به گزارش کردپرس؛ از حدود 7 تا 9 سال گذشته یکی از دغدغه های مردم شهرستان دهگلان و به ویژه آنهایی که تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی بودند وجود کلینیک درمانی تامین اجتماعی در این شهرستان بود تا تنها این سختی بیماری باشد که متحمل می شوند و دیگر رنج سفر به اطراف و اکناف، ماندن در غربت و تحمل هزینه های ایاب و ذهاب از دوششان برداشته شود اما مشکل تملک زمین مانعی بزرگ بر سر راه تحقق این خواسته بود، زمینی به متراژ 1200 متر از سوی شهرداری دهگلان به این کار اختصاص داده شد اما به دلیل متراژ کم این زمین و عدم همکاری برخی مالکان زمین های همجوار در دادن زمین به این طرح، باعث شد که این چشم انتظاری سال های سال به طول انجامد.

در نهایت ، 4 هکتار زمین توسط شهرداری دهگلان از نیروی انتظامی خریداری شد، و 3 هزار متر از آن به این پروژه اختصاص داده شد. 75 درصد از قیمت این زمین توسط شورا و شهرداری پرداخت شد و 25 درصد مابقی یعنی 75 میلیون تومان توسط خیرین پرداخت شد تا با همگرایی بین شورا، شهرداری و خیرین سرانجام جامه عمل به تن رویای اجرای این پروژه پوشانده شود.

ظهر روز سه شنبه طبق توافقی مابین شهرداری و سازمان تامین اجتماعی، این زمین با متراژ 3 هزار متر به صورت رایگان از سوی شهرداری دهگلان در اختیار این سازمان قرار گرفت تا کار احداث آن آغاز شود و حداکثر در طول 3 سال به سرانجام برسد.

حاج «محمد خالدیان» یکی از خیرین تقبل هزینه زمین برای احداث این کلینیک است که با گشاده رویی با ما به گفت و گو می نشیند با افتخار می گوید که روستازاده است و اهل روستای «قاملو» از توابع شهرستان قروه است.

از حاج «محمد خالدیان» می پرسم چگونه می شود که در این اوضاع بد اقتصادی کسی می تواند از مال خود به دیگران ببخشاید؟ می گوید: هیچ گاه پول برای من ارزشی نداشت و جمع کردن پول در زندگی برایم مهم نبوده است. از کودکی عادت به کمک کردن به کسانی را داشتم که وسعشان تنگ بود.

این فرد خیّر که سال هاست با احسان و انفاق خو گرفته، می گوید: من دو حقوق دریافت می کنم، یکی از دریافتی هایم را به تهیه بسته های غذایی برای افراد بی بضاعت اختصاص داده ام و بنابراین با این کار غریبه نیستم.

می خواهم بدانم چه شد که تصمیم گرفت به عنوان خیّر در این پروژه سهیم باشد، چشمان روشنش به وضوح رنگ غم می گیرد و می گوید: پسری داشتم که زمان ازدواجش فرا رسیده بود، در گیر و دار برپا کردن مراسم عروسی اش بودیم که با تقدیر الهی و به علت تصادف درگذشت تصمیم گرفتم پولی را که برای مراسم ازدواجش کنار گذاشته بودم در راه خیر صرف کنم و چه خیری بهتر از احداث کلینیکی که درمانگر بیماران باشد.

در روزگاری که برخی افراد به بهانه گرانی و فشار اقتصادی، دست بر گلوی سایر مردم میگذارند، حاج «محمد» از بی اهمیت خواندن پول می گوید: برای من هیچ فرقی ندارد این پول چه در حسابم باشد چه نباشد اما دوست دارم در راه خیر صرف کنم چرا که معتقدم هر دستی را که بگیری خداوند روزی دستت را در جایی که انتظار نداری خواهد گرفت.

به گفته او، از 100 میلیون تومانی که انفاق کرده است مقداری برای هزینه خرید زمین صرف خواهد شد و باقیمانده آن در صورتی که امکانپذیر باشد برای خرید دستگاه «اکو» برای این کلینیک صرف خواهد شد و این کار از آنجا که عام المنفعه است باقیات الصاحات خواهد بود.

«فردین کشاورز» دیگر خیری است که به نمایندگی از خانواده «کشاورز» در این پروژه با 50 میلیون تومان سهیم است.

او می گوید که دو سال است که خواهران و برادران این مبلغ را برای احسان و انفاق در این پروژه کنار گذاشته اند تا بالاخره مشکلات بر سر راه تملک زمین مرتفع شد و توانستند در این امر مشارکت کنند.

«کشاورز» که زاده دهگلان است و ساکن سنندج، می گوید: هرچند در سنندج ساکن هستم و شاید آنچنان هم توان مالی نداشته باشم اما همچنان به زادگاهم تعصب دارم و رویای توسعه و آبادانی آن را دارم.

او نیز همچون حاج «محمد» با چشم باقیات الصالحات به این انفاق می نگرد و می گوید: امیدوارم این کار برای ما چراغی روشن در قیامت باشد.

این خیّر دهگلانی معتقد به فرهنگ سازی به جهت انفاق در میان جامعه است و می گوید: باید برای انفاق در جامعه فرهنگ سازی کرد تا افرادی که توان مالی دارند به این سمت سوق داده شوند.

وی معتقد است اگر پروژه هایی این چنینی که با مشارکت خیرین انجام می شود در کوتاه ترین زمان به سرانجام برسد می تواند به عنوان یک نوع فرهنگ سازی به آن نگریسته شود اما اگر این پروژه ها نیمه کاره رها شود نوعی دلسردی را در جامعه برای خیر و احسان ایجاد خواهد کرد.

*گزارش: ظریفه احمدی