به گزارش خبرگزاری کردپرس، مرداد داغ از راه می رسد و من هنوز داغدارتر از تابستانم. مرداد یاد آور پرواز افلاکی توست. روزی که از والفجر3 به والفجر بی نهایت پَر کشیدی.

روزی که زمان ایستاد و زمین مبهوت ماند. روزی که خبر حماسه تو در شهر پیچید. روزی که مادر در تشییع حماسی تو سراسیمه خیابان های شهر را هروله می کرد. حالا دیگر پس از عمری ضجه و لابه و زاری ، پیرزن با غمی بزرگ از دنیا رفته است. پدر هم در کنارش آرام گرفته اما من هنوز ناآرام و بیقرارم. بیقرار سیمای ماهت، بیقرار نسیم لبخندهایت که گاه و بیگاه در خاطرات دیرینه ام وزیدن دارد.

سینه سرخ مهاجر، برادر!

برخیز مرد! برخیز ای سبزپوش سرو قامت!

برخیز و طلسم حماسه های پر افتخار را بشکن!

دیر گاهی ست که اینجا وطن به هیأت و هیبت شجاع و نستوه تو و هم‌رزمانت چشم دوخته است. دیر گاهی ست که "دوراجی" و "کله قندی" در انتظار گام های استوار توست آنجا که دوازدهم مرداد شصت و دو مرگ را به اسارت گرفتی و از خاک تا افلاک پروازی سبکبال تا بیکران داشتی.

آری، هنوز پرچم حماسی تو در هیاهوی عملیات جنگی، در رگبار مرگبار خمسه خمسه های دشمن، در قنوت قناسه ها، در ستیغ "قلاویزان"، در مین زارهای مهران، در چکاد "چنگوله"، در شبیخون "شاخ شمیران" و در خونبارش "کله قندی"، در تاریخ خونبرگ دفاع مقدس در اهتزاز است.

محمدباقر ابراهیمی/ برادرشهید