به گزارش کردپرس، در پی انتشار گزارشی در خبرگزاری کردپرس، مبنی بر«مظلومیت هنر هفتم در مهاباد در سایه نبود اعتبار» هژار نورانی مدیر مسئول سایت خبری «بینه ر»، جوابیه ایی در اختیار خبرنگار کردپرس قرار داده و در آن از دلایل مدیران فرهنگی مهاباد در خصوص عدم استقبال شهروندان مهابادی از سینما انتقاد کرده است.

خبرگزاری کردپرس متن این جوابیه را منتشر می کند؛

21شهریور به مناسبت روز ملی سینما خبرنگار کردپرس مصاحبه ای با برخی از مسئولین فرهنگی شهر مهاباد انجام داده است که از سوی رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مهاباد به عنوان یکی از مهمترین مدیران فرهنگی شهر مطالب عنوانی شد که جای تامل دارد.

ایشان در بخشی از گفتگو درباره ی تلاش های انجام شده برای راه اندازی سینما عنوان داشته اند که: « ... هر چند این آمفی تئاتر محل برگزاری تئاتر است اما در روزهایی که نمایش برگزار نمی شد مقرر شد تا این شرکت خصوصی در این سالن به نمایش فیلم بپردازد. سال گذشته نیز چند بار فیلم به نمایش درآمد اما استقبال چندانی از آن نشد به همین دلیل سرمایه گذار از این کار دست کشید و سینمای دیجیتال مهاباد نیز در سایه عدم استقبال شهروندان تعطیل شد!!!».

طبیعتا عدم استقبال مردم از سینما می تواند بهترین بهانه برای تعطیلی سینما عنوان شود. چرا که در چرخه ی هنرهای نمایشی (سینما و تئاتر) تماشاگر و مخاطب یکی از ارکان اصلی به شمار می رود که بدون وی تقریبا این هنر دارای نقص است. اما در این جا چند مساله قابل طرح است که می تواند تصویر روشن تری از مشکلات پیش رو ارائه دهد.

در رابطه با نحوه ی راه اندازی سینما توسط آن شرکت خصوصی قبلا در یادداشتی تحت عنوان «بازگشایی یا بازتعطیلی سینما؟» که در تاریخ 9 شهریور 96 در سایت بینه ر منتشر گردید، عنوان شد که این شکل از بازگشایی سینما حتما نتیجه ی به جز تعطیلی مجدد آن به همراه ندارد که درست بعد از مدت کوتاهی چنین شد. هنوز نیز واگذاری 4 سالن سینما در 4 شهر به یک جوان 21 ساله بسیار شبه برانگیز است و تقریبا پاسخ روشنی برای این اقدام وجود ندارد. ناگفته نماند در این مسیر رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی مهاباد چندان نقشی نداشته و ایشان مطابق تصمیمات گرفته شده در استان اقدام به این کار کردند.

در بازگویی آن یادداشت همین بس که اگر در 3 شهر دیگر نیز به سالن مشابه آمفی تئاتر مهاباد سالن سینما اطلاق می شود حتما باید در بازنگری واژگان تخصصی سینما نیز اهتمامی اساسی بخرج داد. به جرات می توان گفت به لحاظ ماهوی تفاوتی بین این سالن با آن چادرهایی که در دهه ی 60 در پارک کودک مهاباد برای نمایش فیلم برپا می شد دیده نمی شود! حال مسئولان چگونه انتظار دارند در دهه ی 90 مردم برای دیدن فیلم به چنین مکانی بیایند؟

مساله ی جامع تر که بارها عنوان شده، این نکته است که اگر عدم استقبال مردم را دلیل تعطیلی سینما اعلام کنیم، در واقع اولا از طرفی بر صورت مساله خط کشیده ایم و ثانیا به ناکارآمدی مدیریتی خود صحه گذاشته ایم.

در هر سازمان و ارگانی بخش مهمی از وظایف مدیران، ایجاد فضا، بستر و به اصطلاح فرهنگ سازی خدمات و پدیده های مورد نظر و رفع مشکلات موجود بر سر راه اهداف آن سازمان است. همین نکته نیز مهمترین دلیل برای تغییر و جابجایی مدیریت در ادارات است. یعنی در واقع مدیران انتخاب و یا جابجا می شوند تا از تمام توان و ظرفیت خود برای رفع موانع و رسیدن به اهداف سازمانی خود استفاده کنند. اینکه مسئولان اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی مهاباد منتظر بنشیند تا شخصی بیاید و سرمایه اش را در مسیری قرار دهد که خود آن مجموعه نیز به سختی تصویر و درک صحیحی از آن رویکرد دارند، هرگز محقق نمی شود و اگر شخصی هم به اشتباه به این مسیر بیفتد بسیار زود فرار خواهد کرد.

به نظر می رسد مدیران فرهنگی شهر باید روزی به این شناخت دست یابند که وظیفه ی آنها اتفاقا همان مساله ی عدم استقبال مردم و تلاش برای حل آن است و باید به شکلی صحیح با برنامه ریزی، مشورت و در پیش گرفتن تجربیات انجام گرفته این مانع را برطرف کنند. این کاری غیرممکن نیست. اما تنها زمانی این مهم قابل اجراست که همتی برای این مساله وجود داشته باشد و مدیر فرهنگی شهر با گرفتن مشورت های لازم از متخصصین و هنرمندان، به دنبال چانه زنی با مسئولان مربوطه در حوزه های دیگر اقدام نمایند.

علیرغم اینکه بارها به اشکال مختلف در این باره صحبت شده است اما تاکنون در تمام این مدت رئیس اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی مهاباد برای یکبار نیز نخواسته اند چند ساعتی به این صحبت ها حتی فقط در حد گوش دادن نیز توجه کند و راهکارهای پیشنهادی را بشنوند.

باید یادآور شد زمانی که ایشان مسئولیت اداره ی فرهنگ و ارشاد اسامی مهاباد را برعهده گرفتند، مهاباد از بحران بی مخاطبی تئاتر عبور کرده بود و خوشبختانه ایشان روزهای کم مخاطبی تئاتر مهاباد را ندیدند. به پشتوانه ی آنچه در گذشته برای تئاتر مهاباد توانسته ایم انجام دهیم امروز نیز صدایمان برای «سینمای شهر من کجاست» بلند شده است. در آن روزها نیز با برنامه ریزی های مشخص و چهارچوب دار و همچنین بهره گیری از توان و ظرفیت واقعی هنرمندان مهاباد توانستیم مخاطب قابل توجهی برای تئاتر مهاباد جذب کنیم که اگر برخی ناملایمات اداری و رفتارهای غیرفرهنگی برخی از دوستانمان نبود و این روند به شکل درست ادامه پیدا می کرد، نتایج بهتری از وضع موجود حاصل می شد.

همین تیم و افراد بارها به اشکال مختلف اعلام کرده ایم که برای راه اندازی و احیای سینمای مهاباد راهکارهای مشخص، علمی و تضمینی وجود دارد، اما متاسفانه دایره ی خودی و غیرخودی همچون بسیاری حوزه های دیگر در این کشور، دامن فرهنگ و هنر شهر فرهنگی مهاباد را نیز گرفته است.

دهه ی 90 بهترین فرصت برای احیای سینما بود که متاسفانه به دلیل سوءمدیریت و عدم شناخت کافی و نبودن دغدغه، 7 سال آن به سرعت گذشت و نصیب شهر مهاباد، تنها سالن های کهنه و خاموشی است که با وضع موجود دم مسیحایی نیز کارساز نخواهد بود.

اکنون در آستانه ی قرن جدید شمسی مسئولان ما همچنان «در انتظار گودو» یی هستند که بخواهد سرمایه اش را به میدان آورده و سینمایی احداث کند و هنگام بریدن روبان افتتاحیه و سخنرانی های پشت تریبون جایی برای سوزن انداختن بین مسئولان نباشد.