به گزارش کردپرس به نقل از ایلنا، سیمین لک‌پور ازجمله نخستین خانم‌های باستان‌شناسی است که سال‌ها کاوش در مناطق مختلف اعم از دره شهر، زیویه،‌ الموت، هرمز و ابرکوه را در کارنامه خود ثبت کرده است.

او در پاسخ به اینکه در حفاری و کاوش در زیویه نیز حضور داشتید، این سایت تاریخی یکی از معروف‌ترین سایت‌های تاریخی کردستان، ایران و جهان است که حرف و حدیث‌های زیادی نیز حول محول آن مطرح می‌شود. از آنچه که در کاوش‌های خود در زیویه بدست آوردید، برایمان بگویید. چه داستان‌هایی در زیویه نهفته بود؟» می گوید: زیویه یک بنای متعلق به اوایل هزاره اول قبل از میلاد است که براساس تاریخ، این منطقه در زمره فرامانروایی اقوام مانایی بود. بعد از حضور اقوام ماد و تسلط بر منطقه،‌ این قلعه را محل استقرار خود می‌کنند. این قلعه دارای معماری زیبایی است. نخست آنکه دیوار بندی آن، آنگونه که ما عمل می‌کنیم و تیغه می‌‌کشیم نیست بلکه با سکوبندی بسیار بزرگ خشتی، شیب تپه را گرفته‌اند و توانسته‌اند فضاهایی ایجاد کنند. به این وسیله ساختمان مطبقی بوجود آمده که آثار و شواهد آن را به صورت تصویری در نقوش آشوری می‌توانیم ببینیم که پادشان آشور بعد از فتح قلمروهای ماد، روی صفحات خاصی نقش کرده‌اند. این بنا شامل راه پله‌ای‌ست که شرق تپه را طی می‌کند و به راس تپه می‌رسد.

در جبهه غربی تپه، پای ستون‌هایی پیدا کردیم که بقایایی از ستون‌های مدور را داشت. آثاری از چگونگی سقف نداریم. فرض بر آن است که مانند تخت جمشید، سقف این فضا و تالار آن با چادر پوشیده شده بود. البته تعدادی انبار آذوقه نیز پیدا کردیم که در کف آن دانه‌های ارزن و گندم وجود داشت.

لک پور در خصوص اینکه در منابع آمده است که در سال ۱۳۲۵ حفاری‌های غیرمجاز متعددی در تپه زیویه اتفاق افتاده است که در نهایت شاهد خروج تعداد زیادی از اشیای تاریخی و زرین بودیم. از آنچه بر زیویه گذشته است، برایمان بگویید. پاسخ می دهد:

برای نخستین بار در سال ۱۳۵۶ بود که به عنوان کارآموز برای کاوش به تپه زیویه رفتم. تا جایی که اطلاع دارم و براساس شینده‌هایم می‌توانم بگویم که این تپه ازجمله املاک خان ده زیویه بود و او یک قبر در این منطقه پیدا می‌کند که مملو از اشیای زرین بود. کارشناسان احتمال می‌دهند که این قبر سکایی بود البته آثاری که در این قبر بدست آمده است با هنر سکایی همگونی دارد. وقتی این خبر پخش می‌شود، قاچاقچی به نام ایوب رب نو که شنیده‌ام کلیمی بود، با خان ده قرارداد می‌بندد و درصدد حفاری‌های تجاری برمی‌آید. البته در حفاری‌های باستان‌شناسی که آغاز کردیم شاهد آسیب‌های فراوانی بودیم که حفاری‌های غیرمجاز و تجاری به تپه زیویه وارد کرده بود.

حدود سال ۱۳۵۵ بود که حفاری تجاری گنج‌یابان را تعطیل می‌‌کنند و حفاری‌های علمی در منطقه آغاز می‌شود. البته در سال 1357، حفاری‌های باستان‌شناسی متوقف شد و از حدود سال ۱۳۷۳ این کار از سر گرفته شد و از سال ۱۳۷۸ من به عنوان سرپرست هیات کاوش به منطقه اعزام شدم.

از آنجا که از سال ۱۳۲۸ تا مدت‌ها شاهد حفاری در تپه زیویه و قاچاق اشیای آن بودیم از این رو حین حفاری علمی موفق نشدیم شی خاص یا زرین در کاوش‌ها پیدا کنیم. فقط اطلاعاتی درخصوص معماری و شواهد تاریخی که بدست آوردیم می‌توانیم تاریخ‌گذاری کنیم.