به گزارش خبرگزاری کردپرس، ترانه سرا و کارشناس محفل اتفاق ترانه با انتقاد از رواج گرفتن موسیقی و ترانه های پاپ در آیین های عزاداری عنوان کرد: متأسفانه جدا از گزافه گویی و مبالغه در مدح و وصف ائمه(ع)، ادبیاتی مرسوم شده است که در دوره ای از تاریخ رواج داشته و موسیقی پاپ به سنت نوحه خوانی آسیب زده است.

کاکایی به نقل خاطره خود از صدای ساز سرنای چه‌مه‌ر از سازهای بومی ایلام و استفاده بدیع و جذاب از سازهای سرنا و دهل در آیین های عزاداری اشاره کرد و گفت: موسیقی اولین بستر بیان و بروز احساسات بشر بوده است.

وی افزود: کلام نیز همواره به کمک موسیقی آمده است تا علاوه بر غنای احساسی از عقلانیت نیز کمک گرفته شود و مرثیه سرایی نیز بر بستر موسیقی شکل می گیرد.

او با اشاره به جریان های فاخر مرثیه سرایی در تاریخ، به وابستگی مفاهیم عدالت، محبت و عرفان در ارزش های عاشورایی تاکید و عنوان کرد: در دیدگاه عمومی این اعتقاد وجود دارد که امام حسین (ع) برای عدالت اجتماعی قیام کرده اند. اما عرفان این هدف را در گستره ای بزرگ تر می بیند.

کاکایی با انتقاد از برخی مضامین نوحه های امروزی گفت: متاسفانه در نوحه های امروزی شاهد کاربرد واژه هایی هستیم که به نوعی وهن دین هستند.

وی توضیح داد: جدا از گزافه گویی و مبالغه در مدح و وصف، ادبیاتی مرسوم شده است که در دوره ای از تاریخ رواج داشته است. برای مثال کاربرد عباراتی چون نوکر و ارباب و ترانه هایی که هیچ ارتباط معنایی با دین داری ندارند، از این دست است.

این منتقد ادبی ایلامی اظهار داشت: به هر حال موسیقی پاپ تأثیر خود را بر جریان نوحه سرایی و نوحه خوانی گذاشته و به آن آسیب زده است.

وی گفته های خود را با غزلی با این مطلع به پایان رساند:

تا صبح می زنند بر طبل گران حسین

جاماندگان گمشده از کاروان حسین