود چراغ نخورده و کلاسی نرفته و دفتری ننوشته اند. این نوع معاملات و رویکرد سودانگارانه و کاسبکارانه و کارهایی اینچنین سبب تنزل فراوان جایگاه نمایندگی مردم شده است و آن را بیشتر به وسیله معامله گری و فساد در جامعه تبدیل کرده است تا خدمت راستین. در واقع نماینده باید نماینده شخصیت و فرهنگ مردم باشد.
حضرت علی علیه السلام می فرماید: الرائد لایکذب اهله. وقتی نماینده ای نمودش بیش از بود باشد(به قول سعدی: به اندازه بود باید نمود...) و گفتارش به دروغ و کردارش آلوده به تزویر باشد چه امیدی به عملکرد درست نهادی چون مجلس می ماند؟!
البته نمیخواهیم قضیه را تعمیم دهیم و همه را این گونه بدانیم ولی حریصان و شیفتگان قدرت کم نیستند.
یکی از نمایندگان مجلس در زمان رضاخان، کیخسرو شاهرخ، نماینده اقلیت زردشتیان در مجلس بود. مشهور است که سیدحسن مدرس در انتقاد از هم مجلسی هایش که غالبا افرادی معامله گر بودند گفته بود در این مجلس فقط یک نماینده مسلمان را می شناسم که آن هم کیخسرو شاهرخ است.